DESIRE.

A Usual Day

Το ξυπνητήρι μου χτυπάει και εγώ και η Jess σηκωνομαστε. Με αγκαλιάζει και με καλημεριζει το ίδιο  κάνω και γω. Φαίνεται πιο χαλαρή από αυτό που έγινε το βράδυ. Ο ύπνος της έκανε καλό.

Δεν μπορώ να πω και για μένα το ίδιο. Ακόμα προσπαθώ να ξεπεράσω ότι έγινε τότε, όταν ήμουν 12,αλλα απλά δεν μπορώ. Κάθε βράδυ το ίδιο μαρτύριο. Και το χειρότερο είναι πως μαζί μου ταλαιπωρω και την Jess. Η Jess είναι 15,ενω εγώ 17.Δεν ήταν μπροστά όταν έγινε ο φόνος της μητέρας μας.Ευτυχως. Δεν θα άντεχα η μικρή μου αδερφή να περνούσε το ίδιο με μένα.

Όταν πέθανε η μητέρα μου, πίστεψα πως ήμασταν μόνες πια στον κόσμο. Δεν λέω για τον πατέρα μου, ο οποίος έχει εξαφανιστεί από όταν ήμουν 9.Δεν πειράζει όμως. Μπορώ να πω καλύτερα που έφυγε. Έπινε, χτυπούσε εμένα και την μητέρα μου.Η Jess ευτυχώς την γλίτωσε. Η Jess ήταν η αδυναμία του.

'Val με ακούς;' με ρωτάει η Jess και μάλλον μου μιλούσε τόση ώρα.

'Συγγνώμη αφαιρεθηκα. Τι είπες;'

'Λέω πως πρέπει να πας σε ψυχολόγο. Το ξέρεις ότι το ορφανοτροφιο μας στέλνει μερικά παιδιά σε τέτοια σεμινάρια.Νομιζω θα σου κάνουν καλό.'

'Ναι καλά εγώ δεν πηγαίνω σε ψυχολόγο.Σιγα την αλλαγή που θα γίνει.Εξαλλου το έχω σηνιθισει.'

'Val δεν είναι φυσιολογικό να βλέπεις τον ίδιο εφιάλτης τόσα χρόνια.Σε παρακαλώ καντο για μένα.. Δεν αντέχω άλλο. Ξυπνάω το βράδυ με την αγωνια ότι θα δεις πάλι τον ίδιο εφιάλτη και πως θα πρέπει να σε ξυπνησω.'

'Jess μόνο για σένα... Αλλά στο λέω δεν θα δεις μεγάλη αλλαγή.Δεν πιστεύω πως μπορεί να με βοηθήσει ένας ψυχολόγος.'

'Ευχαριστώ ευχαριστώ! Τώρα θέλω να ντυθεις και πριν πάμε στο σχολείο να πας στην κυρία Daniels και να της ζητήσεις να σε γράψει σε αυτά τα σεμινάρια.Ως διευθύντρια θα το αναλάβει και θα φροντίσει να αρχίσεις το συντομότερο δυνατό!'μου λέει  και με αγκαλιάζει ακόμα μια φορά.

Με ευχαριστεί που την κάνω χαρούμενη αν και δεν τρελαίνομαι στην ιδέα ψυχολογου.

Διαλέγω να φορέσω ένα ψηλομεσο τζιν, το οποίο συνδιαζω με μια μαύρη μπλούζα και μαύρα all star. Έπειτα πηγαίνω στο μπάνιο. Βαφομαι ελαφρά, λίγο μπεζ κραγιόν,πούδρα και μάσκαρα για να τονισω τα καστανα μου ματιά. Έπειτα κάνω μπουκλες τα καστανα μαλλιά μου και πιάνω δύο τουφες στο πλαι με τσιμπιδακια.Καθως βγαίνω απ το μπάνιο η φωνή της Jess με σταματάει.

'Μην με περιμένεις θέλω να κάνω και μπάνιο!'

' Jess τα κάνουμε από το βράδυ αυτά. Η ώρα είναι 8:15 και το σχολείο αρχίζει στις 9!'

'Θα προλάβω θα προλάβω απλα πήγαινε και θα με δεις στο σχολείο'

'Οκ.'

Πηγαίνω πρώτα στο γραφείο της κυρίας Daniels, της διευθύντριας μας για να κανονίσω τα σεμινάρια που υποτίθεται θα με βοηθήσουν.

'Valerie Cristin Jones! Τι σε φέρνει στο γραφείο αγάπη μου;' με ρωτάει ενώ μου κάνει νόημα να καθισω.

'Γεια σας κυρία Daniels. Ήρθα εδώ για να ζητήσω να παρακολουθήσω τα σεμινάρια ψυχολογίας που συμμετέχει το ορφανοτροφιο μας.'λεω και όσο πάει χαμηλωνω την φωνή μου.

'Για να το θες αυτό κάτι τρέχει. Valerie τι συμβαίνει;'

'Εε πάνω κάτω ότι γινόταν και στις αρχές που ήρθα...'

'Μάλιστα Valerie. Είναι σημαντικό που βλέπεις τον εφιάλτη αυτό και χαίρομαι πραγματικά που αποφασισες να κάνεις κάτι γι αυτό. Θα σε ενημερώσω όταν γυρίσεις από το σχολείο.'

'Ευχαριστώ. Καλή σας μέρα.'

'Επίσης γλυκιά μου'

Κατεβαίνω κάτω στην τραπεζαρία. Ναι το ορφανοτροφιο είναι 2οροφο και στον πάνω όροφο είναι τα δωμάτια μας καθώς και το γραφείο της διευθύντριας. Κάτω είναι διάφοροι χοροί όπως η τραπεζαρία,το δωμάτιο της μαγειρισσας και διάφοροι χώροι απασχόλησης.

'Καλημέρα Valerie!'με χαιρετανε η Erin και η Sam καθώς κάθομαι δίπλα τους. Είναι αρκετά καλές φίλες της Jess και εμένα, αλλά δεν τους λέω πολλά μυστικά μου.

'Καλημέρα κορίτσια μου!'της χαιρεταω όσο πιο Χαρούμενα μπορώ.

Η μαγειρισσα μας, η κυρία Gregors μας φέρνει τα τα τοστ μας και την ευχαριστώ.

Με τα κορίτσια μιλάμε για διάφορα κουτσομπολια εδώ, όπως το ότι η Kim, η 'σνομπ' εδώ πέρα τα έφτιαξε με τον Tim.

Εφοσον η ώρα έχει πάει 8:50 αποφασίζω να ξεκινήσω τον δρόμο για το σχολείο. Αφού χαιρεταω όλους παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω έξω.

Τι ωραία που είναι εδώ στο Manchester. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι ανθρώπους που χαμογελασε και πηγαίνουν στις δουλειές τους. Τα αυτοκίνητα πάνε και έρχονται στους πεντακαθαρους δρόμους ενώ ο ουρανός είναι καταγαλανος και ο ήλιος λάμπει. Μια όμορφη μέρα στο Manchester.

Περπαταω και πέφτω πάνω σε κάποιον, ενώ κάτι χαρτιά που κρατάω μπλεκονται με κάτι δικά του.

'Συγγνώμη...'

~~~~~

Γειαα!Δευτερο κεφάλαιο λοιπόν.Σε ποιον έπεσε η Valerie; Αφήστε λαικ αν σας αρέσει η ιστορία! Επίσης ξέρω ότι τα κεφάλαια είναι μικρά όμως στη συνέχεια μεγαλώνουν. ❤