Artık ortaokulu bitirmiş lise hayatına başlamak üzereydim. Yeni okul,yeni arkadaşlar,yeni öğretmenler..bunlar beni çok korkutuyordu. Hayatımda hiç kalabalık bir sınıfta ders işlememiştim. Arkadaş çevremde çok yoktu. Bu yüzden yeni arkadaşlarıma alışmak benim için kolay olmayacaktı.
Ne yazık ki okullar açılmıştı. Okula ilk gün annem ve babamla gitmiştim. Sınıfa ilk girdiğimde en arkalardan sadece bir sıra boştu. Orda da uyuyan bir kız. Mecburiyetten onun yanına oturdum. Uyansada tanışsak diye bekliyordum. Sonunda kız uyandı ama bana öyle bir bakış attı ki size anlatamam. O yüzden onunla ilk gün tanışamadık. Benimle tanışmaya gelende olmamıştı. Bende tam kafamı sıraya koyacaktım ki önden bir ses "Merhaba ben Damla." Hemen heyecanla kafamı kaldırdım ve "Bende Beyza." dedim. Çok tatlı bir kıza benziyordu. Upuzun kahverengi saçları çok hoşuma gitmişti. Bizde sohbete başlamıştık. Birbirimize hangi okuldan geldin? Kaç puanla? gibi sorular soruyorduk ki sınıfa öğretmen geldi. Kısa boylu, hamile, kapalı bir kadındı. Tanıştıktan hemen sonra derse başladı. Sonradan anladım fizik öğretmeni olduğunu. Kadın ilk günden derse başlamıştı. Üstüne birde ödev dayadı.O hocayı o yüzden hiç sevmemiştim.
Okul bir an önce bitsin diye duà ettiğimi hatırlıyorum. Böyle bir gün bu kadar sıkıcı bu kadar haraketsiz geçmemeliydi.Neyse ki okul bitmiş sonunda eve gitmiştim. Kendimi direk mutfağa attım. Okulda yerimden kalkmadığım için doğal olarakta hiçbir şey yememiştim. Yemek yemeden duramayan, 1.60 boylarında , hafif yapılı bir kızdım. Hatta kilolarım hep alay konusu olmuştur. İnsanları dış görünümlerinden dolayı yargılayıp kıranlardan da her zaman nefret etmişimdir.
