Κεφάλαιο 7ο

87 4 4
                                    

Πάσχιζε να μου μιλήσει και δεν μπορούσα να τον δω καθαρά, να δω τι κάνει, γιατί τα μάτια μου ήταν μισόκλειστα από την ανάρρωση. Τελικά σκούπισε τα δάκρυα του και μου είπε:

"Συγνώμη."

Εγώ σκεφτόμουν από μέσα μου "ΤΙ; Μετά από όλα αυτά που έκανες και είπες για μένα έχεις να μου πεις απλά ένα συγνώμη; Τουλάχιστον, απολογίσου, πες κάτι. Γιατί απλά δεν με άφησαν να πεθάνω; Όλα τώρα θα ήταν καλύτερα για μένα και για όλους τους υπόλοιπους."

Ύστερα όμως συνέχισε και είπε

"Δεν κατάλαβα όμως γιατί το έκανες αυτό, δεν χρειαζόταν να αντιδράσεις έτσι, εγώ είχα νεύρα και σου μίλησα άσχημα και συγνώμη για αυτό, αλλά γιατί να απαντήσεις σε αυτό τόσο υπερβολικά; Παραλίγο να σε χάσω.. Να σε χάσουμε θέλω να πω."

"ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ; Δεν ξέρει τι έκανε; Δεν μπορεί να καταλάβει πόσο με πλήγωσε, έγινα ρεζίλι στις ντίβες του σχολείου, με θεωρούν μια τιποτένια πλέον και η βλακεία είναι πως νόμιζα ότι τώρα με αυτόν δίπλα  μου όλα θα ήταν καλύτερα."

Ήθελα να του μιλήσω αλλά όλα αυτά ήταν σκέψεις μου, λόγω τον κανόνων της Γεωργίας. Και συγνώμη, πότε περιμένει να μου πει αυτό που έκανε; Γιατί δεν υπάρχει η πιθανότητα να είναι ειλικρινής μαζί μου στην κατάστασή μου; "Δεν γίνεται άλλο αυτό, πρέπει να του μιλήσω" σκέφτηκα και ασυνείδητα άρχισα να του λέω όσα έγιναν χθες το πρωί.

"Μισό, τι εννοείς από το κινητό μου; Το κινητό μου χάλασε την ημέρα που ήσουν θυμωμένη και προσπάθησα να σου μιλήσω στην αυλή. Όταν μπήκες πρώτη μέσα στο σπίτι, με το που μας φώναξε ο πατέρας σου για φαγητό, σκόνταψα και έσπασε. Έχω αρκετό καιρό να χρησιμοποιήσω κινητό και πίστεψε με, ακόμα και να το χρησιμοποιούσα, δεν θα ήταν για να στείλω μήνυμα στην Έλενα." είπε γελώντας.

"Μου λες αλήθεια;"

"Φυσικά, και αν δεν με πιστεύεις, το κινητό θα έρθει από το σέρβις αύριο, μπορείς να το ελέγξεις, θα είσαι η πρώτη που θα το αγγίξεις."

"Μάλιστα." Του είπα πάλι με στραβό χαμόγελο, λίγο καχύποπτο.

"Και τώρα" ξεκίνησε να λέει λίγο πιο γλυκά, "θέλω να μου πεις τι σκεφτόσουν. Παρεπιπτόντως, σου πάνε πολύ τα κοντά μαλλιά." τον είδα να κοκκινίζει και γέλασα.

"Ευχαριστώ, αν και νομίζω ότι αναδικνύει τα άσχημα χαρακτηριστικά μου. Δεν ξέρω τι σκεφ.."

Δεν πρόλαβα να τελειώσω τι ήθελα να πω και με διέκοψε λέγοντας μου

"Είσαι πανέμορφη, τώρα μπορείς να συνεχίσεις."

ComplicatedOù les histoires vivent. Découvrez maintenant