นายประธานหน้าใสมัดหัวใจยัยแก้มป่อง 2

กลับมาเป่นเหมือนเดิมเถอะน่า ทีรัก

โอ้ย!ปวดตัวไปหมดวันนี้มีเรียนเช้านิน่าต้องรีบแร้วสิ ฉันรีบจักการกับเนื้อตัวของตัวเองแร้วรีบวิ่งลงบันได
"ลุงค่ะเอารถออกค่ะ" ต้องรีบแร้วใกล้7โมงแร้วสิ
"จะรีบไหนจ้ะลูกรัก" ฉันวิ่งไปกอดแม่ก่อนไปเรียนจะได้รู้สึกดีไม่รู้สึกแย่เมื่อเผชิญหน้ากับ
ศตรู"ไปเรียนไงค่ะวันนี้หนูจะอ่านหนังสือที่ห้องสมุดก่อนแร้วค่อยขึ้นเรียน" แม่พลักฉันออกจากอ้อมกอดอย่างเบามือ แม่ยิ้มให้ฉัน
"สู้ๆหน่อยนะลูกคนเก่งของแม่" ฉันยิ้มให้แม่
นมยื่นขนมปังมาให้ฉันรับไว้ยัดเข้าปากตัวเอง
พร้อมนมหนึ่งแก้ว
"ไปน่ะค่ะ"ฉันโบกมือลาแม่และนมก่อนจะขึ้นรถ
ลุงเคลื่อนรถออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว
"เร็วหน่อยน่ะค่ะลุงหนูรีบ"ฉันบอกลุงคนขับรถ
ท่านยิ้มให้ฉันแร้วตอบกลับว่า
"จัดให้ตามคำขอครับ"
15 นาทีถึงที่พอดี
ตอนนี้7:15 โอเครเท่านี้ก็พอมีเวลาบ้าง
"ขอบคุนน่ะค่ะ" เพื่อนสักคนก็คงไม่มีแร้วสินะ
ตอนนี้ฉันไม่สามารถไว้ใจใครได้อีกแร้วร่ะ
ไปห้องสมุดเรยก็แร้วกัน
"ไง!!นักร้องสุดสวย" ใครอีกร่ะ
"นายเป่นใคร" ใครอ่ะคุ้นๆ
"อ่าวจำกันไม่ได้หรอ"
"แร้วฉันจำเป่นต้องรู้จักคนทั้งโลกป่ะ ถ้าจะมาถามว่าเป่นใครๆอยู่นี้ฉันขอตัวรีบ" หมับ!จับหาพ่_งรึไง
"อย่ามาแตะต้องตัวฉันน่ะ"คำพูดนางเอกมากค่ะ "อ่าว หวงตัวด้วยหรอ" อ่าวนายนี้วอนสะร่ะ
"ใช่ หวงหวงมากด้วยได้ร่ะรำคาญ!" เดินหนีเป่นดีที่สุด
อ๊ากกกก
เสียงของหมอนั้นอยู่ด้านหลังเฮ้ย!นี้คิดจะตีกับผู้หญิงงั้นหรอ ฉันหยุดเดินและยืนตัวตรงเพื่อให้ได้ยินเสียงว่าทิศทางของหมัดจะพุ่งมาตรงไหนและเป่นอย่างที่คาดไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงหมัดเสียงอากาศใช่ซ้าย
ผัวะ เสียงหมัดที่ชกเข้าได้แต่อากาศเท่านั้น
ฝีมือยังต่ำไปน่ะ ฉันกระโดดตัวลอยฟัาเตะเข้าที่คอของเขา สงบไปสักพักเถอะน่ะดีน่ะที่วันนี้ใส่กางเกงข้างในมาอีกตัว ไปห้องสมุดได้สักที
ณ.ห้องสมุดใหญ่
ฉันเดินไปที่ห้องสมุดแยกเป่นห้องสมุดประจำ
ของแต่ร่ะคณะตามหนังสือที่ต้องการส่วนใครที่ไม่ได้เป่นคนในคณะต้องทำบัตรสมาชิก ฉันไม่ขยันมานั่งอ่านหนังสือเรียนหรอกน่ะฉันเดินเข้าไปที่ โชนหมวดนิยาย แถวนี้อ่านหมดแร้วอ่ะเล่มนั้นนี้น่า ฉันเอื้อมมือไปเอานิยายที่อยู่บนชั้นแต่ มีมือของใครคนหนึ่งที่ฉันไม่อยากเจอ