Δύο εβδομάδες είχαν περάσει. Τίποτα ιδιαίτερο δεν έχει συμβεί. Με τον Κώστα μιλάμε καθημερινά και έρχεται από εδώ και διαβάζαμε μαζί, εγώ τα πολυαγαπημένα μου αρχαία (σημειώνεται η ειρωνεία μου) και αυτός μαθηματικά. Απορώ πως βγάζει άκρη. Σαν κινέζικα είναι. Με τον Άρη τα πράγματα έχουν φτιάξει λίγο. Μιλάμε στην τάξη και στο σχολείο γενικότερα, αν και αυτός με τον Κώστα δεν τα πάνε και πολύ καλά. Βασικά εάν τύχει και είμαστε στην ίδια παρέα δεν μιλάνε, απλά κοιτάζονται και είναι έτοιμοι να μαλώσουν. Με την Ειρήνη τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Κάνουμε περισσότερη παρέα, όσο μπορούμε φυσικά λόγω του μειωμένου ελεύθερου χρόνου που έχουμε εξαιτίας των φροντιστηρίων και του διαβάσματος. Γιατί φέτος έχουμε και τις Πανελλήνιες !
Σήμερα είναι Πέμπτη και κανονίσαμε με τα παιδιά, εννοείται με την Ειρήνη και τον Κώστα, να πάμε το βράδυ στον κινηματογράφο να δούμε καμιά ταινία. Και φυσικά το σχέδιο μας αυτό θα πραγματοποιηθεί μετά τις έξι, που τελειώνουμε με τα φροντιστήρια.
Στο φροντιστήριο η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και χωρίς να το καταλάβω ήταν ήδη πέντε και μισή. Εγώ επέστρεφα στο σπίτι για να αφήσω τα πράγματα και να ετοιμαστώ. Ελπίζω για το καλό μου να μην διαλέξουν κανένα θρίλερ και έχουμε τις επιπτώσεις της προηγούμενης φοράς. Ας πούμε ότι η πορτοκαλάδα και το ποπ κορν βρέθηκαν στο κεφάλι του μπροστινού μου. Καταλάθος φυσικά. Δεν φταίω εγώ που τρόμαξα όταν πετάχτηκε από το πουθενά ο μανιακός από την ταινία. Μπορεί να φαίνεται γελοίο. 17 γομάρι να φοβάται τα θρίλερ αλλά αυτός ήταν πάρα πολύ τρομακτικός. Άσπρο- κατάχλωμο δέρμα με μπλε μάτια κατακόκκινα γύρω γύρω με...
<< Ζωή;>> είπε κάποιος ακουμπώντας με στον ώμο.
<< Αααα!!>> τσίριξα και μου έπεσαν τα βιβλία από τα χέρια. Η καρδιά μου είχε φύγει πραγματικά από την θέση της. Ποιός στο καλό εμφανίζεται έτσι; Γύρισα και είδα έναν κατακόκκινο Άρη. Μα τι έπαθε;
<< Ουφ...με τρόμαξες.>> είπα βάζοντας το χέρι στην καρδιά μου.
<< Κάτι κατάλαβα.>> είπε χαμογελώντας << Είσαι καλά; Φαινόσουν χαμένη.>>
<< Ναι, ναι. Μια χαρά. Απλά κάτι σκεφτόμουν. Εσύ γιατί είσαι κόκκινος;>>
<< Αα...ε. Σε είχα δει και σε φώναξα αλλά δεν άκουγες οπότε έτρεξα να σε προλάβω.>>
<< Οκ.>> είπα. Ξαφνικά θυμήθηκα ότι πρέπει να μαζέψω και κάτι βιβλία που έριξα. Έσκυψα και μαζί με εμένα και ο Άρης. Αφού τα σηκώσαμε, μου έδωσε τα δικά μου και συνεχίσαμε να περπατάμε μαζί.
