My story

12#

Ik word wakker in liam's armen.

Ik sta zachtjes op zonder hem wakker temaken.

Vandaag moest ik weer naar die anorexia kliniek. Maar dit keer was het anders.. Ik mocht naar huis.

Ik ging dan even naar die kliniek om me spullen te pakken omdat het veel beter met me ging.

Ik liep naar de kleding kast en pakte een korte broek met een shortje. En trok het aan. Opeens voelde ik twee warme armen om me heen.

"Goeiemorgen schoonheid" zei jeroen op een sexy ochtend toon.

Hij wist dat ik daar een zwak voor had.

Ik draaide me om en gaf hem een kus.

"Goedemorgen" zei ik blij.

Hij liet me los en begon zich ook om te kleden.

"Ik ga naar beneden" zei ik.

Hij knikte en ik liep de kamer uit.

Eenmaal beneden aangekomen zie ik dat het ontbijt er al staat.

"Hee vanessa" hoorde ik vanuit de woonkamer iemand roepen.

Het was de moeder van liam.

Ze was altijd zo aardig! Ze leek gewoon een tweede moeder voor me.

Ik ging aan tafel zitten en begon aan me boterham met jam. Even later kwam liam ook aan tafel zitten.

*na het eten*

Ik pakte me schoenen uit de gang en trok ze aan.

"Ow ik zie je moeder al klaar staan" zei de moeder van liam (anna).

Ik zuchte en gaf liam een kus. Ik wou net weglopen toen hij zei "wacht ik heb wat voor je". Ik draaide om en hij gaf me een klein kistje. Ik opende het doosje en zag een kettinkje met " vanessa❤liam 4-ever" erop. Ik glimlachte en knuffelde hem stevig.

Daarna liep ik de deur uit opweg naar me moeders auto.

Ik stapte in en knuffelde me moeder.

"Hee vanes hoe was het bij liam?" Zei ze.

"Ge.we.ldiggggg" zei ik blij "hij heeft me een ketting gegeven" en liet de ketting zien.

"Wouw schat dat is echt mooi!!" Zei me moeder.

Ze starte de auto en ik zwaaide naar anna en liam.

We reden weg, onderweg was het best stil..

Opeens waren we er.

Me moeder parkeerde de auto, ik stapte uit en liep naar binnen.

"Heeellloowww" riep ik.

En ik voelde twee armen om me heen. Het was nikita, ze is echt super aardig maar ook super druk.

"Heehoii hor was het bij liam? En ooee wat een schattige ketting! Ow en ik mag vandaag ook naar huis leuk he?" Zei ze snel.

Ik lachte en zei "goed hoor en dankje van liam gekregen. Wouw wat leuk!!" Zei ik ook op die toon.

Ze lachte en liep weg.

Ik liep naar de bali en zei "heehoii ik ben er weer, om me spullen op te halen" ze glimlachte en zei "hee vanessa, ja is goed hoorr tot straks".

Daarna liep ik naar me kamertje.

Later Ik hoorde me moeder ook komen om te helpen maar ik was allang klaar haha.

Toen ze binnen kwam keek se me vol ongeloof aan. "Heb je zelf al je spullen opgeruimt?" Ik knikte en pakte de tassen en gaf die aan me moeder.

"Zo klaar om naar huis te gaan!!" Zei ik blij.

*thuis aangekomen*

Ik zette de tassen neer en keek rond "wow het is opgeruimt hier hihi" grinnikte ik.

Daarna ging ik naar boven. Ik ging de trap op en liep naar mijn kamer.

Een doosje trekte me aandacht en ik liep ernaartoe.

Ik opende het doosje en zag een mes liggen, met daarnaast nog een briefje. Ik las het:

"Liefe vanessa als je dit leest ben ik trots op je.

Dit mes was van jou om jezelf elke dag weer te snijen. Dat mes maakte me elke dag weer verdrietig toen jij in die anorexia kliniek lag. Toen ik jou kamer opruimde zag ik dit mes en er kwam een steek in me buik. Ik haatte het.

Waarom is dit jou gebeurt?!

Je zag er altijd zo mooi uit en vrolijk maar toen opeens niet meer. Het was je eerste schooldag.. En na die schooldag was je niet meer dezelfde.

Je wilde niet meer eten en je was elke dag sagerijnig.

Het was vreselijk om je zo elke dag te zien.

Hopelijk heb ik je humeur niet verpest..

Ik wilde gewoon zeggen dat ik de oude vanessa mis en hopelijk zie ik dit mes nooit meer.

Groetjes, je moeder die ziels veel van je houd❤"

Er rolde een traan over me wang.

Ik ging op bed zitten en pakte de mes uit het kistje.

Opeens kwamen allen herinningen trug.

Ja die ene schooldag toen ik in een nieuwe klas werd geplaatst. Ik wist niet wat er ging komen. Nee dat absoluut niet..

Ze peste me. Ze zeiden dat ik dik was elke dag opnieuw..

Ik ging afvallen. Het ging echt snel.

45..42..39 ik was zo trots.

Maar nu? Nee als ik trug denk dan denk ik "wat een lelijk meisje was dat.

Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een mooi zelfverzekerd meisje.

Ik moest ook weer naar een andere school omdat de kinderen daar, me nog steeds konden pesten omdat ik anorexia heb gehad.

Ik had er best veel zin in.