Kantinde arkadaşlarla otururken sevgililerinden bahsetmeye başladılar. Ayrılmayı düşünüyormuş ama istemiyormuş. Çok seviyormuş onsuz yaşayamazmış. Onun için her şeyi yaparmış. Falan filan.
Bana o kadar yabancıydı ki... Bundan sonra ne olur bilmem ama şimdiye kadar kimse için böyle duygular hissetmedim. "Başka bir insan için her şeyi yapmak." Çok garip bence. Neden başka biri için hayatımdan, ideallerimden, hayallerimden ya da herhangi bir şeyden vazgeçmem gerekiyor. Aynı şekilde hiç kimsenin de benim için öyle bir şey yapmasını istemem. Çünkü sevgi her şey değil. Bu dünyada sevginin de dolduramayacağı boşluklar var. Ben biri için hayalimden vazgeçsem ve biz beraber olsak eminim ki bir gün kavga ettiğimiz zaman ilk söyleyeceğim cümle "Ben senin için nelerden vazgeçtim biliyor musun?" olacak. Aynı olay karşı taraf için de geçerli. Aslına bakarsan bu bütün insanlar için geçerli bir durum.
Bazıları "gerçekten aşıksan bunları düşünmezsin." diyebilir. Haklı da olabilirler. Ama bilmediğim bir duygu hakkında yorum yapamam. Şuan sadece mantıki olarak konuşuyorum. Mantıki açıdan bakarsan aşk bir kere imkansız oluyor. İnsanlar bencil yaratılmıştır. Ve aşkla bencillik beraber olmaz. Bu açıdan bakınca aşık olmak bile bir mucize gibi... Ve insanlar bütün hayatları boyunca bu mucizeyi gerçekleştirmeye uğraşıyor. Bazıları boşa geçmiş bir ömür, bir sürü hayal kırıklığı ve yaralarla kalakalıyor tek başına... Bazılarıysa kaybedecekleri güne kadar bu mucizeyi yaşıyor...
Özet: ...vazgeçmek!!! Ne için???
