Complicated

Κεφάλαιο 11ο

Το πρωί μας ξύπνησε η μητέρα της Κατερίνας για να φάμε πρωινό. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο τινάχτηκα από το κρεβάτι και πήγα να ντυθώ με ρούχα που είχε αφήσει η Κατερίνα για μένα και να πλυθώ. Μάλλον αυτό συνέβη γιατί αγχώθηκα, αγχώθηκα για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και όταν αγχώνομαι, πεινάω. Πεινάω πολύ, περισσότερο και από όταν έχω περίοδο. Τέλος πάντων, δεν θα σας ζαλίζω με τις διατροφικές μου ανησυχίες και ιδιαιτερότητες. Μετά από εμένα σηκώθηκε και ο Γιώργος μαζί με τον Νίκο και οι δύο με το μποξεράκι τους προς το μπάνιο. Έμεινα να κοιτάζω τον Γιώργο με ανοιχτό στόμα γιατί πρώτη φορά έβλεπα έτσι το καλογυμνασμένο σώμα του.

"Είναι πολύ σέξυ και οι δύο, δεν νομίζεις;" άκουσα την Κατερίνα να ψυθιρίζει από πίσω μου.

"Ναι, ναι είναι. Πότε ξύπνησες εσύ;" απάντησα τρομαγμένη.

"Νωρίτερα από εσένα σίγουρα. Δεν ξέρω τι έγινε, πρώτη φορά σηκώνομαι τόσο νωρίς από το κρεβάτι. Μόλις ντυθούν οι άλλοι πες τους να έρθουν να φάμε."

"Εντάξει."

Πήγα πάλι στα αγόρια και τους πέτυχα σε συνομιλία και χαχανητά και τους ειδοποίησα ότι πρέπει να έρθουν για πρωινό.

Καθίσαμε στο τραπέζι ενώ η μητέρα της Κατερίνας μας σέρβιρε δημητριακά και τοστ. Ξαφνικά όμως ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα στη πόρτα. 

"Ανοίξτε, ξέρουμε ότι είστε μέσα!" Φώναξε μια γνώριμη φωνή.

"Οι γονείς μας θα είναι Χέιλι." Είπε και κράτησε το χέρι μου. Ένιωθα ότι έτρεμε και κατάλαβα τι φοβόταν. Φοβόταν ότι θα μας χωρίσουν, ότι δεν θα μπορέσουμε να ξαναιδωθούμε και θα φρόντιζαν αυτοί για αυτό, ήταν κάτι που ξέραμε και οι δύο.

Άνοιξε η Κατερίνα και μπήκαν μέσα και οι δύο φουριόζοι, έτοιμοι να αγκαλιάσουν ο καθένας το παιδί τους, λες και δεν ήξεραν τι έγινε χθες, λες και το μετάνιωσαν, αλλά κάτι τέτοιο προφανώς και δεν θα μπορούσε να συμβεί λόγω της εγωιστικότητας τους. Δεν καταλάβαιναν πως νιώθαμε ο ένας για τον άλλον επειδή μόνο πως θα είναι υγιής η δική τους σχέση τους ένοιαζε, όχι η δικιά μας.

"Ανησυχήσαμε πάρα πολύ, πως είστε;;" είπαν ο καθένας σε διαφορετικό χρόνο, πλησιάζοντας μας, όμως πριν προλάβουν, κάναμε ένα βήμα πίσω με τον Γιώργο κοιτώντας το πάτωμα.

"Θέλουμε να σας ανακοινώσουμε κάτι" συνέχισε ο πατέρας μου με χαμηλότερο τόνο φωνής και εμείς σηκώσαμε το βλέμμα μας και κοιταχτήκαμε ανήσυχοι, "Θα μένουμε σε διαφορετικά σπίτια από εδώ και πέρα, θα είμαστε σε σχέση απλά δεν θα ζούμε όλοι μαζί."