นายประธานหน้าใสมัดหัวใจยัยแก้มป่อง 2

พี่รหัสหล่อบาดใจ

จ้ะเอ๋ เจอกันอีกแร้วน่ะค่ะ คุนผู้อ่านทุกท่าน มีคน ๆ หนึ่งขอมาว่าอยากให้คิมสุดสวยคนนี้ อยู่ต่ออีกสักพักเพราะทนความน่ารักของคิมไม่ไหว ฮ่าๆ ล้อเล่นค่ะ
"ยัยคิม" ฉันหันมองไปดูคนที่เรียกฉันจากด้านหนึ่งของคณะดีน่ะที่ไม่ใช้โทรโข่งเรียกฉันเนี้ย
"มีอะไร" คนกำลังมะโนอยู่ ไม่ว่างมาพูดโว้ย
"แกได้คำใบ้กับประธานยัง" อ่อ เรื่องคำใบ้ก็นึกว่าเรื่องอะไรเรียกกันจนเสียงมันทะลุไปถึงประเทศลาวแร้วมั่งเนี้ย
"ได้แร้วมีไรร่ะ" ไม่สนใจหรอกไอ้เรื่องคำใบ้อะไรเนี้ย เดี๋ยวถึงเวลาคงหากันเจอเองแหละ
"อ่าว ไอ้นี้ถ้าแกไม่รีบตามหาพี่รหัสแกร่ะก็ ประธานเขาเอาแกตายแน่" อั้ย้ย่ะ ไม่จริงหรอกประธานเขาไม่โหดขนาดนั้นมั่งเพราะประธานที่มันพูดถึงแฟนฉันโว้ย
"เขาไม่กล้าหรอก" จะกลัวทำไมแค่แฟนตัวเอง
ยัยมะลิก็ทำเป่นกลัวไปได้ พวกเราที่จบจากม.6ก็ต่างแยกย้ายกันไปตามคนร่ะทิศคนร่ะทางเพราะทุกคนก็ม
ีความสามารถไม่เหมือนกันฉันก็เรยต้องมาหาเพื่อนใหม่คือ ยัยมะลิเนี้ยแหละ แล้วก็ยังไม่มีใครรู้ว่าฉันกับประธานเป่นแฟนกัน กิ้วๆ
"แต่แกว่าไหมประธานเขาน่ะเป่นรุ่นเดียวกันกับเราแม่งโคตรเก่งเหมือนเทพบุษส่งมาเกิด"
เออ เอาเข้าไป แต่มันก็จิงอย่างที่มันพูด อยู่ดีไม่ว่าดี ไวน์เขาไปลงสมัครเป่นประธานนึกว่าจะไม่ได้เป่นเสือกได้เป่นอีก อุ้ย!ขออภัยกับคำไม่สุภาพ
"แล้วแกหาพี่รหัสแกเจอแร้วหรอ" ฉันถามมันกลับบ้างเพราะเห่นเราเงียบมานานเดี๋ยวว่าเราเป่นใบ้
"อืม เจอแร้วร่ะคำใบ้ของแกคือไรว่ะ" ฉันทำท่าคิดเล็กน้อย
"น่ารัก" คือวันแรกที่ฉันได้มา ฉันถึงกลับสะตั้น 5 วิ ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะสั้นและเรียบง่ายขนาดนี้
" โอ้ย!คุนพระ ของฉันก็สั้นแต่หาง่ายว่ะ"
"อะไร"
"กำไล" ก็ง่ายอย่างที่มันพูดเพราะคณะนี้เขาห้ามใส่กำไลแต่ไม่รู้ผีบ้าผีบออะไรไปแหกกฎเขาสะงั้น
"ง่ายดีว่ะ" ฉันยิ้มให้มัน เพราะดูเหมือนมันจะไม่ค่อยชอบพี่รหัสมันเท่าไร
"งั้นฉันขึ้นห้องก่อนน่ะ" ฉันบอกยัยมะลิปล่อยให้มันนั่งเอ๋อแดกอยู่นั้นแหละ
"เอ้ย รอด้วยดิว่ะ" ฉันหันกลับไปมองข้างหลังดูยัยมะลิวิ่งตามมาฉันไม่ได้มองข้างหน้าเลยไปชนกับใครเข้าไม่รู้
"โอ้ย!" เสียงอุทานพร้อมกันสองคนที่ชนกันโดยไม่ได้มองกันทั้งสองฝ่าย
"น่ารัก" เสียงผู้ชายคนที่ชนฉัน
เมื่อกี้พูดขึ้นเราจึงลุกขึ้นพร้อมกัน
แต่...
