SİYAHIN KILICI

BAŞLAMA NOKTASI

340 yıl önce

Hamilelik yüzünden nefes almakta güçlük çekiyor ancak kızı için değer diye düşünüyordu. Biricik kızına Alez demişti. Tatlı ,sıcak bir rüzgar olsun istemiş ve ona bu ismi taktim etmişti. İsmini laik bir kız olacağına adı kadar emindi güzeller güzeli anne. Ellerini kocaman olmuş karnına koyarak yürümeye başladı. Her adımı onun için kocaman bir taş taşımakla aynı sayılsa da kızının odasına tekrar bakmaya gidecekti. 

Bir kaç adımdan sonra nefes nefese kalan kadın kapıya tutunarak derin derin nefesler aldı. Yüzünden hiç düşmeyen gülümsemesi ile toparlanarak kapıyı yavaşça açtı.

Hergün kocası ile birlikte kızlarının odasına gidiyor ve son dokunuşları yapıyorlardı. Son dokunuşlarla mükemmel bir bebek odasına dönüşen manzaraya bakarak gülümsedi. Etrafı saran gül kokuları derin bir nefes içine çekmesini sağladı. Çok güzel bir ailesi olacaktı. Kızı ve eşiyle piknik yapacak ,oyunlar oynayacak ve onların kavgalarını izleyecekti. Hissediyordu ve kadın hiç bir zaman hislerinde yanılmamıştı.

Kadın karnını okşayarak odadan çıkmak için adımlarını zorlada olsa attı. Son zamanlarda artan kasılmalar ve sancılar yeniden kendini gösterneye başlamıştı. Aniden gelen sancı ile daha da  kasılmaya başladı ancak acı bitmek bilmiyor tüm vucudunu ele geçirip ona hükmediyordu. Ellerini bir yere tutunmak için gezdirirken bacakları onu taşıyamıyordu.
 

Aniden dizlerini yerle buluşturması ve  çığlık atması bir olmuştu. Acısı daha artıyor onu tırmalıyordu. Koca han güzel kadının acı çığlıkları ile dolup taşmıştı. Hizmetliler hızla odaya koşarlarken kadın artık sadece bağırmıyor yere yumruklar atıyordu.

Çığlık seslerine gelen kocası hemen hekimleri çağırmıştı. Zorla da olsa yatak odasına götürülen kadının çığlıkları eskisine göre daha da alevliyken dualarını mırıldanıyor onlara hiçbir şey olmaması için Tanrı'ya yalvarıyordu.

Saatler süren çığlıklar ve iniltiler doğumun zor olacağını gösteriyordu. Kadının bağırmaktan kısılan sesi son kez duyuldu. Herkes birbirine bakarken genç adam hızla kapıyı çalmadan girdi.

Çarşafların kan kırmızı içinde usulca bekleyen eşi ve kızı onlara gülerken derin bir nefes bıraktı odaya. Hekimlerin izniyle karısının yanına yavaşça otururken bebeği kucağına aldı. Laciveret ve buz mavisinin mükemmel uyumunu sağlayan gözleri o kadar güzel parlıyordu ki uzaktan bile belli oluyor ve insanı büyülüyordu. Çok az olan simsiyah saçları ve kırmızı suratı ile onu o kadar güzel ve muhteşem kılıyordu. Kadın yorgun ancak mutlu bir gülümseme eşliğinde bebeğine baktı. Yorgun gülümsemesi odada ki  herkese yansırken kadın usulca kızının kulağına ismini fısıldadı.

İsminin fısıldanmasıyla hızla gözlerini açmış ve annesine bakmıltı. Nefesi kesilen kadının gülümsemesi yavaşça sönerken kadının ağzından dökülen kanlar herkesi hayrete düşürdü.

Hekimler bebeği hemen alarak gözü yaşlı eşi hemen kadının yanından  kaldırmış  kanların yüzünü boyadığı anneye  müdahale etmeye başlamıştı. Gözleri hala annesinde olan küçük Alez annesinin ölümünü izliyordu. Eşinin yanında olan adam göz yaşları sel olup akarken kadının yüzünü seviyor ve yaşaması için dualar ediyordu. Alez gözlerini usulca annesinden çekerken kadın son nefesini vererek  acı içinde gözlerine kilit vurmuş ve sonsuz uykuya dalmıştı.

Hekimlerin hiçbir şey yapamayışı ve gözü yaşlı adamın haykırması ile herkes derin bir kedere boğulmuştu. Adamın son haykırışı ile herkes ağlamaya başlamıştı.Yalnızca bir tek kişi gülüyordu o da Alez bebekti.

Bu gülümsemeyi gören adam bebeğin derhal bu handan gitmesini emretmişti. Karşı çıkanları ve tekrar düşünmesini söyleyenlerin hepsini saniyesinde öldürmüştü.

Bebeği hazırlayan yardımcılar onu nereye bırakabileceklerini bir yandan düşünüyor bir yandan da bebek için göz yaşı döküyorlardı. Bebeğin hazır olduğunu gören adam onun savaşçı vezirin evinin önüne bırakması istediğini belirtip elinde bir şişe ile ölen eşinin yanına döndü. Kapının kapanması üzerine adam sevdiği kadının elini tutarak zehiri içip hayata gözlerini yumdu.

Artık yeni bir son Alez'in ilk başlangıcı olacaktı.