DESIRE.

Lonely

Μετά απο πολλές παρακλησεις μου, ο Louis με άφησε μόνη στο δωμάτιο μας. Θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ. Η κατάσταση με την αδερφή μου είναι πολύ άσχημη.

'Valerie κάθεσαι με τις ώρες εκεί μέσα. Σε παρακαλώ άφησε με να μπω. Θα μιλήσουμε και θα νιώσεις καλύτερα'ακουω την φωνή του Louis απο την άλλη πλευρά της πόρτας. Το εκτιμω βαθύτατα που θέλει να με βοηθήσει, όμως πιστεύω θα ήταν καλύτερο να μείνω μόνη μου με τις σκέψεις μου. Έστω για λίγο ακόμη.

'Louis.. Αργότερα'του λέω και μου απαντάει 'όπως νομίζεις'. Αφού μου απαντήσει, το μόνο που ακούγεται είναι τα βήματα του καθώς απομακρυνεται από το δωμάτιο.

Ξαπλωνω το πιασμενο μου κορμί στο κρεβάτι και παίρνω το ένα μαξιλάρι αγκαλιά, βυθιζοντας στο μαλακό αντικείμενο το πρόσωπο μου.

Η Jess είναι και ήταν ευπιστη. Βέβαια είναι παράδοξο πως πίστευε ότι της έλεγαν όλοι, ενώ είχε τις αμφιβολίες της για οτιδήποτε της έλεγα εγώ. Μπορούσε να πιστέψει και τον πρώτο τυχοντα που θα της έλεγε κάτι που δεν γνώριζε, όμως πάντα θα σκεφτόταν πολύ πρώτου πιστέψει εμένα.

'Δεν νομίζω Val' 'Μπα δεν είμαι και τόσο σίγουρη' 'Μπορεί και να κάνεις λάθος' έλεγε συχνά. Που να φανταζόμουν όμως που θα καταληγαμε.

Δεν νιώθω μόνη, δεν είμαι μόνη. Όμως νιώθω αποδυναμωμενη. Δεν είμαι σίγουρη αν η Jess ήταν τόσο υποστηρικτη, την θυμάμαι μάλιστα να κρίνει σκληρα πράξεις μου και να με επιπληττει πολλές φορές, χωρίς όμως να φαίνεται μια καλή πρόθεση μέσα από αυτές τις φωνές. Ισως ήταν η ψευδαίσθηση που είχε σχηματιστεί στο μυαλό μου. Πως είναι έναν ιδανικό άνθρωπο δίπλα μου από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, και πως αυτός ο άνθρωπος αυτός θα έμενε μέχρι και το τέλος της ζωής μου.

Η Jess αμφεβαλλε ακόμα και για την αγάπη μου προς εκείνη. Η αλήθεια είναι πως οι σχέσεις μας είχαν κλωνησθει όμως η αγάπη μου για εκείνη, αν και είχε μετατρέπει σε ένα μείγμα αγάπης και απογοήτευσης συνεχιζε να υπάρχει. Όμως με την αμφιβολία της κατάλαβα πως εκείνη δεν τρέφει αγάπη για εμένα. Ηθελε να σιγουρευτει πως τα αισθήματα επαψαν να υπάρχουν και από τις δύο πλευρές.

'Δεν αξίζεις να είσαι μέλος της αγαπημένης μας οικογένειας. Δεν αξίζει να σε αποκαλώ πια αδερφή μου'

Τα λόγια της ήταν μαχαίρι που μπηχτηκε βαθιά στην καρδιά μου,αφήνοντας μια μεγάλη πληγή. Η Jess απαρνηθηκε την αδερφή της. Με απαρνηθηκε. Ακόμα και στους χειρότερους τσακωμους, μεγάλους και μικρούς, η Jess ποτέ δεν είχε πει κάτι τέτοιο. Τα κατάφερε λοιπόν ο Richard;