"โอ้ย" เสียงอุทานของฉันดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเห่น
ว่าผมของฉันไปติดกับเข็มกัดของผู้ชายคนนั้นเข้า
"นี้ช่วยปลดเข็มกัดออกก่อนได้ไหมผมฉันติดอ่ะ"
แต่ดูแร้วฉันคงพูดรู้เรื่อง เขาปลดเข็มกัดออกจากอก ของเขายื่นมาให้ฉัน ฉันก็ค่อยๆปลดผมของฉันออกจากเข็มกัด
"อ่ะ ขอบคุน"ฉันยื่นเข็มกัดคืนให้เขา แต่เขากับไม่รับยืนมองหน้าฉัน
"ถ้ายังมองอยู่ ฉันจะเก็บตังร่ะน่ะ" ฉันพูดกวนๆใส่เขา เขาสดุ้งเล็กน้อย
"น้องน่ารักดีอ่ะ เจอพี่รหัสรึยัง คำใบ้อะไร" ถามสะเป่นชุดหมูกระทะหน้าปากซอยสั่งเรยไหมค่ะ
"คำใบ้ น่ารัก จบน่ะไปร่ะ" ฉันไม่ใส่ใจกับคำพูดของพี่เขา เพราะไม่ชอบขีึ้หน้ายังไงไม่รู้
"อ่อ พี่คือพี่รหัสคงน้องไงครับ" ห้ะ! ตกใจ เพราะภายนอกก็ยังดูเหมือนผู้หญิงที่หยิ่งและหน้านิ่งเหมือนเดิม
"อืม ไว้เจอกันเย็นนี้ที่หอประชุม" ฉันตอบกลับเดินสวนทางเขาไปยังหน้าคณะของตัวเอง
พอมาถึงในห้องเรียนฉันเดินเข้าไปนั่งที่โต็ะประจำของ ตัวเอง
"เอ้ย!แก ทำไมแกทำหน้าไม่เป่นมิตรกับพี่เขาเรยว่ะ อุตสาเจอพี่รหัสแร้วก็ดีใจหน่อยสิ"
"ไม่รู้สิแค่ไม่ชอบขี้หน้า"
"แต่แกต้องร่วมงานกับพี่เขาตั้ง1ปีเรยน่ะ"
"แร้วไงว่ะ อย่าสนใจเรยน่า" ฉันต้องหยุดพูดกับมันชั่วคราวเพราะอาจารย์เดินเข้ามาในห้องพอดี อาจารย์สั่งแค่งานเอาไว้แร้วเดินออกไป ฉันว่าถ้าทำแบบนี้อย่าเข้ามาเถอะสั่งในแชท
กลุ่มก็สิ้นเรื่อง
"คิม แกทำเสร็จยัง" เอิ่ม..แกบ้าป่ะเนี้ยอาจารย์เพิ่งสั่งงานเมื่อกี้คนครับไม่ใช่หนยุ่นต์จะได้เร็วเหมือน4Gขนาดนั้น
"ยังๆ " เบื่อที่จะพูดกับมันร่ะ คนอะไรบ้านแกทำโรงงานผลิตน้ำลายหรอ พูดมากชิบ
"งั้น ไปหอประชุมกัน"
"อ่าว แร้วงานร่ะ"
"เดี่ยวค่อยส่งก็ได้" แร้วคุนเธอก็ลากฉันเข้าไปในหอประชุมแต่มาสายน่ะสิ พอเปิดประตูเข้าไป
ปี้ดดดดด!!!!!
