Sadece çimenlerle kaplı, şehre bakan kimsesiz bir tepeden ses tellerim acıyana kadar haykırmak isterdim...
Dizlerimin üstüne çöküp gözlerim şişene kadar hıçkıra hıçkıra ağlamak isterdim...
Yemyeşil çimenlerin üzerine uzanıp akan gözyaşlarım kuruyana kadar boş gözlerle gökyüzüne bakmak isterdim...
Kuruyan gözyaşlarımın arasından yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip bütün acılarımı unutmak isterdim...
Haykır...
Ağla...
Gülümse...
Ve Unut...
Sonra o tepeden in. İnsanların sana sunduğu yalanlarla yaşamaya devam et.
Ta ki, kalbin tekrar acıyla dolana kadar...
Özet: ...... acı gözden akan bir damla yaş ile yok olsaydı gülümsemek için nedenlere ihtiyaç duymazdık.
