Millford High

Chapter 11:

Thought so

(Valle's POV)

Grabe lang talaga.
Gustong gusto ko nang umuwi at humilata nalang sa kama at mag isip isip na kung bakit sa lahat lahat ng tao sa mundong ibabaw, ako pa, ako pa ang minamalas.

Bati ba naman weekend ko, na inaakala kong wala muna ako magiging problema eh magkakaroon pala?

ramdam kong hinahaplos haplos ni Braile yung likod ko.

Stress na stress na talaga ako.

Papalabas na kami ng mall nang may biglang humatak sa braso ko ng malakas

"Aray!"
sigaw ko, pagtingin ko dun sa tao, nainis lang ako

"Thief!!"
sigaw niya agad, nagtitinginan yung mga taong pumapasok sa mall habang nakapila sa baggage check

Nagtaka nga lang ako kung bakit niya ako sinisigawan ng magnanakaw

"Ano?"
nanghina na yung boses ko, hindi ko alam pero I feel so weak

"Magnanakaw kang babae ka. that's why you were in such a hurry because you stole my credit card!!"
sigaw sakin ni Ethan

parang kumulo dugo ko dun ah

sino?

Ako?

Magnanakaw!?

Naka-droga ba 'to!?

pagalit kong kinalas braso ko sa pagkakahawak niya

"Excuse me!? Sino ang magnanakaw? AKO!? AKO BA!?"
sigaw ko sakanya, pati na din mga guard nakatingin na sa amin

"Ethan! What the hell are you talking about!?"
sigaw din ni Braile sakanya at tinabihan niya ako

"You shut up! I'm not even talking to you!"
sumbat ni Ethan kay Braile at bumalik ang masasamang tingin niya sa akin

"Hoy! Umayos ka nang pananalita mo kaibigan ko yang sinisigawan mo!"
ayos din tong lalaking 'to ah!

"I don't give a sh*t! Give me my credit card. kaya ka pala nagmamadali eh! You think that you'll be able to fool me with your fake innocent ways!?"
ano daw!?

"Pwede ba!? Hindi ako magnanakaw!"
nararamdaman kong umiinit na mukha ko, nasasaktan ako sa nga sinasabi niya

"Ganyan lang naman ang mga style niyong mahihirap eh. no one would ever dare to trust you. some people see you as an innocent girl but you aren't!"
ganyan na ganyan ba ang tingin niya sa sarili niya?

Na kaya niya na lahat ng tao dahil may pera siya? Dun nalang ba niya nakukuha confidence niya?

Napatingin ako sa paligid ko.
Kahihiyan nanaman! Lagi nalang!

Nakita ko sila Mitchie at mga kaibigan niya na may ngiti sa mga labi nila

sa totoo lang, sobrang nasasaktan na ako, to the point na gusto ko nang umiyak sa harapan nilang lahat