Kiss Me Slowly - Vervolg op Remember When

Hoofdstuk 23 - Welcome

( ik ben niet heel tevreden over dit hoofdstuk, maar ik had jullie vrijdag al beloofd dat ik een nieuw hoofdstuk erop zou zetten, en dat is al heel lang geleden, dus hier is hij dan :) )

~~~~~~~~~~

January 1, 2017

Rose Jane Styles

Een klein baby handje is om mijn wijsvinger heen geklemd. Rose was nu net 1 uur oud en wat is ze lief. Rebecca zei dat ze inderdaad aan de kleine kant was, dus ze hebben haar iets uitgebreider nagekeken dan andere babytjes. Ze konden niks vinden, dus dat was een goed teken. Nu ligt ze heerlijk in mijn armen te slapen. Harry zit  naast me op bed en heeft zijn ene arm om me heen geslagen, met zijn andere hand zit hij voorzichtig aan de kleine voetjes van onze kleine meid. Het is zo mooi hoe er z’n klein wezentje van jou is, het is gemaakt uit liefde en gemaakt om lief te hebben. We hebben alleen nog maar in stilte kunnen kijken naar wat onze dochter allemaal heeft. Zulke kleine teentjes met nog kleinere nageltjes. Twee super schattige kleine oortjes, een mini neusje en licht bruine haartjes op haar hoofd. We hebben het roze mutsje van Bo gekregen als een soort van cadeautje. “I’m so proud of you Hannah” zegt Harry uit eindelijk. “I couldn’t do it without you” leun ik tegen hem aan en voel hoe hij een kus op mijn hoofd geeft. “I can’t stop looking at her, she is so cute” “I know..” fluister ik terug, bang om de baby wakker te maken. Ik was zo moe, maar ik wou mijn ogen niet dicht doen, bang om maar iets te missen van haar. Maar al gauw voel ik toch mijn ogen dicht vallen.

Ik merk dat ik Rose niet meerin mijn armen heb liggen en zie dat Harry bij het raam staat. In zijn ene arm zie ik Rose liggen, in de andere heeft hij zijn telefoon aan zijn oor. “No Hannah is still sleeping mum” hoor ik hem zeggen en ik ga rechter in bed zitten. Blijkbaar hooorde hij me en glimlacht naar me als hij ziet dat ik wakker ben. “Oh she just woke up” hij komt terug naast me zitten en ik glimlach als ik zie dat Rose nu nog kleiner lijkt in Harry’s armen. “Yes, we’ll see you in a hour” daarna hangt hij op en stopt zijn telefoon in zijn broekzak. “Morning love” geeft Harry me Rose aan en ik glimlach. Ze was nu nog schattiger dan net, haar oogjes zijn nog dicht en ze slaapt heerlijk door. “Morning” komt Rebecca dan de kamer binnen gelopen. “Morning” zeggen ik en Harry tegelijk. “How are you feeling? Komt ze aan mijn voeteneind staan van het bed. “Good.” Grijns ik. “And how is the little girl?” “still sleeping” grinnikt Harry. Ze grijnst. “Your friends aksed me if they can see the baby” begint ze. Harry kijkt me aan, ik knik zachtjes. “Tell them they have to be quiet” grinnikt Harry. Rebecca opent de deur en seint naar de groep dat ze binnen mogen komen. Meteen komen ze met z’n alle binnen gelopen. Allemaal nog in hun bruidsmeisjesjurken, ik wil niet weten hoe laat het dan geworden is met de bruiloft. “Oooohhhh is it a girl?” komen de meiden meteen rondom het bed staan. Ik en harry knikken beide vol trots. “aawh congratulations guys!” ontvang ik kussen en knuffels. “What’s her name?” vraagt Liam aan ons. Ik kijk Harry aan, als een soort van teken dat hij het mag zeggen. “Rose” Het was zo schattig om Harry zo te zien, zo vol trots, zo.. ik glimlach als ik hem zo zie. “Awh.. she is soo cute” zegt Jennifer. “Did it hurt?” vraagt Nathalie dan aan me,  en gaat op het rand van bed zitten bij mijn voeten. “More than you can ever imagne..” grinnik ik. Ze kijken me allemaal verbaasd en half geschrokken aan. “But.. every little pain I had disapeard when she was crying.” “awh Hannah” knuffelt Danielle me nog een keer. “She is a bit small isn’t she?” vraagt Niall die nu boven Rose hangt om haar te bekijken. “Yes she is. But we’ve got nothing to worry about” glimlacht Harry. Gelukkig was er echt niks aan de hand, ze was al klein in de buik, en ze is twee weken te vroeg geboren. “And how does it feel to be a mother?” vraagt Eleanor, die stond ook nog gewoon hier in haar trouwjurk. “Amazing” grijns ik en voel hoe Rose wat in mijn armen begint te bewegen. “Awwh she is moving! She is the cutest baby I’ve ever seen” zegt Niall die Rose haar handje los laat en nu naast Jennifer gaat zitten. “I bet you’re gonna be great parents for her” grijnst Louis. “Yes, and you guys are gonna