ตกเย็นคุณสุภาพบุรุษจอนจองกุกก็พาจีมินไปร้านอาหารสุดหรู เป็นราคาที่คนธรรมดาไม่สามารถจับต้องได้ แต่สำหรับจีมิน ไม่ว่าเท่าไหร่จองกุกก็ยอมจ่าย
ผลัก!
เมื่อรถหรูจอดลงพร้อมกับจองกุกที่เดินมาเปิดประตูด้านข้างให้จีมินทันทีที่ทั้งสองมายืนอยู่หน้าร้านอาหารก็ทำเอาจีมินตกใจเล็กๆ"นี่..ลงทุนขนาดนี้เลยหรอ ราคามันไม่ใช่เล่นๆนะ"
"ก็ผมคิดว่าคุณจีมินน่าจะชอบน่ะครับ"
"อันดับแรก หยุดพูดครับแล้วทำตัวปกติหน่อย กูขนลุก...."
"ก็ชอบแบบพี่ยุนกิก็ต้องแบบนี้สิครับ"
"พี่ยุนกิไม่ได้สุภาพขนาดนั้น เค้าแค่ไม่ทำตัวหยาบคายแบบมึงและให้เกียรติกู ทำตัวน่านับถือกว่ามึงด้วย"
"งั้น...ผมจะถอดแบบพี่เค้าออกมาเองครับ"
"หยุดครับซะที....."
"อ่าวว่าไงจีมิน สบายดีมั้ย พี่คิดถึง
นายมากๆเลย""...."
ไอ้!
จอน!!
จอง!!!
กุก!!!!
กวนตีนโว้ย!!!!!
"นี่! มึงคือจอนจองกุก สติเว้ยสติ!!"
"ก็น้องจีมินชอบแบบนี้นี่นา"
"กูไม่ใช่น้องมึง..."
จีมินกดเสียงต่ำก่อนจะมองค้อนไปที่จองกุก"ทำตัวดีๆกับพี่จองกุกหน่อยสิ เดี๋ยวอดกินข้าวน้า~"
"...."
ไอหมอนี่มัน...
นี่ตั้งโปรแกรมก้อปปี้คนหรือไงวะ...
อยากให้เป็นใครก็เป็นได้.....
จีมินจะบ้า!!!!!
"จะกินมั้ยคับ น้องจีมิน"
"เออ!!!!!"
จีมินตัดบทสนทนาอันแสนน่ารำคาญนี้โดยการเดินนำเข้าไปในร้านอาหาร แต่ดูเหมือนเค้าจะทำตัววุ่นวายหรือเสียงดังไม่ได้แล้วเพราะร้านนี้มีแต่คนรวยหรือเซเลปจะมาทำตัวเงอะๆงะๆไม่ได้