Gönül bu işte, hep kendini istemeyenle olmak ister. Hep kırılır, hep yıpranır. Kendine zulmetmek hoşuna gidiyormuş gibi. Zorun peşinden koşar. Yıpranır, kırılır, üzülür... ama vazgeçmez. Vazgeçemez.
***...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neden ben hep bekleyendim çaresizce bir köşede? Artık gelsen neye yarar ki? Yitirdim o tükenmiş olduğu halde belki ya gelirse dediğim umutlarımı. Ben hiç vaz geçmedim seni beklemekten ,tamam artık umudumun kalmadığını desem de kalbim el vermiyor bunu söylemeye. Hiç canım yanmamıştı bu kadar senden önce. Hayatımı ikiye ayırdım senden önce ve senden sonra. Senden sonrası hep hüsran be sevgili. Neden hep bekleyen ben, bekleten sen oldun sevgili?
