Kiss Me Slowly - Vervolg op Remember When

Hoofdstuk 11 - "We're not fans"

Ik open langzaam mijn ogen en zie dat ik niet meer in de kleedkamers van de jongens ben. Ik lig op een éénpersoonsbed en ik sla een deken van me af. Ik wrijf door mijn oog en daarna doe ik mijn harne naar achteren. Mijn schoenen zijn uit en staan bij een tafeltje in de hoek waar verder helemaal niks op staat. Ik trek mijn schoenen weer aan en open langzaam de deur die me terug de gang op leidt. Alleen.. welke kant moet ik nu in om naar de kleedkamers te gaan? “Hananh!” klinkt de bekende stem van Jennifer achter me. Ik draai me om en ze komt op me afgelopen. “How are you feeling?” vraagt ze dan. “Fine..” ik was nog steeds moe, het liefst zou ik nu in mijn eigen bed gelegen hebben. Ze neemt me mee terug naar de kleedkamer waar de meiden me vrolijk aankijken. “Slept well?” vraagt Danielle als ik naast haar ga zitten en mijn schoenen weer uit doe en tegen haar aan ga zitten. Ik knik zachtjes. “You’ve slept for almost 3 hours” zegt Eleanor dan als ze een dienblad met thee op het tafeltje zet. Dat is toch nog best lang, ik zou willen dat het ook zo voelde.. “Where is Harry?” vraag ik dan. “Soundchecking” ik zie hoe Jennifer wat seint naar Nathalie maar besteed er verder gaan aandacht aan. “You’re still tired, aren’t you?” vraagt Eleanor dan aan me. Ik knik voorzichtig. “You should go back to bed. The gig is in 4 hours honey” zegt Danielle dan. “I dunno..” “Girl, you need your sleep, and so does the baby” zegt Eleanor terwijl ik iets van bezorgdheid in haar ogen zie. “Fine” zeg ik dan en trek mijn schoenen weer aan. Ik had dan net zo goed kunnen blijven liggen.. Ik weet al niet meer waar dat kamertje was en Danielle loopt even mee. Ik sluit de deur achter me en ga weer in bed liggen die toch nog wat warm aanvoelt. Ik draai me op mijn zij en voel mijn ogen alweer bijna dichtvallen. Misschien hadden de meiden toch gelijk, ik moet slapen als ik moe ben. En voor ik het weet slaap ik al weer.

“..babe?”  hoor ik Harry zachtjes zeggen en voel dan een kus op mijn wang. Ik kreun wat en draai me om. Langzaam open ik weer mijn ogen en zie Harry voor het bed zitten op zijn hurken. Ik glimlach als ik hem zie. “How are you feeling?” kust hij mijn voorhoofd. “Stop worring about me. I’m fine.. just tired” gaap ik nog een keer.  “You shouldn’t drive that far anymore” zegt hij dan. “Harry.. I’m three months pregnant.. It’s not that I can’t do anything anymore..” zucht ik. Hoe moet het gaan als ik straks 8 maanden zwanger ben. Dan mag ik zeker niet meer alleen naar de wc, stel dat er wat gebeurd. “Babe.. I just want you to be carefull.. for you and the baby” zucht hij. “I know.. I’m just tired” zeg ik nog een keer duidelijk. “Danielle will drive back home” zegt hij dan weer, ik wist wel dat hij het er nog een keer over zou hebben. Ik ga nu rechter op zitten en Harry komt op de rand van het bed zitten. Ik knik, ik had inderdaad nu eerlijk gezegd toch liever dat iemand anders zou rijden. Nog een keer zo lang rijden hou ik inderdaad niet vol. “Babe, I wanna ask you something” zie ik Harry dan zenuwachtig. “yes?” “What are you doing Monday?” ik kijk hem vragend aan. “Uh nothing I guess. Why?” denk ik dan na als hij verder niet antwoord. Hij gaat mijn zijn hand naar zijn zak en pakt er iets uit wat ik nog niet kan zien. “Well.. I wanna show you something”  “What?” ik begin nu toch wel nieuwsgierig te worden. “I wanna show you.. uh.. this” en legt iets kouds in mijn hand. Ik kijk er verbaasd na. Het is een sleutel. Ik schud niet begrijpend mijn hoofd. “I wanna show you our new house” begint hij eindelijk te glimlachen. “Oo..Our ne.. new house?” “Yes.. I was thinking last night.. and you are right. Our apartement is too small for our and a baby.. So went surfing on the internet and I found the perfect house. I’ve bought it this morning before I left to here” Nu begrijp ik pas  dat hij daarom wel misschien niet naar bed is gekomen. “I.. i can’t believe it.. I thougth you were still mad at me” zucht ik. “No.. I fell asleep on the sofa.” Glimlacht hij. Ik voel hoe er een last van mijn schouders afvalt, hij was helemaal niet meer boos, hij was gewoon aan het zoeken naar een huis en daarbij in slaap gevallen. “But.. you’ve already bought it?” vraag ik dan. Hij knikt. “how much was it?” “That doesn’t matter. I just want the best for you and the baby” iets zegt me dat Harry zich weer niet in heeft kunnen houden. Hij zal wel weer het duurste en beste hebben uitgekocht wat er beschikbaar is. “Don’t worry babe. I’m sure you’re gonna love it” ik glimlach en hij knipoogt. Ik sla dan mijn armen om hem heen en voel hoe hij heel zachtjes over mijn buik naar mijn zij gaat en me daar vastblijft houden. De vlinders gaat door mijn buik en ik begin zachtjes te giechelen. “What’s wrong?” grijnst hij dan. “Nothing. I like it when you do that” ik begin dan mee te grijnzen. Lachend trekt hij me dan van bed en ik trek mijn schoenen dan aan. Hij neemt me mee de gang op en ik loop dicht tegen hem aan, hier is het toch iets kouder dan in bed met een dikke deken. “Are you cold?” vraagt hij dan en ik knik. Hij begint dan te grijnzen en neemt me mee de kleedkamers in en hij neemt me mee naar de hoek waar alle kleren van de jongens hangen. Hij trekt zijn trui aan en geeft hem aan mij. Ik begin te lachen en doe hem aan. Hij is veels te groot, maar Harry’s geur is zit er zo sterk in dat ik meteen weer de vlinders voel. Harry pakt een zwarte blouse van het rek en knoopt hem dicht. “You’re sexy girl” knipoogt Eleanor dan naar me als ik me omdraai. “I’m so cold..” grijns ik dan en ga dan naast haar zitten.  Harry’s trui was echt wel super warm, zijn geur en alles maakte dit zo heerlijk. “Girls. Are you ready?” vraagt Paul. Was het al zo laat? Begon het concert al bijna? “Yes!” zegt Nathalie als ze opspringt. Ik loop naar Harry af die me lachend aankijkt omdat ik in zijn trui blijf lopen. “Have fun” kust ik hem. “you too babe” zegt hij dan. Ik knipoog en we verlaten de kamer en lopen met paul mee naar de zaal. Zo te horen zaten er al wat fans in, je kon het geluid hier horen. Ze hebben echt niet door dat hoe hard ze nu al gillen en roepen, de jongens niet eerder komen.