Ayrılığımızın ilk gecesiydi. Yanımda soğukta üşüyen adamın gidişini izliyorum. Yapacağım şey yok, sadece izlemek.. Oysa o kadar seviyorum ki, yanında öyle huzur duyuyorum ki, omuzuna başımı koyunca öyle güven deyim ki… Sevdiğimi hissettiremedim ya yazıklar olsun bana..
Senin için yapmadığım şey kalmadı. Hiç mi sızlamadı için elveda derken anlamıyorum. Bana yarana kabuk olmak istemiyorum diye bahane ettin. Oysa yarası kapanmış bir kadının senin yaralarını sarıp, seni yaralamayacak şekilde seveceğini göremedin bile…
Sen gitmek zor dedin. Sevene zor olur gitmeler, sevmeyene kolay. Bana göre zor gitmeler… Beni bu kalpten kovana kadar gitmeyeceğim.
Şimdi beni sensiz yalnız bıraktın.
Ben bu hüzünle nasıl uyuyacağım?”