เสียงนกหวีดของใครไม่รู้ดังขึ้นทำให้ทุกคนต้องหันมามองหน้าพวกเรา
" อ่าว ทำไมมาสายร่ะ" ประธานตีหน้าโหดใส่ฉัน แต่ฉันก็คงต้องกลัวหรอกน่ะเห่นบ่อยแร้วร่ะไอ้หน้าแบบเนี้ย
"อยากมาสาย" ฉันตอบกลับหน้าซื่อๆยัยมะลิสะกิดฉันเล็กน้อยแต่ฉันก็ไม่สนใจ
"นี้ อย่ามากวนกันนะยัยแก้มป่อง"  ฉันส่งสายตาพิฆาตให้เขาแต่เขาก็ยังเฉย ได้คิดจะเร่นกับฉันใช่ไหม
"ทำไมฉันจะกวนไม่ได้นายมะพร้าวกาบกล้วย
เป่นไงหน้าเหวอ เรยร่ะสิไม่คิดว่าฉันจะกล้าใช่ไม เพื่อนทุกคนต่างหัวเราะเสียงดังแต่พอเจอสายตาประธานเท่านั้นแหละ
"ได้ถ้าเธออยากจะเร่นฉันก็จะให้เร่นใครคือพี่รหัสของเธอ" ไวน์ทำเสียงแข็งใส่ฉัน
"ไม่มีหรอก ฉันยังไม่เจอพี่รหัส" ฉันตอบกลับไปทำหน้านิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ไวน์ก็คงรู้อยู่ดีว่าฉันเป่นคนยังไง
"คำใบ้ของเธอคืออะไร" ไวน์ยิ้มที่มุมปาก
"คำใบ้ของฉันน่ะหรอ" ฉันไม่อยากเอาคนที่ไม่เกี่ยวคล้องมายุ่งด้วยนิน่า
"อืม"
"น่ารัก" ฉันตอบ แต่หน้าฉันกลับหันไปทางอื่น
"ใครคิดคำใบ้ว่า น่ารัก บ้าป่ะ" อ่าว นายนี้คิดว่าฉันโกหกหรอ ฉันหันไปเอาเรื่องคนที่มันมาว่าคำใบ้ของฉันบ้า พอจะเตรียมด่าไวน์ก็กระชากข้อ มือของฉันทันที มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย
"คิม อย่าพึ่งกวนได้ไหม" ไวน์หันมาส่งสายตาแบบขอร้อง
"ได้" ฉันก็ตอบแบบว่าง่าย
"แร้วใครเป่นพี่รหัสของเธอ" ไวน์ยังไม่หยุดที่จะขยับเข้ามาใกล้ๆฉัน เอ้ยนี้มันในหอประชุมน่ะครับ ฉันผลักเขาออกห่างๆ ซึ่งเขาก็ยอมออกไปแต่โดยดี
"ผมขอเชิญพี่รหัสของคุนเธอด้วยครับ" ไวน์ก็คือไวน์อยู่วันยังค่ำแหละน่ะ
"ผมครับ" รุ่นพี่คนหนึ่งยกมือขึ้นแร้วเดินตรงมาที่ฉันยัยมะลิก็ไปหาพี่รหัสของเธอ
"หวัดดีครับพี่ชื่อ เจมส์ " เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน ซึ่งถ้าฉันหน้าบึ่งใส่เขาคงไม่ดี
"หวัดดี ฉันชื่อ คิม" ฉันตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวพี่ รหัสของตัวเอง
"ครับ" พี่เขาตอบรับ
"อ้ะ พอได้ร่ะ เดี่ยวผมคงต้องลงโทษหน่อยแร้วกันน่ะครับ"
ไวน์พูดเสียงแข็งทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างกลัว(ยกเว้นฉัน)
