DESIRE.

The End.

'Καλημέρα' μου λέει γλυκά και αφήνει ένα μαλακό φιλί στα χείλη μου. Ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω να έχει ανακατεμενα μαλλιά και να μην φοράει τίποτα εκτός από το μποξερακι του.

'Καλημέρα'ανταποκρινομαι στο φιλί και χέρια του πιάνουν την μέση μου.

'Ετοιμάσου. Πρώτου πάμε στο Leicester θα σε πάω μια βόλτα'μου κλείνει το μάτι και ένα γελάκι μου ξεφεύγει. Σηκώνεται από πάνω μου και τρέχει έξω από το δωμάτιο.φωναζει ένα 'σε περιμένω κάτω' και γίνεται καπνός.

Σηκωνομαι από το κρεβάτι και το στρωνω. Έπειτα, πηγαίνω στην ντουλάπα και βγάζω καθαρά εσώρουχα, ένα μαύρο παντελόνι και μια άσπρη αερινη μπλούζα για να φορέσω, ενώ βάζω τα λευκά μου Adidas. Πηγαίνω στο μπάνιο και χτενιζω τα μαλλιά μου. Δεν έχω όρεξη να τους κάνω τίποτα ιδιαίτερο και τα αφήνω να πέσουν στους ώμους μου.

'Το παρακανες πάλι'γελαω καθώς μπαίνω στην κουζίνα και βλέπω το μεγάλο πρωινό που έχει ετοιμάσει.

'Είναι δύσκολη μέρα και θα χρειαστείς δυνάμεις'δικαιολογει τον εαυτό του χαμογελωντας, όμως καταλαβαίνω πως πίσω από αυτό το χαμόγελο κρύβεται μια μεγάλη νευρικοτητα.

Καθόμαι στο τραπέζι και σύντομα το ίδιο κάνει και ο Louis. Τρώω ελάχιστα. Είμαι υπερβολικά αγχωμενη για να κάνω το οτιδήποτε. Παρατηρώ και τον Louis. Με κοιτάει και χαμογελάει αν και τα μάτια του μαρτυρουν πως φοβάται. Λάμπουν πιο πολύ από ότι συνήθως. Λειτουργεί σπασμωδικα και κάνει ατσαλες κινήσεις όμως γελάει και αποκαλεί τον εαυτό του 'αδεξιο' προκειμένου να με πείσει πως δεν ανυσηχει.

Σηκωνομαι από το τραπέζι χωρίς να εδώ φάει σχεδόν τίποτα, όμως ο Louis φαίνεται να το παρατηρεί.

'Δεν έφαγες σχεδόν τίποτα. Όλα εντάξει;' με ρωτάει όλο περιέργεια και στραβοκαταπινω. Είμαι τρομερα αγχωμενη αλλά δεν θέλω να του μεταβιβασω το άγχος μου.

'Ναι, δεν πειναω πολύ'απαντω γρήγορα'μόλις τελειώσεις πήγαινε να ετοιμαστείς'τον συμβουλευω προτού βγω από την κουζίνα.

Loui's POV (εε τι τελευταίο κεφάλαιο και δεν θα μπει και το POV αυτουνού;)

Φυσικά και είναι νευρική. Φαίνεται. Όμως έχει κάθε δίκιο που είναι νευρική. Σήμερα θα τελειώσουν όλα.

Ουτε εγώ όμως είμαι ψυραιμος. Τόσο καιρό περίμενα να πάρω εκδίκηση από τον Richard και τώρα που ήρθε ο καιρός τρέμω.Ομως αποφεύγω να το δείξω την Valerie. Είναι πανικοβλημενη και περιμένει από εμένα να διατηρησω την ψυχραιμία της.