หลังจากที่จีมินพยายามที่คิดจะผิดแผนจองกุกให้ได้ ก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงกำลังเดินมาที่เค้า คงเดาไม่อยากเท่าไหร่ จะเป็นใครนอกจากเอาแต่จะหาเรื่องเค้าเมื่อวานนี้ นั่นคือ ซีจุน
"อ้ะ มึงอีกและมายืนบื้ออะไรแถวนี้ เกะกะ"
จีมินหันไปมองค้อนกับคำพูดที่ยั่วโมโหเค้าจนแทบจะระเบิด"สะเออะหว่ะ"
"นี่!!"
"เงียบปากไปเหอะ คนอื่นเค้าจะมองมึงเป็นหมาบ้า"
จีมินรีบตัดบทสนทนาแล้วรีบจ้ำเท้าหนีจากบริเวณนั้นทันที เลือกที่จะข่มอารมณ์ตัวเองดีกว่าจะกัดกับคนแถวนี้12:00
เที่ยงวัน เวลาแสนแฮปปี้ของใครหลายๆคน ที่ได้ทานอาหารกลางวันอย่างสุขสม แต่ไม่ใช่สำหรับ ปาร์คจีมินก้อกๆ
จีมินเคาะประตูห้องทำงานของจองกุกพร้อมกับรีบเดินเข้าไปเก็บเอกสารด้วยความหิวเนื่องจากเมื่อเช้ายังไม่ได้ทานอะไร เพราะรีบมาเข้างานให้ทันเวลา"กูไปกินข้าวนะ"
เอ่ยขออนุญาตผู้เป็นเจ้านาย"เดี๋ยว"
"เดี๋ยวกูขึ้นมาทำงานให้ กูหิวไส้จะขาดแล้ว"
"ไม่ต้องไป มึงมากินข้าวกับกูนี่"
"มึงก็กินของมึงไปสิ้ กูจะลงไปเอง!"
"แน่ใจหรอ กินกับกูบนห้องทำงานแอร์เย็นๆ ไม่เห็นต้องไปต่อแถวข้างล่างร้อนๆเลย"
"แค่ กิน ข้าว ที่เหลือมึงอยู่เฉยๆ"
"ได้สิ้ มึงนี่เรื่องมากจริงๆสุดท้ายก็ยอม"
จีมินจะดื้อแค่ไหนสุดท้ายเขาก็ยอม เค้าก็เอาแต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า 'ก็แค่กินข้าว'
จริงๆจีมินอาจจะมีเหตุผลอื่นก็ได้...อาหารถูกจัดอยู่บนโต๊ะทำงานขนาดกว้างเหมาะจะนั่งกันสองคน บนโต๊ะไร้เอกสาร มีแต่อาหารที่ล่อตาล่อใจจีมินเต็มไปหมด
ด้วยความหิว จีมินก็คว้าช้อนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว กำลังจะตักอาหารแต่ความคิดประหลาดๆก็ผุดขึ้นมาในหัวจีมินซะก่อน
VOUS LISEZ
My sweet JIMIN [ ฟิคขนมจีมิน ]
Roman pour Adolescentsรักซื้อไม่ได้ แต่ซื้อขนมจีมินได้นะครับ : )