Emre ve Rüya mutluydu. Birbirlerine iyi geliyorlardı. Çok sık görüşemiyorlardı ama birbirlerinin sesini duymaları yetiyordu. Evet bazen yetmiyordu. Bişey oluyordu ve birbirlerini yanlarında olmak istiyorlardı. Ama ellerinden bişey gelmiyordu ve sabrediyorlardı. Seneye ikisi de aynı üniversiteye gitme hayalleri kuruyordu. Beraber olmak, geleceklerini beraber çizmek istiyorlardı. İnşallah olacaktı.
Her şey güzel gidiyordu. Masal gibi geliyordu yaşadıkları. Ve bitmesin istiyorlardı.
Rüya fazlasıyla alışmıştı Emre'ye. Ondan önceki zamanları yaşamamış gibi hissediyordu. Mutluluğu onda buldu. Aşkı, arkadaşlığı, dostluğu, hayali. Her şey Emre'deydi sanki. Kaybetmek istemiyordu. Ve bunun için çok çabalıyordu. Buluşacakları günü bile umutla, heyecanla bekliyordu.
Hayatının en güzel anıları kalacaktı ona. En güzel saatlerini Emre'yle yaşayacaktı. Unutmayacağı zamanları olacaktı. Hep hatırlayacağı, hep mutlu olduğunu hissettiği günler geçireceklerdi. Emindi bundan. Sevgisinden, mutlu olacağından, geleceğinden emindi. Emre'den çok emindi.
Rüya bu kadar şeyi hissederken Emre'nin ne hissettiğini bilmiyordu. O yüzden korkuyordu. Ya Emre Rüya'ya karşı böyle birşey hissetmiyorsa? Ya boşuna hayal kuruyorsa Rüya? Kendini boşuna kaptırıyorsa? İçinde sürekli bi korku. Evet Emre'den emindi ama ya öyleyse diye düşünmeden edemiyordu.
Rüya şimdiye kadar sevdiklerini hep kaybetti. En yakın arkadaşıyla saçma bi sebepten dolayı konuşmuyordu, hayatında ona yakın kim varsa herhangi bir sebepten hiç farkında olmadan uzaklaşmışlardı ondan. Kendini ne zaman mutlu hissetse, kim onun mutlu olmasını sağlasa; bi süre sonra o kişi yüzünden ağlıyor veya mutluluğu elinden alınıyordu. Ve Rüya dağıldıktan sonra kolay kolay toparlayamıyordu kendini. Toparlaması için illâ ki birinin desteğini alması gerekiyordu. Çünkü yalnız yapamıyordu bunu.
Aslında Rüya yalnızlığı seviyordu. Yalnız olmak ona huzur veriyordu. Kafasını rahatlatıyordu. Ama eğer birine ihtiyaç duyduğu zaman yalnızsa o zaman kendini kötü hissediyordu. Ve çoğu zamanda yalnızdı aslında. Yalnızlığı bu yüzden sevmek istiyordu. Yani sevmeye çalışıyordu. Seviyormuş gibi yapıyordu. Ama hayattaki en büyük korkusu aslında yalnız kalmaktı. Bi de sevdiklerinin onu yalnız bıraktığını düşünmek Rüya'yı daha da korkutuyordu. Hayatına kim girerse girsin, ya giderse korkusu oluyordu, ya yalnız bırakırsa... Ama Rüya Emre'den emindi. Onu bırakmıycağından, hep yanında olacağından emindi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOŞGELDİN AŞK
RomanceAşk denen şeyin ne zaman geleceği belli olmaz. Gelirken ne sana sorar, ne de 'geliyorum' diye haber verir. Hiçbir şeye inancın kalmadığı, hiç kimseye güvenin kalmadığında, hayat sana boş gelmeye başladığında, kalbin birden aşkı içine almıştır. Gülm...
