A Fan Girl's Dream [a Julianator's story] (COMPLETED)

AFGD ♥ Chapter Thirty- Two

Chapter Thirty- Two: Untold Reasons

January 2014

Yerumi's Pov

Ilang beses tumawag at nagtext si Eunice sakin.

Kahit na hindi nya ko kasama, alam kong ramdam nya na galit ako.

Sino bang hindi magagalit?

Naalala ko pa nun.

Nung halos mawalan na ko ng pag-asa, pinalakas nya ang loob ko sa mga sinabi nya na kapag 15 years old kami, ay susubukan naming pasukin ang mundo NIYA.

Ganito ba yun?

Ang galing nya manlinlang!

Ang dami dami ko nang problema..

Dadagdag pa siya?

"Yerumi, kain na."

"Opo, Ma!"

Biglang sumakit ang ulo ko.

Napaupo ako sa hagdanan.

Ano ba to? Ang weird.

After some seconds, umayos na ulit ang pakiramdam ko.

Pero, may nakita akong mga envelope sa lamesa.

"Yerumi Lardizabal? Saakin to?"

Binuksan ko ito.

"Yerumi anak? Kumain ka na...."

"Ah opo, Ma."

Nakita ko ang galit sa mata ni Mama.

Agad nya ring itinago ung envelope.

Napatango na lang ako.

Para saan kaya yun?

*School*

"Yerumi! May pupunta daw na artista dito!!" bungad agad sakin ni Hannah.

"Oh talaga? Sino?"

"Di ko pa alam eh. Haaay ano ba yan! Sana maganda or pogi."

"Hahaha. Ikaw talaga, Hannah. Uy sya nga pala, si Ahleli, andyan na ba sya?"

"Absent eh. Pero si Paul, andyan na."

"So?"

"Ay bitter te? Hahaha. Uyy sige mauna na ako. Kita-kits na lang later, 11am!"

"Bakit ang aga? At bakit kitakits?"

"Pupunta sila dito ng 11 te!"

"Ah sige sige. Buti at dala ko cellphone ko!"

"Sige bye bye! May puntahan lang ako saglit."

Nung nasa room na ko, sinalubong agad ako ni Paul.

"Ohayo-" bati nya.

"Ohayo-" sabi ko.

"Hahaha. Blooming ka ngayon ah?"

Sus.

"Inlove ka na naman?"

"Wow. Ano nakain mo ngayon?"

"Lason."

"Ayan na. Moodswing!"

"So?"

"Hmppf. Sunget!"

"So?"

"Julian!"

Hindi ako lumilingon dahil may hinahabol akong assignment.

"Uy Brix!"

"Ano ba Paul! Lechugas ka naman eh! Shut up, can you?"

"Okay fine. Okay fine.." at itinaas nya ang mga kamay nya na para bang suko sya.

I just rolled my eyes. And, continued...

Minasahe nya ko sa balikat.

Ahhhh shett.. Sweetness is my weakness.

Inalis ko ang mga kamay nya sa balikat ko.

"Uyyyyyy...." rinig ko si Aelyzza.

Tinignan ko sya ng masama.

"Enjoyy guys!"

Errr. Aelyzza!!!

"Nakakatawa sila, ano?"

Sabi nya.

"Yeah."

Sagot ko naman.

"Ayos ba?"

"Hmmm. Okay lang naman."

"Harder ba?"

"Ge."

"Aray! Dahan-dahan!!"

"Sabi mo harder!"

"Wag na nga. Bwiset ka talaga forevs. Alis na. Chupi chupi!"

"Hmmpf! Sungit!"

"Okay lang."

"Pakabait ka na, ha? Love you..."

Kapag sinasabi nya yan, naiinis ako.

Dapat si Julian nagsasabi nyan sakin eh.

Haynako Yerumi! ASSUMERA KA! AMBISYOSA!

Eh kasi naman eh. Kung ano anong kemikal na ata pumapasok sa isip ko.

"Walang, I love you too?"

"H-ha? S-sorry? Ano yun?"

"Wala nevermind. Sige. Kopya ka na assignment."

"Ah okay.."

***

Paul's Pov

Ang sakit na.

Ang sakit na para sa akin.

Ilang beses ko sinubukang mapasaya sya.

Pero, wala pa rin.

Yung artistang yun pa rin ang hanap nya.

Pinagbibigyan ko sya.

Mahal ko sya eh.

Makakaya ko ba syang kalimutan?

Gusto ko na kasi makalimot eh.

Tao lang din ako. Kada masasaktan sya, dahil dun kay Julian na yun. Mas nasasaktan ako para sa kanya. Kasi naandito lang naman ako, ni hindi nya masuklian ang pagmamahal ko sa kanya.

Haaaaay.. Lalayuan kita Yerumi. Ito lang ang naiisip kong magandang paraan para malaman ko kung mahalaga din ako sayo. Para malaman ko kung kaya mo bang kalimutan si Julian at alalahanin kaming nga nagmamahal sayo.

Nasabi sa akin ni Aelyzza na nilalayuan nya si Yerumi dahil gusto nyang malaman kung may importansya siya sa kaibigan nya.

I guess this is it.

Yerumi, you must find yourself first.