be great uncles and aunts” knipoogt Harry. “Soo.. I have to say, these are the two most hectic days ever. First we’re married, and then we waited 4 hours to see Rose” grinnikt Eleanor. “You waited 4 hours?” zeg ik verbaasd. “Yes, we couldn’t wait to see you” grinnikt Louis. “But the wedding..?” vraag ik, ze zullen toch niet hun bruiloft hebben afgezegd verder om hier te wachten in het ziekenhuis. “Well.. it came to an end, and we decided to wait here” knikt Eleanor. “Awh” zeg ik, ze hadden van mij echt wel gewoon naar huis gemogen. Ik voel hoe Rose wat in mijn armen begint te bewegen en van alle kanten hoor je weer hoe schattig ze is. “May i hold her?” vraagt Eleanor dan. Ik knik en voel hoe Eleanor Rose heel voorzichtig optilt. “hello princess” zit Eleanor met haar andere hand aan Rose haar wangetje. Ineens gaat weer de deur open en we zien Anne ons heel blij aankijken. “Mum!” loopt Harry naar haar toe. “How is she?” vraagt ze aan hem als ze hem een knuffel geeft. “the most beautiful baby you’ll ever seen” Harry staat met z’n rug naar me toe, maar ik hoor aan zijn stem dat hij grijnst. “Can i see her?” vraagt ze dan. “Sure!” lacht Harry. “Do you want to hold her?” vraagt Eleanor aan Anne en kijkt mij aan, ik knik en Anne kijkt met grote ogen naar haar kleindochter. “Oh she is beautiful” snikt ze. Het zag er zo lief uit hoe Anne Rose vasthield en ik voel bij mij de tranen ook al opkomen. “Thank you” kijkt Anne me dan aan. Ik knik zacht en veeg een traan onder mijn oog weg. “Don’t cry honey. You did an amazing job” knuffelt Danielle me dan. “I know” glimlach ik. “Welcome little girl” kijkt Anne vol bewondering naar Rose. Heel de groep begint te glimlachen en te grijnzen. Goed gezegd, welkom kleine meid.

~~

Het was nu tegen 5 uur aan het gaan, en gelukkig was vanochtend de hele groep al snel weer weg. Ik vond het super gezellig en lief dat ze er waren hoor, maar met zoveel man ineens in de kamer was toch wel veel. Anne was iets langer gebleven maar was daarna naar ons thuis gegaan om toch al dingen te regelen. Ze had mijn tas meegenomen waar Harry vannacht nog voor had gebeld, dus ik zit gelukkig weer in mijn eigen kleren.  Ook hebben we een super lieve kleertjes gekregen van Anne, die hebben we natuurlijk meteen bij Rose aangedaan. Het ziet er zo schattig uit, een heel klein babytje met een mega luier om en dan een schattig jurkje aan. Telkens als ik Harry met Rose zie smelt ik, hij kan niet van haar afblijven en telkens als ze een geluidje maakt, wat echt super schattig is, is hij bang dat er wat is met haar.

Hij heeft haar net ook al een keer het flesje gegeven, ik heb al gezegd dat ik geen borstvoeding wil geven, aangezien ik niet wil dat als ik en Harry ergens heen gaan er telkens foto’s gemaakt worden. Niet dat ze dat niet doen als we haar de fles geven, maar dan loop ik in iedergeval geen risico dat ze foto’s maken van mijn borsten. En het is makkelijker als Harry ook iets kan doen, aangezien ik er misschien al na deze drie maanden weer even er alleen voor sta, en dat Harry nu al wat tijd met haar heeft doorgebracht. En als ik Harry nu zo zie, dan vind hij het nu al geweldig.

“Hannah?” komt Rebecca dan zachtje binnen gelopen. “Yes come in” zeg ik vrolijk. “We wanna check Rose for the very last time, and if everything is okay. You can both go home” glimlacht ze. Ze neemt Rose van Harry over en loopt even de kamer uit, ik weet dat ze naar een ander kamertje gaat waar ze haar gaan nakijken. “Thank you” komt Harry naast me zitten. Ik zat in kleermakers zit en kijk hem even verbaasd aan. “For what?” grinnik ik. “For Rose. She is so beautiful, she really looks like you. And I’m so proud of you, I knew how scared you were.. but you did an amazing job.” Ik glimlach naar hem. Ik denk dat ik nog nooit zo bang in mijn leven ben geweest dan toen ik de weeen kreeg. Het was gewoon te vroeg dat ze geboren moest worden, maar nu ik weet dat alles goed is ben ik blij dat ze er is. Nu kan ik nog langer van haar genieten.

De deur gaat weer open en we zien Rebecca terug komen met Rose in haar armen. “She is very strong and healty” grijnst ze en geeft me Rose weer aan. “So.. we can go home?” vraagt Harry dan. “Yes, there is only one thing..” haar gezicht betrekt. Ik en Harry kijken elkaar aan en dan terug naar Rebecca. Wat is er aan de hand?