DESIRE.

New Mission

'Καλά ακουσατε' αναφωνει ο Harry αφού βλέπει πως κανένας δεν είναι πρόθυμος να απαντήσει.'Την προηγούμενη φορά πήγε σκατα. Έχουμε δουλειά να κάνουμε οπότε πρέπει να ξαναπαμε όσο πιο γρήγορα γίνεται.'

'Ωραία. Και πότε θα πάμε;' κανονικά δεν θα ήμουν τόσο ψυχραιμη όμως επειδή δεν έχουμε συνέλθει από τον καυγά πριν, προσπαθώ να μην αναστατωσω τα πνεύματα.

'Την Παρασκευή. Πιστεύω τέσσερις ημέρες είναι αρκετές για να προετοιμαστουμε για μια επιτυχή αποστολή'

Όλοι γνεφουν και μαζί τους και ο Louis, απροθυμα φυσικά. Γνεφω και εγώ.

Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να ξαναναπαω, όμως αναγκαστικά θα το κάνω. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον άνδρα που πήγε να χτυπήσει τον Louis και σκοτωσα. Αν και ρισκάρω την ζωή μου πρέπει να πάω για να είμαι σίγουρη πως ο Louis είναι καλά. Πρέπει να μάθω να χειρίζομαι καλά το πιστόλι και να διαχειριζομαι τον θάνατο. Σκοτωσα κάποιον και αυτό με αναστάτωσε πολύ, όμως προκειμένου να προστατεψω τον εαυτό μου και τους άλλους είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να το ξανακάνω, ψυχραιμα.

'Ωραία. Οπότε θα παρακαλούσα να είστε έτοιμοι μέχρι τότε. Θα συναντηθούμε στο αρχηγειο 1 παρα'μας λέει σοβαρός αφού έχει σηκωθει όρθιος. Όλοι γνεφουν αμιλητοι.

Έπειτα, ο Harry αποχωρεί από το σαλόνι και ο Niall με τον Zayn σηκωνονται από τους καναπέδες και παίρνουν τις ζακετες στους στα χέρια. Μας χαιρετουν και φεύγουν.

'Θες να σε πάω πίσω;' μου λέει ο Liam και ο Louis με μια γρήγορη κίνηση πιάνει το χέρι μου

'Θα την πάω εγώ'μουρμουριζει νευρικα

'Οκευ. Τα λέμε Valerie'μου λέει o Liam καθώς βγαίνει από το σαλόνι κλείνοντας μαλακά την πόρτα του πίσω.Μολις ακούμε την πόρτα να κλείνει ο Louis έρχεται δίπλα μου καθώς βάζει την μαύρη του ζακέτα.

'Πάμε να φύγουμε'λεει απότομα και εγώ υπακουω. Καθώς βγαίνουμε έξω βλέπουμε τον Harry να μας κοιτάει καθώς στέκεται στην πόρτα της κουζίνας. Μπορώ να πω πως τον λυπάμαι. Το αρκετά όμορφο πρόσωπο του είναι φθαρμενο. Γεμάτο κόκκινους μολωπες ενώ μια μωβ μελάνια απλώνεται κάτω από το μάτι του.

Τον κοιτάω με λυπηση. Αντίθετα ο Louis κοιτάει υποτιμιτικα για λίγο και μετά τραβάει ελαφρώς το χέρι μου για να φύγουμε.

Μπαίνουμε και οι δύο στο αυτοκίνητο. Εγώ κουρνιαζω στην γωνία του μεγάλου καθίσματος και κοιτάζω ευθεία, το καταμαυρο τοπίο του Manchester με τα μικρά και διάσπαρτα αστέρια.