Asla Pes Etme

Bölüm 5

Diğer gün olmuştu. Kalkıp hazırlandım. Arabaya doğru yöneldim. Okulun önünde Defne'yi bekliyordum.
Defne okula geldi ve kapıda beni gördü. Göz göze geldik, bana baktı ve içeri girdi. Bende okulun kantinine doğru yöneldim.
Tenefüsler birbirini kovalıyordu. Ve yine tenefüs olmuştu. Her okuldaki gibi yaramaz çocuklar vardır ya, işte onlar Defne'ye karışıyorken onları gördüm ve oraya hızlıca gidip onlara saldırdım. Hepsini yere indirdim. Onlar kaçarken beni tehdit ediyorlardı ama ben onlsrı tınlamadım. Defne'ye dönerek.

-Dikkat et.

Defnenin ağzı açık kalmıştı. Arkadaşları ona doğru geldi.

- Kanka kim bu yakışıklı.

- Tanımıyorum.

Yalan söylemişti aynı benim gibi. O sinirle orada daha fazla duramadım ve kantindeki masama doğru ilerleyip oturdum. Zil çalmıştı ve herkes evine dağılmaya başlamıştı. O sıra Defne de bana doğru geliyordu. Önüme oturdu.

-Teşekkür ederim.

-Bir şey değil. Görevimdi.

Dedikten sonra Defne masadan kalkıp çıkışa yöneldi. Ben de onu takip etmeye başladım. Sonunda evine geldi ve kapıdan içeri girdi. Ben de eve doğru gitmeye başladım.
Sonunda eve geldim ve kapıyı açıp içeri girdim. Kendimi direk yatağa attım ve uykuya daldım.
Sabah, her zaman ki gibi okulun önünde beklemeye başladım. Defne gelmemişti. Bir şey yok olmamıştır deyip eve gittim ama ertesi gün yine okula gelmemişti. Bu sefer endişelenip okulun müdür odası doğru yol aldım. Kapıyı çaldım.

-Gel!

İçeri girdim.

-Buyrun.

-Defnenin arkadaşıyımda ben Defneye ne oldu acaba.

-Hıım onu adı okuldan silinmiş.

-Teşekkür ederim.

Hemen müdürün odasından çıkıp Defne'nin evine gittim. Evin çevresini dolaştıktan sonra çitlerden bahçeye atladım. Defne'nin odasını aradım ve kafamı çevirdiğimde kamerayı gördüm.

-Lan!

İçimden küfür edip, kaçmaya başladım. Defne kafasını çıkartıp.

-Yine gel.

Ben de yola atlamadan önce ona bakıp olumlu anlamda başımı salladım. Sonra yakalanmadan aşağı atladım. Arabaya doğru koştum ve eve gittim. Yattığımda hep, "Yine gel." lafı çınlıyordu kulaklarımda.