Ben gerçekten bilgisayar bağımlısı asosyal bir insanım. Beni internete bağlı bir bilgisayarla bir odaya kapat, on yıl çıkarma, dışarıda ne oluyor demem. O kadar yani.
( Şimdi bazıları bunu garipseyebilir. Ama düşününce geçliğimizin yüzde doksanı böyle. Geriye kalan yüzde onu da telefon bağımlısı.)
Bu durum o kadar duyuldu ki bütün komşu akrabanın ağzına sakız olduk. Örnek verecek olursam...
1) Yaz tatilinde her zamanki gibi bilgisayarım ve ben takılıyoruz. O sırada annem mutfaktan "Git tarladan maydanoz topla" diye bağıdı. Ben de yüzümde sanki cehenneme gider gibi bir ifadeyle evden çıktım. Yolda amcamı gördüm. Bana öyle baktı ki sanırsın uzaylı gördü. Yanıma geldi ve şöyle dedi.
"Senin dışarıda ne işin var Hikari? Bu kadar dışarıda kalırsan güneş rengini alır." Sonra da beni büyük bir şok içinde bırakıp gitti. Ben de bir amcama bir de güneşe bakarak bir kaç dakika ne diyor diye kalakaldım. Ama sonra jeton düştü benim tabi. Ayıptır söylemesi ben epey bir beyaz tenliyimdir. Yaşadığım yerden mi yoksa güneşe çıkmamaktan mıdır bilmem. Amcamın demek istediği ise bu kadar dışarıda kalırsan kararacaksın anlamında. Olayı çözdükten sonra büyük bir tatmin duygusuyla maydanozları topladım ve eve gidip tekrar bilgisayarımın başına oturdum.
2) Bütün gün bilgisayarın başında olunca insan yemek yemeği bile unutuyor. Midem açım diye sinyal vermese yemek yiyeceğim bile yok. Tabi ne kadar midem "Ben açım." diye bağırsa da insan hem tembel hem üşengeç olunca yemek yapası bile gelmiyor. Yine böyle bir durumda ben odadan mutfağa doğru bağırdım.
"Anne yemek var mı? Ben çok acıktım." Tabi o sırada babam da mutfaktaydı. Duydukları üzerine verdiği cevap
"Sen dün domates ekmiyor muydun? Topla da onları ye." (Facebook sağ olsun. Yoksa aç kalcaz=)
3) Kapı çaldı, evde de kimse yok. Evde biri olsa kapı kırılana kadar o açsın diye bekler gene de bilgisayarın başından kalkmam. Neyse kalktım kapıyı açtım. Baktım yengem (geçen bana uzaylı muamelesi yapan amcamın karısı) gelmiş. Naber nasılsın faslından sonra annemi sordu. Bende tarlada dedim. Tamam o zaman dedi. Tam gidecek döndü dedi ki:
Yengem: Ya bak bi. Geçen amcanla yatıyoruz. Geçe saat bir falan amcan uyandı. Döndü bana dedi ki...
Yengem konuşuyor ama benim kafa başka tarafta. Bu konuşma nere gidiyor diye düşünüyorum. O kadar çok çıkarım yaptım ki bu konuşmadan anlatamam. Ama hiçte benim düşündüğüm gibi değilmiş. Amcam demiş ki:
"Ya baksana bizim Hikari nerde? Ankara'ya döndü mü?"
Geleli bir ay olmuş.Beni gördüğü tek an elimde bavulla eve girerken. Sonrası yok. Zaten öyle oluyordu. Bir Ankara'dan geldiğimde bir de Ankara'ya dönerken görülüyordum. Arada olan olaylar sadece ben ve bilgisayarımın arasında.
Gece gece adamın aklına düşmüşüm. Allah Allah ya. Ne çok seviliyor muşum da haberim yokmuş...
Özet: ...örneklerle asosyal olmak!!!