"30รอบสนามครับ" ไวน์สั่งฉันจึงส่งยิ้มให้เขา
สีหน้าเขาดูสงสัย เดี๋ยวก็รู้
"ไปกัน" ฉันสั่งพี่รหัสที่กำลัง งง อยู่ว่าสองคนมันอะไรกัน ฉันเดินนำหน้าลงมาที่ตึกแร้วมองหาจักยานสักคัน
"น้องคิมจะทำอะไรครับ" พี่เขามองหน้าฉันอย่างสงสัย แต่พอดูใกล้ๆแร้วพี่คนนี้ก็น่ารักดีน่ะ
ฉันเพียงแต่ส่งยิ้มให้ เดินเข้าไปหา
จักยานขึ้นช้อนท้าย พี่เขาดู งง แต่แร้วลอยยิ้มก็ปรากกฎอยู่ตรงหน้า พี่เขาขึ้นขี่จักยานแร้วถีบจักยานไปรอบสนาม ไวน์ที่เห่นว่าเงียบๆจึงเดินออกมาหน้าหอ
ประชุมสีหน้าหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เมื่อเห่นว่าฉันกำลังทำอะไร
"เห้ย! คิมเธอกำลังขัดคำสั่งฉันอยู่น่ะ" ไวน์พูดอย่างหงุดหงิดแต่ฉันก็ไม่สนฉันยิ้มให้เขาตอบกลับ
"ก็นายบอกว่ารอบสนาม30รอบ แต่นายไม่ได้บอกนิว่าให้ทำอะไร ฉันพูดถูกไหม" ฮ่าๆ ฉันชนะ
"อย่ามากวนน่ะ"
"ก็กวนไปแร้ว" ไวน์กำลังจะเดินมาหาฉันที่รถจักยานฉันต้องลุกขึ้นจากที่นั่งช้อนท้ายรถจักยานแร้วเดินไปหาเขา
"ขอตัวน่ะ ถ้านายประชุมเรื่องอะไรก็มาบอกล่ะกันฉันเบื่ออ่ะ" ฉันยิ้มให้เขาโดยที่ไม่สนใจสายตา ที่มองมาทางฉันเรยด้วยซ้ำพี่รหัสคนนั้นก็เดินตามมาด้วยคงไม่อยากโดยประธานว่าล่ะสิ
"นี้เดี่ยวก่อนสิ เธอไม่กลัวประธานว่าหรอ"
"ไม่อ่ะ" ฉันตอบกลับไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวแต่ไอ้รุ่นพี่ฉันเนี้ยอยากจะมุดดินเดินล่ะ
"เออ แร้วน้องมีแฟนรึยังอ่ะ" อ่าว เปลี่ยนเรื่องเฉยเรย
"มีแล้ว ทำไมพี่จะจีบอ่อ"
"อืม" เอ้ย ถามเร่นๆโว้ยไม่เข้าใจรึไง
"เห้ย แค่ถามเร่นไม่ได้จิงจังขนาดนั้น"
"พี่เห่นว่าน้องน่ารักดี" แค่เนี้ย น่ะฉันน่ารักตั้งแต่เกิดแล้วย่ะใครจะไปห้ามฟ้าดินได้ล่ะก็คนมันเกิดมาแบบนี้เองนิน่า
"แค่เนี้ยหรอ" ถ้าตอบว่า อืม จะด่าให้หัวมุดโต๊ะเรย
"ครับ" นั้นไง ต่างกันแค่นิดเดี๋ยวไม่เป่นไรจะด่าเหมือนเดิม ^^
"นี้นายอาจชอบฉันแค่หน้าตาก็ได้นายอาจยังไม่รู้ใจตัวเองก็ได้น่ะลองคิดดูดีๆ" ฉันเอื้อมมือไปวางไว้บนหลังมือของพี่เขา คงไม่หาว่าฉันอ่อยหรอกน่ะ ก็อยากจะด่าเป่นก็ด่าไม่ลง555
"เธออ่อยฉันหรอ"
