Complicated

Κεφάλαιο 2ο

Μόλις γύρισα σπίτι, κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου και πήρα τηλέφωνο την Κατερίνα.
"Δεν σε είδα σήμερα στο σχολείο" μου είπε με απορρημένο ύφος.
"Εεε, συγνώμη ήμουν πολύ απασχολημένη με κάτι, άλλωστε για αυτό ήθελα να σου μιλήσω"
"Για πες" μου απάντησε με ενθουσιασμό.
"Ήρθε ένα νέο παιδί στο σχολείο μας, τον λένε.."
"Γιώργο. Κατάλαβα αμέσως για ποιον λες, όλοι μιλάνε για αυτόν από το πρωί, είναι μαζί μου στο φροντιστήριο εδώ και μια βδομάδα, τι θες να μάθεις;"
Έμεινα έκπληκτη και ενθουσιάστηκα γιατί ήξερα πλέον ότι μπορούσε και η Κατερίνα να με βοηθήσει να τον γνωρίσω και να ξεπεράσω το άγχος μου, οπότε την ρώτησα:
"Τι παραπάνω ξέρεις για αυτόν που μπορώ να ξέρω;"
"Σου αρέσειι" μου είπε και άρχισε να γελάει από την χαρά της.
"Όχιι, απλά θέλω να κάνω νέους φίλους, αυτό είναι όλο"
"Ναι καλά τώρα, αφού σε ξέρω εσένα, αν ήθελες φίλο αγόρι θα μιλούσες σε πολλούς."
"Θα μου απαντήσεις σε αυτό που σε ρώτησα προηγουμένως ή θα περιμένω πολύ ώρα;"
"Εντάξει καλέε. Λοιπόν τον λένε Μακρή στο επίθετο άρα λογικά θα είναι στη δική μας τάξη από 'δω και πέρα, δεν είναι τόσο εξωστρεφής όσο νομίζεις, η μεταγραφή του έγινε στον ΠΑΟΚ, είναι πολύ καλός στα μαθηματικά όπως και εσύ και λατρεύει τα κόμικς από ότι εχώ καταλάβει."
"Δηλαδή;"
"Ε, η τσάντα του αντί να έχει βιβλία έχει κόμικς marvel."
"Ωραία γιατί και εγώ διαβάζω κάτι τέτοια." αποκρίθηκα με ενθουσιασμό.
Εκείνη την ώρα μπήκε στο δωμάτιο μου ο πατέρας μου, -ζω μόνο με αυτόν γιατί η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν 4 χρονών, τον λένε Στέλιο και είναι υπερπροστατευτικός-, και με ρώτησε:
"Θες να πάμε έξω το βράδυ για φαγητό; Θέλω να σου μιλήσω για κάτι σημαντικό."
"Εντάξει, όπως θέλεις" του είπα και αποχώρησε από το δωμάτιο.
"Λοιπόν τι λέγαμε;" ξαναγύρισα στη συζήτηση μου με την Κατερίνα η οποία σίγουρα είναι πιο ενδιαφέρουσα για εμένα αυτή τη στιγμή.
"Αυτά ξέρω για αυτόν. Εσύ τι θα κάνεις τώρα, θα του μιλήσεις;"
"Θα βάλω τα δυνατά μου και ελπίζω να πάνε όλα καλά, θα τα πούμε αύριο, byee."
"Byee".
Έκλεισα το τηλέφωνο, έκανα τα μαθήματα μου και κάτά τις 20:00 με πήρε ο πατέρας μου και πήγαμε στα Goody's για φαγητό.
Έβλεπα πως κάτι ήθελε να μου πει αλλά δυσκολευόταν, οπότε εγώ έκανα το πρώτο βήμα για συζήτηση:
"Soo, ήθελες να μου μιλήσεις για κάτι υποθέτω."
"Ναι, αλλά δεν ξέρω πως να στο φέρω." είπε αγχωμένος.
"Με δικά σου λόγια, μην αγχώνεσαι."
"Ξέρεις Χέιλι, η μητέρα σου έχει πολλά χρόνια που δεν ζει, σωστά;"
"Σωστά."
"Και εγώ έχω το δικαίωμα να κάνω μια νέα σχέση, έτσι;"
"Έτσι και κατάλαβα τι θες να μου πεις. Γνώρισες μια γυναίκα και δεν ξέρεις πως να μου πεις ότι θες να μείνουμε όλοι μαζί σπίτι."
"Ακριβώς. Απλά ήθελα να ξέρω αν έχεις πρόβλημα με αυτό."
"Φυσικά και όχι πατέρα, αγαπιέστε και η μαμά θα ήθελε να είσαι χαρούμενος μετά από τόσα χρόνια."
"Ευχαριστώ αγάπη μου, θα έρθει μεθαύριο από το σπίτι να την γνωρίσεις, εντάξει;"
"Εντάξει."

Το επόμενο πρωί, ήταν η πρώτη μέρα που σηκώθηκα με όρεξη και ήξερα το γιατί. Ντύθηκα καλά, χτενίστηκα και πήγα χαρούμενη στο σχολείο γεμάτη αυτοπεποίθηση και έτοιμη να του μιλήσω. Τον είδα να κάθεται μόνος του σε ένα παγκάκι στην αυλή διαβάζοντας κόμικ. Πήγα και κάθισα δίπλα του και τον ρώτησα μετά από μεγάλη προσπάθεια να βγουν λέξεις από το στόμα μου:
"Στο civil war ποια ομάδα υποστηρίζεις;"
"Τι;" ρώτησε έκπληκτος
"Λέω, είσαι team Cap ή team Iron Man;"
"Team Cap, εσύ;"
"Team Iron Man, συγνώμη που σε απογοητεύω."
Γέλασε λίγο και ύστερα είπε:
"Δεν περίμενα κορίτσια σαν εσένα να ασχολούνται με τέτοια."
"Διακρίνω ένα αντιφεμινιστικό μήνυμα εδώ" είπα και γέλασα και εγώ.
"Σου αρέσει να διαβάζεις τέτοια;"
"Ναι πολύ, μου αρέσει να διαβάζω γενικώς" του είπα.
"Μόνο marvel;"
"Kαι DC".
"Καιι, πως σε λένε είπαμε;"
"Χέιλι, εσένα;"
"Γιώργο, δεν είσαι ελληνίδα;"
Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα να έρχεται ξανά αυτό το συναίσθημα ότι κάτι κακό θα μου πει και σταμάτησα να χαμογελάω, απλά κοιτούσα το πάτωμα.
"Ναι, δεν είμαι, είμαι απο Βουλγαρία" είπα κατσουφιασμένη.
"Γιατί το λες τόσο στενάχωρα;"
"Γιατί όλοι με κοροιδεύουν γιατί είμαι από εκεί."
"Όλοι αυτοί είναι κάτι βλάκες που δεν ξέρουν να φέρονται σαν άνθρωποι, ή δεν έχουν σημαντικές ζωές να ασχοληθούν."
Ένιωσα πολύ όμορφα με αυτό που είπε και τότε επιβεβαιώθηκε αυτό που μου είχε πει η Κατερίνα. Μου άρεσε. Πολύ.