Kiss Me Slowly - Vervolg op Remember When

Hoofdstuk 16 - Papa?

Na een tijdje te hebben gekeken naar het optreden van de jongens besluiten we om toch alvast naar binnen te gaan. Paul zou aan de jongens doorgeven dat we al binnen waren. "I can't wait to see the movie!" Pakt Eleanor een glas champagne van een dienblad af. "Believe me, it's gonna be awesome!" zegt Danielle dan. "Have you already seen it?" vraagt Jennifer verbaasd. "No.. Liam told me about it" glimlacht ze dan. "Hannah there is someone who wants to talk to you" komt er iemand van de jongens beveiliging naar ons toegelopen. Met z'n alle kijken we hem verbaasd aan. Wie zou dat kunnen zijn? Normaal komen de mensen gewoon naar ons toe en beginnen te praten. "Someone wants to talk to me?" vraag ik verbaasd. "Yes" hij knikt en loopt weg. Even kijk ik de meiden nog een keer na en loop hem dan achterna. Wie is diegene die met me wil praten? "He asked me for you, he keeps saying that he is your dad.." niet begrijpend kijk ik hem aan. Mijn vader kan hier niet zijn.. toch? Hij neemt me mee naar een rustige kamer waar ik een man naar buiten zie kijken. Dit kan niet. "dad?" zeg ik zo verbaasd dat ik bijna vergeet dat ik gewoon nederlands tegen hem kan praten. "Hannah, lieverd" komt hij op me afgelopen en slaat zijn armen om me heen. "Wat doe jij nu weer hier?" ik laat hem los en kijk hem aan. "Een vrouw belde me op dat je ergens mee zat, en dat je niet wist wanneer je nu precies naar mij moest komen. Dus heb ik het eerste vliegtuig gepakt naar Londen. Ik heb haar gebeld waar ik jou kon vinden en dit was wat ze zei" verteld hij vlug en ik zie hoe hij me aan blijft kijken. "Wie was dat dan?" "een of andere Anne" harry's moeder heeft mijn vader gebeld? "Pap, ik.. het was druk, en ik wist inderdaad niet wanneer ik moest komen.. en.." begin ik terwijl een groot schuldgevoel over me heen komt. "Ik snap het lieverd" zegt hij. "Maar.. wat was er dan zo belangrijk..?" even denk ik dat hij een grapje maakt. Als iedereen buiten al zag van mijn buik, dan kan hij het toch moeilijk ontwijken. Maar als ik zie dat hij me steeds bezorgder aan begint te kijken bedenk ik me dat hij het misschien inderdaad niet in de gaten heeft. "Pap, ik ben zwanger" hij kijkt me met grote ogen aan en zijn blik glijd al snel af naar mijn buik. "Oh meisje toch" slaat hij weer zijn armen om me heen. "Je moeder zou dit geweldig hebben gevonden" glimlacht hij als we beide gaan zitten. Ik zie hoe zijn ogen waterig beginnen te worden en ik moet zelf ook moeite doen om weer niet te gaan huilen. "Hoelang ben je al zwanger?" vraagt hij dan verder. "iets meer dan 3 maanden" glimlach ik. "Gaat alles goed? Heb je al een echo laten maken?" "Ja, de foto ligt thuis, maar Harry heeft een foto op zijn telefoon van de echo" ik ook, maar mijn telefoon zit in de clutch van Eleanor. "Maar.. hoe gaat het met jou?" vraag ik dan. "Het gaat, soms heb ik nog de neiging om weer een fles te pakken. Maar.. er is iemand die ik elke keer bel als ik dat gevoel heb, door haar gaat het beter" het doet bijna pijn dat papa over iemand anders heeft, een vrouw. Maar het is goed dat hij toch van de alcohol kan afblijven. "Annemarie" even kijk ik hem aan, Annemarie, de Annemarie die twee deuren verder van ons woonde? "Je moet er niks achter denken lieverd, het is alleen, ze laat me gewoon even mijn verdriet vergeten. Zelfs nu, naar al die jaren helpt ze me nog. Ze lijkt zo veel op je moeder dat het me echt een soort van troost geeft" ik knik, ik zou niet weten wat te doen als hij straks nog een keer gaat zeggen dat hij haar leuk vind. Ik zucht een keer en bedenk me dan iets. "pap, hoe kwam Anne, de vrouw die jou belde, aan jouw nummer?" ik heb het haar niet gegeven, en het lijkt me sterk dat ze zijn telefoon nummer heeft gevonden op het internet. "Geen idee, ze belde me alleen om te zeggen dat er iets was" ik knik, ik vraag wel aan Anne hoe ze aan mijn vader nummer komt dan. "Ik kan niet geloven dat je hier bent pap.." sla ik mijn armen weer om hem heen. Deze keer ruikt hij echt naar papa, en niet naar de alcohol lucht die hij een paar jaar geleden had. "Ik heb je zo gemist Han" ik merk hoe hij begint te huilen en ik doe al snel mee. "Elke dag ga ik na het graf van je moeder en vraag of ze een beetje op jou wil letten, nu ik niet meer bij je ben." "pap.. ik.." "ik snap jouw keuze heel goed meisje, het is alleen. Ik blijf de twee belangrijkste vrouwen in mijn leven missen" ik slik een keer. Dan gaat de deur open en zien we Harry binnen komen gelopen. "Paul told me you were here.." komt hij dan naar me toegelopen. "Harry, my son" zegt papa, ik zie dat hij engels heeft geleerd, normaal zou hij in het nederlands zijn gaan praten. "I'm glad you came" zegt Harry als hij zijn armen om mijn vader heen slaat. Wacht wat? "You did this?" vraag ik verbaasd aan hem. Dan pas lijkt hij te realiseren wat hij net zei. "Yes.. I thought if I call him.." "Why haven't you told me?" "Hannah lieverd, ik heb tegen hem gezegd dat hij niks mocht vertellen. Ik wou dat het een verrassing was." begint papa mee te praten. "Hoe kom je er dan bij om te zeggen dat Anne jou gebeld heeft?" "Hoe kon ik het anders aan jou uitleggen? Ik kon moeilijk hier ineens voor jouw neus staan" "Dat heb je nu toch nog steeds gedaan?" "klopt, ik heb zelf tegen Harry gezegd dat ik niet wou dat jij wist dat hij het geregeld had. Hij was alleen bezorgd om je Hannah" ik kijk terug naar Harry. "I thought you didn't wanna tell him about the pregnancy" zucht ik dan. "Why did you think that?" "because you didn't wanna come with me to the Netherlands" "that's not true Hannah, I just didn't want you to go on your own, and you know how busy I am at the moment" ik knik. Dan slaat hij weer zijn armen om me heen enik zucht. Het was eigenlijk ook best schattig dat hij dit voor mij zo geregeld heeft. "oh, my dad wanna see the baby" glimlach ik dan. Harry pakt meteen zijn telefoon uit zijn binnenzak en haalt de foto te voorschijn. "Oh hannah, wat lief" zegt papa als hij de telefoon aan neemt. "Het lijkt precies op jou toen je bij je moeder in de buik zat" gaat hij verder. Ik glimlach en zie dat Harry toch het meeste wel ervan verstaat. Papa geeft de telefoon weer terug aan Harry en weer gaat de deur dan open. "Harry.. the boys are waiting" komt Paul ons dan halen. "Yes, we're coming" reageert Harry dan. "Can he come too?" vraag ik dan en kijk naar papa. "Yes" knikt harry en lopen dan terug naar de zaal.