"ไอ้บ้า คนอุตสาพูดดีๆด้วยอย่ามากวน"
"คร้าบๆขอโทดร่ะกัน"
"แร้วไป งั้นแยกกันตรงนี้น่ะต้องไปเรียนร่ะ"
"อืม" คงไม่หันมาส่งยิ้มอะไรหรอกน่ะ ฮ่าๆ จะว่าไปพี่เขาเนี้ยโคตรหล่อเรยอ่ะ เอ้ยไอ้คิมบ้าแกอย่าคิดนอกใจแฟนตัวเองน่ะเว้ย นั่งอยู่คนเดียวแร้วรู้สึกคิดอะไรไม่เข้าเรื่องเรยแหะ ไปเรียนบ้างดีกว่า
ณ.ห้องเรียน
"กรี้ดดดดดดด" โอ้ย!เป่นติ่งอะไรกันเนี้ยหนวกหูโว้ย ฉันเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะประจำเจอ มะลินั่งข้างๆพอดี
"อ่าว มานานแร้วหรอ" มันเป่นไรว่ะ เงียบๆ
"ป่าว แก แกเคยมีแฟนไหมว่ะ"เอ้ย เป่นบ้าอะไรของมันถ้าไม่มีแฟนคงไม่คบกับไอ้คนที่นั่งให้สาวกรี้ดอยู่นั้นหรอก
"เคย" ตอบสั้นๆนิร่ะไม่อยากตอบยาว
"แกว่า ความรักมันดียังไงว่ะ"
"เห้ย ฉันคนน่ะไม่ใช่แม่หมอ"
"เอ้า เร็วๆรอฟังอยู่"
"ก็มีคนค่อยดูแลเราเอาใจใส่ เป่นห่วงเราตลอด
ไม่ทิ้งเราเวลายามทุกหรือสุข ก็ประมาณเนี้ย"
"อืม แร้วความรักของแกกับแฟนแกร่ะ"
"ไม่รู้โว้ย"
"อะไรว่ะ อยากฟัง"
"แกอย่าบอกน่ะว่าแกกับพี่รหัสแกเป่นแฟนกัน"
มันไม่ตอบได้แต่พยักหน้ารับ ไอ้ย่ะพุธโธ่ทุเรียนกวน
"อย่าโกหกกันน่ะ ฉันไม่ขำ"
"หน้าตาฉันมันบ่งบอกว่าไม่ใช่หรือไง"
"ใช่" ตอบแบบไม่คิดชีวิตเรยครับ
"พี่รหัสฉันชื่อ ไบค์"
"ใครถาม"
"อยากบอก"งั้นแร้วไป 555
"แร้วแฟนแกอ่ะชื่อไร"
"ไม่รู้ร่ะลืม"
"ไม่จริง ถ้าแกไม่บอกฉันงอนน่ะคร้าบ" โอ้ย ก็ไม่อยากบอกนิน่า
"อยากบอกใครน่ะ สัญญาป่ะ"
"อืมสัญญา"
"ชื่อ ไวน์ก็ประธานนักเรียนนั้นแหละ" ยัยมะลินั่งอึ้งแดก
"แกเป่นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไร" เห้ย มันเชื่อ
"ก็ตั้งแต่ เรียนอยู่ มัธยมอ่ะก็1ปี2เดือน17วัน"
นับมาอย่างดีเลยล่ะ จำได้ว่าพรุ่งนี้วันครบรอบ1ปี3เดือน ตื่นเต้น
"จริง ทำไมไม่มีใครรู้เรยว่ะ"
"ก็ฉันไม่อยากบอกใครนิน่า"
"อื้อ" เห้อ อย่างน้อยก็รู้ไปแร้วหนึ่งคนไม่รู้จะทำตามสัญญาหรือป่าวน่ะเพื่อนฉันเนี้ย
"ขอให้แกสองคนรักกันนานน่ะ ไปร่ะ" ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะเพราะเห่นว่ารุ่นพี่ของยัยมะลิมาฉันเรยไม่อยากอยู่เป่นก้างขวางคอ อิอิ