Kırıldım abi. Çok kırıldım. İç çektim. Kimse beni düşünmedi. Nefes alamadım,yeri geldi. Kokusunu almaya kıyamadığım,benden gitti. Hemde kendine iyi bak diyip gitti. Abi ben kendime nasıl iyi bakayım. Benim tek bakanım olsun istediğim benden gitti. Ben nereye gideyim ? Kendime iyi bakıp ne yapayım ? Can dediğim canımı söktü Yar dediğim yaradana küstürdü ama ben yine de iyi bakayım mı kendime abi ? Gözlerim renkli değildi ama renginin bi ismi vardı Şimdi hiç bi bakışımın rengi o değil. Çünkü bakabildiğim hiç bir yerde yok. Gücüm bu kadar benimde işte,ben bu kadarım. Yazarım seni,karşımdayken iki tokat sallayamam. Arkandan sallarım sana olan hasreti, Bide bana okumadığın şiirlerini düşünür, Kalemsiz kağıtsız şair olurum. Hiç bi şiirini bana yazmamış abi. O şiir sever diye ben şiir oldum. O beni sevemedi,başkalarını yazdı hep , benim yüreğimle. Benim kalemim bi ona çalışırken,onun kalemine denk olamadım. Hep tek kale oynadık sevdayı. Abi ben oyun bilmem,benim çocukluğumda böyle geçti. Oyun oynamayı bilmiyorum diye kimse beni yanına almazdı, Oyun oynamayı öğrenemedim,babamda elimden tutup oyun öğretmedi zaten. Dosdoğru derler ya,dosdoğru olmak doğru değilmiş, Oyalanmak lazımmış farklı duraklarda,bilmediğin adreslerde. Her geçene sormak lazımmış adresi, Kimi yolundan alıkoyacak, kimi yolunun ismini unutturacak, kimi yolundan çıkaracak. Biri de elinden tutup da o adres bana çıkıyor çiçeğim demeyecek bir daha. Kimsede çıkıp bir daha öyle sarılmayacak abi. Konuşurken dudaklarıma değil de gözlerime bakmayacak kimse. Gökkuşağı olduğumu söylemeyecek bana bir daha kimse. Sevilecek bir yanım yok , safımda üstelik. Ama hiç bir ademoğlu çıkıpta saflığımı sevmeyecek bir daha abi Ben bunun acısını sana yazmayım da nasıl anlatayım.
