Scars. Scratches. Stitches

[7] Scars. Scratches. Stitches

[7]

It's really hard to let go especially when that person is the world for you...-- Truly Yours

*~*

"I hate you." Shanteya said to Bass after she cried.

He just stared at her like he doesn't want to lose her.

"Best..." he called her.

She shook her head. "Hindi na kita best friend." Parang bata na sabi ni Shanteya Kay Bass.

"Shan..."

"Don't call me Shan. Hindi tayo close."

He sighed exasperarely. "What's your problem, Shanteya Marie?"

She was sure her face wrinkled when he called her full name. "W-wala. Gusto ko ng umuwi."

Gusto nyang umiyak at yakapin ng mahigpit si Bass Pero Hindi pwede. Sayang ang taon na sinanay nya ang sarili na walang Bass sa tabi nya Kahit mahirap.

Nakakamiss Lang yung dati nilang samahan pero Alam naman nyang Hindi na yun maibabalik sa dati.

Kasi Hindi na sya yung dating Shanteya na bestfriend ni Bass. Hindi na sya yung Shanteya ni Bass.

"Uwi na tayo." He said.

"Hatid na kita, Shan..."  Tumingin sya Kay Sherwin.

She was thankful, Sherwin was always there beside her.

"Thanks, Win." Lumingon sya Kay Bass.

Kahit naman Hindi sila katulad ng dati. Nag-aalala pa din naman sya Kay Bass

"Win. Pwedeng isabay na si Bass? Mahirap na din kasing mag-commute ng alas dos ng madaling araw."

Nakita nya ang malalim na bunting hininga ni Sherwin pati ang tipid na ngiti ni Bass.

"Okay. Tara pare." Sherwin invited Bass.

Pinagbuksan sya ni Sherwin ng pintuan sa passenger seat bago Ito umikot.

Tahimik na sumakay si Bass sa kotse Pero Alam nyang naiinis Ito.

Gaya ng papunta sila sa bahay ng mga Ramoz, Tahimik Lang sila habang nagbyabyahe.

She closed her eyes. Hindi nya ramdam ang kalasingan kanina Pero ng nakaupo na sya. Gusto na nyang matulog.

At yon nga ang Hindi nya napigilang gawin.

*~*

"Ako na." Bass insisted on carrying Shanteya to her apartment because she was already sleeping.

Napatitig sya sa napakaamong mukha nito. May natuyong luha sa baba ng mata nito tanda ng pag-iyak.

He was sure, Bass is the reason why his best friend cried.

Alam naman nyang ganoon ang magiging reaction nito kapag Nakita sya nito.

Hindi Lang nya inexpect na uuwi sya sa Pilipinas na may umaaligid na dito.

Nasaktan sya ng simula ng umalis sya papuntang New York Kung saan nakabase ang family nya ay Hindi na Ito nagparamdam sakanya.

Hindi nito nirereplyan ang emails na pinapadala nya dito.

Kahit ang mga tawag nya at Hindi nito sinasagot.

God knows how much he missed his best friend...

Pero Hindi sya makauwi kasi ilang operation ang kinailangang isagawa sa Daddy nya. His mom needs him to her side.

Masakit makita na Hindi nagpapahinga ang mommy nya para Lang mabantayan ang Daddy nya.

Kaya best choice ang pagpunta nya sa N.Y. para may kapalit Ito sa pagbabantay at pagaalaga.

He didn't have the chance to continue his studies because of his father's condition.

Kung kailang-kailangan nya ang lakas galing Kay Shanteya, saka naman Ito Hindi nagparamdam.

Isang taon din syang nakipagbaka sa America.

He was working to his dad's company at Hindi birong patakbuhin ang napakalaking kumpanya na libo-libong Tao ang umaasa sa Monteverde's Group of Company.

He was only son. He was the heir of Monteverde. People thought having the privilege to be heir of Monteverde is the best but they didn't know how he suffered.

Yung pinipilit nyang pagsabayin ang trabaho sa pagaalaga sa tatay nya.

Mabuti nalang at bago sya umalis sa America ay nakarecover na and Daddy nya.

"No, ako na na." Pilit naman ni Sherwin.

Unang tingin palang nya dito sa kaibigan ng best friend nya ayaw na nya ang hilatis ng pagmumukha nito.

But then he was grateful Sherwin was by her side when he was not.

Kaso Alam nyang higit sa kaibigan ang tingin ni Sherwin sa best friend nya.

"Ako ang best friend nya." Madiin ang pagkakasabi nya Pero ngumisi Lang si Sherwin.

"Best friend?  Best friend na nangiiwan?" Sarcastic na sabi nito.

Kahit na Hindi derekta ang sinabi nito. Alam nyang inuuyam sya nito.

"I did not leave her." He said though he knew he did leave her. But he has no choice.

"You did." He emphasized it. "Alam mo ba Kung anong epekto sakanya ang pag-iwan mo?"

Nakikita nya na gusto sya nitong suntukin Kung Hindi Lang nito buhat buhat si Shanteya.

"She's better off without you, Bass."

"Wala kang karapatan na sabihin na Hindi ako karapa't dapat sa kanya. At sino ang bagay sa kanya? Ikaw?" He felt pissed off  just by looking at this man.

"Wala akong sinasabi na Hindi ka karapat-dapat Kay Shan. At mas lalong Wala akong sinabi na ako ang karapat dapat sakanya. Ang sabi ko, mas magandang wala ka nalang sa buhay nya para Hindi sya masaktan ng ganito."

Sherwin is pissed off too.

Bass was about to say more when Shanteya spoke.

"Will you fvcking shut up? Win, ibaba mo ko."

Ibinaba naman ni Sherwin si Shanteya.

"Umuwi na kayong dalawa. Wala ni isa sa inyo ang mas karapat dapat sakin kasi hindi ko naman kayo manliligaw." Shan said before she walked through her apartment.

"Shan?" Sabay si Bass at Sherwin na nagsalita.

"What?"

"Good night." Sherwin said.

"Best yung gamit ko." Sabi naman ni Bass na ikinainis ni Sherwin.

"May mga tao talagang ang kakapal ng mukha na tawagin ng best nang-iiwan naman." Asar na sabi ni Sherwin.

"Shut up." Bass and Shanteya said in chorus.

Napangiti naman si Bass pagkatapos noon. Shanteya is still cute even if she was angry.

"Umuwi ka na Sherwin. Salamat sa paghatid." Malamig nitong turan. Wala namang nagawa su Sherwin kundi umuwi nalang.

Nakaalis na ang sasakyan ng ugok na yun ng magsalita ulit si Shanteya.

"Dito ka na matulog." Malamig ang pagkakasabi nito pero natuwa sya na agad nabawi.

"Hwag kang matuwa jan. I still hate you. Hindi lang kaya ng konsensya ko na mapahamak ka kung uuwi ka."

Sumunod sya sa loob ng apartment nito at sya na ang nag-lock ng pinto.

"Thanks, best..."

She smirked. "Don't call me that. It irritates the hell out of me."

*~*