The Bigbang Theory

"Mutlu Olmayan Son"

                       Biliyorum biliyorum, hepimiz küçükken bayılmanın nasıl bir şey olduğunu öğrenmek için can atardık. Benim gibi psikopat biriyseniz bayılmak,ölmeden önce yapılacaklar listenizde de yer alabilir. Bayılınca insanlar farklı bir şeyler görüyor sanırım. Benim gördüğüm ;  pedikür yaptıran bir zebraydı.Sorunlu bir kişiliğe sahip olduğum her yerde belli oluyor değil mi? Bana bir ömür gibi gelen iki dakika boyunca  zebranın  pedikürünü bitirmesini izlemiştim.  Kendime geldiğimde Liam ve Harry’nin konuşması ilgimi çekmiş ve çıtımı çıkarmamıştım. Evet doğru duydunuz “Liam” dedim.

“Tanrım, Liam az daha kızı öldürüyordun!” Harry’nin derin ve boğuk sesinden sinirli olduğu açıkca ortadaydı.

“Ne? Ben bir şey yapmadım. Dostum kız bana aşık olmuş. Benim bir sevgilim var. Ne yapmamı istiyorsun?” 

“Dalga mı geçiyorsun? Sana aşık olan milyonlarca hayranın var adamım. Ne yapacaksın? Hadi git onları da ağlatıp öldür. Seni pis sürtük.” Ah, Harry…  Belki de Liam’ı unutup Harry’e yapışmalıyım.

“Ne var biliyor musun? Hayır seninle bu konuyu tartışmayacağım.”

“Pekala kaç bakalım Batman!” Gözlerimi açmanın tam zamanıydı sanırım. Düşüncelere dalmış Harry’i bir süre izledim ve sonunda kısık bir sesle uyandığımı belli ettim.

“Merhaba.” Başka ne diyebilirdim ki?

“Ah! Kedicik! Cazibeme dayanamayıp öldün sandım. ” Az kalsın o derin gamzelerinde boğuluyordum. Kocaman bir gülümsemeyle karşılık verdim.

“Sanırım eve gitsem iyi olacak. Size baya bir zahmet verdim.” Dedim salonun rahat koltuğundan ne kadar istemesem de kalkmaya çalışarak.

“Evet baya bir zahmet verdin.” Bunu söylerken oldukça ciddiydi. Ve Harry ciddi olunca, gerçekten ciddi oluyordu.Devam etti.

“Ve zahmet vermeye devam edeceksin çünkü burada kalıyorsun.” Hala çok ciddiydi. Hayır dersem beni döver diye çok korkuyordum. Kaşlarını çatmış ve burun deliklerini şişirerek derin nefesler alıyordu.

“Harry… Boğaya benziyorsun.”  Garip bir sessizliğin ardından tüm evi Harry’nin muhteşem kahkahası doldurdu. 

“Madem çok ısrar ediyorsun bir gün burada kalabilirim ama şimdi yukarıda yapmam gereken bir şey var.” Dedim Harry’nin yardımıyla ayağa kalkarak. Beni kafasıyla onayladı ve merdivene kadar eşlik etti.  Yavaş yavaş merdivenlerden çıktım. Birkaç dakika sonra Liam’ın kapısının önündeydim. Ne diyeceğimi ya da ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Kapıyı çaldım. Ses gelmeyince içeri girdim. Yatağına uzanmış telefonuyla uğraşıyordu. Yüzüme bile bakmadı. Umurumda mıydı? Hayır. Buraya sadece özür dilemeye gelmiştim. Yatağının çaprazında ki tekli koltuğa oturdum ve kendi çapımda konuşmaya başladım.

“Sen haklıydın. Senin bir sevgilin var ve ben bunu bilmeme rağmen resmen senin üzerine atladım. Yapmamam gerekiyordu. Şey ben özür dilerim.” Takmadı diyebilirim.  Telefonunda her ne varsa daha önemliydi.

“Biliyor musun Liam? Bilmiyorsun tabi ki. Dinlemiyorsun da. Her neyse. Beni tanımıyorsun ve benden nefret etmeni asla istemem o yüzden… Sanırım burada durup kendim hakkında konuşmalıyım ama böyle bir şey yapmayacağım. Korkunçlaşmanın lüzumu yok.”  Evet yine umurunda değildim.  Ayağa kalktım ve pencereden eşsiz manzaraya bakmaya başladım. Fazlasıyla dramatikti. Ama beni bilirsiniz ben gülerim.  Ensemde hissettiğim nefesle irkildim.

“ Seni oldukça iyi tanıyorum Aliesha Megas. Yüzemiyorsun, resim çizemiyorsun, şarkı söyleyemiyorsun. Çay ve çikolatalı süt içmeye bayılıyorsun. Yatarken parfüm sıkıyorsun çünkü senin için güzel kokmak her şeyden önemli. Yalan söyleyemiyorsun. Yalan söylerken ya gülüyorsun ya da kızarıyorsun. Ve tahmin edeyim lise boyunca hiç sevgilin olmadı. Bu yüzden berbat öpüşüyorsun?”  Tanrım! Bu sefer cidden yanına geliyorum. Tut beni! Yavaşça arkamı döndüm.  Elaya kaçan, çikolata kahverengi gözler tüm güzelliğiyle beni izliyordu. Oldukça şaşırmıştım.

“Ama sen bunları nerden biliyorsun?” unları bilmesi imkansızdı.

“Elbette bunları bileceğim sen benim arkadaşımsın ve hep öyle kalacaksın.”  

  Sanırım hikayenin sonunda “Liam Payne ve Aliesha Megas sonsuza dek arkadaş kaldılar. Mutlu olmayan son.” Yazıyor olmalı.