Addict (l.s. + marcel)

10.

Ik trek mijn shirt uit en loop naar de kast. Ik maak de kast open en schrik als ik ineens ruw wordt weggetrokken en op bed wordt gegooid.

Harry pov.

Ik word wakker door beweging onder mij. Ik open slaperig mijn ogen en kijk de kamer rond. Mijn ogen blijven hangen bij Louis die zonder shirt met zijn rug naar me toe bij de kast staat. Ik voel benden iets groeien en lust neemt mijn lichaam over. Ik stap zo stil maar toch snel mogelijk het bed uit en beweeg me naar Louis. Ik pak hem van achter vast en gooi hem op het bed.

Ik leg hem op zijn buik en begin hem kusjes te geven op zijn gezicht, mond en nek. Als ik zijn sweetspot gevonden heb plaats ik een paar zuigzoenen. Louis stribbelt niet tegen maar staart alleen niet beseffend wat er gebeurd naar het plafond.

Lustig ontdoe ik mezelf van mijn shirt terwijl ik nog op Louis zit die nu al ietwat paniekerig begint te worden. Ik ga van hem af en trek mijn jeans uit en daarna doe ik zijn jeans en boxer te gelijk uit. Louis stribbelt hevig tegen maar daar weet ik wel mee om te gaan omdat Marcel dat vaak ook deed. Over Marcel hij was hier net, hij viel flauw en toen besefte ik eigenlijk pas waarom ik hier zit. Louis heeft me geholpen en nu verkracht ik hem. Ik ben ook zo'n ondankbare mislukkeling. Louis wil mij helpen en ik verkracht hem als bedankje.

Ik zit zo diep in mijn schuldgevoelens of ook wel mijn gedachtes genoemd dat ik niet merk dat ik niet merk dat Louis onder mij vandaan is gekropen en Iets heeft gepakt. Ik voel een schok en een helse pijn. Ik krimp in elkaar van de pijn en ga als bolletje op bed liggen.

Luide snikken van zowel pijn als spijt verlaten mijn mond terwijl ik als bolletje op bed lig. Ik verdien dit aan de ene kant wel maar ik had spijt en zover ging ik nou ook weer niet.

Nog snikkend kijk ik omhoog waar ik recht in de ogen van een boze Louis kijk. Ik kijk snel weg omdat ik hem niet zo wil zien. wacht wat?? Nee ik kijk weg omdat ik geen klappen wil. Ja, veel beter. Ik geef niks om zijn gevoelens. Terwijl ik dit denk begint louis boos tegen mij te schreeuwen waardoor ik weer in huilen uitbarst. Ik heb nog nooit zoveel gehuild op een dag. Meestal doet het me niks als iemand boos op me is, ik moet meestal zelfs lachen. Maar nu, nu doet het me echt iets. Louis, Louis die mij helpt en ik wil hem gaan verkrachten. Wat ben ik voor persoon. Ik ben een mislukkeling die niets om andermans gevoelens geeft. Hoe kan hij me nog willen helpen.

Het geschreeuw van louis en het snikken van mij stopt langzaam. Ik val in nog steeds de zelfde houding in slaap, dromend over hoe ik louis voor me ga winnen. Uhmm, ik bedoel hoe ik een
dankbaarder mens word.

Laatste hoofdstukje op Liam's verjaardag (morgen weer 2 hoofdstukkies)