เดินออกไปแบบไร้จุดหมาย
ไร้ปลายทาง
ไร้ความคิด
ทุกอย่างเงียบสนิท
สมองไร้ความคิด
ทุกอย่างหยุดนิ่ง
ทิ้งคนที่แสนดีไว้ข้างหลัง
พยายามจะอ้อนวอน
ให้คนที่ไม่เห็นค่า
กลับมา...
- JM -
----------------------------------------------
ปาร์คจีมิน เดินเรื่อยๆแบบช้าๆเอื่อยๆมาถึงหน้าบริษัทแต่เขาก็ไม่คิดจะเข้าไป เข้าไปก็เจ็บใจเปล่าๆ...
ก็ไม่รู้สิ..
ก็อยากเจอนะ
ภายใต้ใบหน้าที่ดูเรียบนิ่งของจีมินทำให้เดาอารมณ์ไม่ถูก ค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งตรงบันไดหน้าบริษัท สองมือยกขึ้นพร้อมกับนั่งกุมขมับ เรื่องบ้าอะไรกับชีวิตนักหนา... แต่
ก็มีเสียงเท้าก้าวออกมาจากหน้าประตูบริษัทเดินตรงมาหาจีมิน"..."
----------------------------------------------
"นี่นายเต๊าะพี่เล่นรึไง?"
ยุนกิกับแทฮยองเดินออกมาตามหาจีมิน แต่ดูเหมือนเป็นการเดินจีบกันซะมากกว่า..."พี่คิดว่าไงหละ?"
แทฮยองยิ้มพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆยุนกิ"เอาหน้าออกไปเลย! นายชอบจีมินหนิ"
ยุนกิใช้มือผลักหน้าแทฮยองออกไปห่างๆ"ผมบอกแล้วไง ผมรู้ดีว่าเป็นได้แค่เพื่อน ผมเลยแอบเหล่พี่แทนดีกว่า หิ้หิ้"
"แล้วไม่คิดว่าจะเป็นได้แค่พี่น้องหรือไง"
"โห่ พี่อย่างี้สิ ท้อเลย"
วีเบะปาก