Psikopat Üvey Abim

İlk Günden Kavga

~Gece Gökdoğan

Fotoğraftaki kişi Sinan

Telefonumun alarmı ve ile uyandım sabah. Saat 07:00 olmuştu ve ben, uykumu alamamıştım. Eğer bu gün biri bana sataşırsa hiç iyi şeyler olmayacaktı çünkü uyku sersemi çok huysuz ve hırçın olurum. Normalde olduğumdan çok daha fazla hırçın!

Yavaşça yataktan doğrulup gardolabıma yöneldim.
Kapağı açtığımda gardolabında okul kıyafeti gibi bir şey gördüm. Üzerinde bir arma şeklinde okul isminin yazısı vardı. Anlaşılan okul kıyafetlerim bile ayarlanmıştı.

Kıyafetleri hızlıca üzerime geçirdim. Beyaz, uzun kollu bir kız gömleği, siyah-lacivert bir kravat ve siyah-laciver-gri bir ekoseli eteği vardı. Siyah olması hoşuma gitmişti. Çorap olarak da siyah, yarım çorap vardı. İnce dantelden yapılmıştı dizimin altında bitiyordu. Saçlarımı toplama ihtiyacı bulmamıştım. Bir göz kalemi sürüp aşağıya indim. Anıl mutfakda tıkınmakla meşguldü. Erkan abi (Galiba ona baba demeye başlamalıydım ama diyemiyordum. Alışamıyordum o kelimeye.) gazetesini okuyordu. Annem de makyaj yapıyordu. Anneme sordum:

-Anne sen öğretmenliğini nerede devam ettireceksin?

Çünkü annem bir öğretmendi. Rehber öğretmen olduğundan okulda ders vermiyordu.

-Sen ve Anıl'ın okulunda hayatım.

Bunu demesiyle anıl ağzındaki bütün kahveyi yere döktü. Şaşırmış olmalıydı. Hemen söze atıldı:

-Ne!?

-Evet Anıl'cığım sen ve Gece'nin okulunda rehber öğretmen olacağım.

Anıl hiç mutlu görünmüyordu. Anlaşılan o ki sık sık zorla rehber öğretmene gönderiliyordu.

-Merak etme. Annem o kadar kötü biri değil. Dedim Anıl'a yüzüme piç smile'mi yayarken.

-Sorun keşke o olsa! Dedi Anıl bana sert ve bir o kadar da endişeli durarken.

Omuz silkip çantamın olduğu tarafa doğru yavaşça yöneldim.

-Gece! ders programın burada. Dedi Erkan abi bana iç açıcı bir gülümseme ile.

-Teşekkürler.

-Okulda kavga çıkarma.

-Ne?

-Annen kavgacı biri olduğunu söyledi. Bir ara bana da dövüş sanatlarından öğret.

-Benim için zevk olur. Dedim alayla gülümsüyorken...

Çantama bir defter ve kalem kutu koydum çünkü o okulun kitapları bende yoktu.

Anıl bana seslendi:

-Gece! Servisle gidicez haberin var dimi?

-H-hayır yok.

Tanrım... Bi boktan haberim yoktu.

-Hazırsan çıkalım! Dedi erkeksi yüz ifadesi ve gülümsemediği için belirginleşen yüz hatları ile.

-Tamam. Geliyorum.

-Baba Gotik ve Negiro sana emanet! Dedi Erkan abiye Anıl.

Ve yavaşça evden çıktık. Anıl yanımda öylece duruyor, servis geliyormu diye bakıyordu. O sırada kaşlarını çatıp başını biraz kaldırdı.

-İşte bizim servis. Biz son alınanlarız haberin olsun.

-Tamam.

Servis önümüzde durunca kapusı açıldı. Servisi yaşlı bir adam kullanıyordu. Bize bakıp gülümsedi ve Anıla döndü: