The Perfect Girl

Chapter Thirty Six

Kazumi's POV.

Heto na, heto na. Uwaaaah.

Nandito na kami sa dinning table. Nandito daw yung mama ni Lucas.

Ha! Okay. Act natural. Smile.

"Mom." Tawag ni Lucas sa mommy niya. At nung lumingon yung mommy niya, nagulat naman ako.

"Aunt Kisha?!" Sigaw ko.

"Kazumi?" Tapos ayun tumakbo ako papunta sakanya.

"I missed you aunt." I said.

"Haha. I missed you too, Kazumi. Nga pala bakit ka nandito?" Nakangiting tanong niya saakin.

"Ahm, mom. Siya po yung sinasabi kong girlfriend ko." Sabat ni Lucas sa usapan namin.

"Oh, really ija? Well, starting from now on, Mama na ang tatawagin mo sakin ah. Wag na lang mommy kasi baka malito ka saamin ni Kazayra." Nakangiting sabi ni Mama. Haha feel ko agad.

"Ahm, sige po Aunt ay este mama." Sabi ko.

"Ah sige, maupo na kayo." At gaya ng sabi niya, umupo naman na kami.

"So papaano kayo nag kakilala mom?" Tanong naman ni Lucas kay mama.

"Ah, anak siya ng best friend ko." Sagot naman ni Mama. Yep, mag best friend mom ko at si mama.

"Ah. Si tita Kazayra ba?" Nakangiti tanong sakanya ni Lucas.

"Oo anak. Si Zara nga." Zara ang tawag ni tita kay mommy I mean mama kay mommy.

"Ahh."

"So..." pag sisimula ni tita. I mean mama.

"Ano po?" Nakangiti kong tanong. Kumakain na kami ngayon.

"When will I hear the wedding bells?" Straight to the point na sabi ni Mama. At dahil kumakain ako, bigla akong nabulunan.

"*cough* *cough* Tubig, tubig." Tapos yun, inabutan ako ni Lucas ng tubig. Si mama naman ayun hinimas ang likod ko.

"¿Estás bien ahora, querida?" Tanong ni mama. (Translation: Are you okay now, my dear?)

Sasagutin ko na sana ang tanong ni mama, nang biglang nag salita si Lucas. "Mamá, qué se ve como si estuviera de acuerdo?" Tanong niya kay mama. (Translation: Mom, does she look like she's okay?)

Di ko pa ba nasasabi na ang mga Perez ay isang español? Well ngayon alam nyo na. (A/N: Totoo siguro na ang isang Perez ay isang español. Pano ko nasabi? Isa po akong Perez sa totoong buhay. Hahaha. At isa ngang español ang lolo ko.)

"Jaja. Sólo te pido que sabes." Natatawang sabi ni mama. (Translation: Haha. I'm just asking you know)

"por lo que, en serio ¿estás bien ahora querida?" Tanong ulit ni mama. (So, seriously are you okay now dear?)

Kaya ngayon, sinagot ko naman siya ng maayos. "Sí mamá, estoy bien ahora." I replies. (Translation: Yes mama, I'm now fine.)

(A/N: Wrong grammar yung tinatranslate ni google. Hehe. Paano ko nasabi? Kasi naiintindihan ko. Bakit di ko ayusin? Tinatamad ako. Haha geh push.)

"Bueno. So let's continue eating?" Tapos yun kumain na ulit kami.

"Mom. Wag ka na pong mag tanong ng bagay na ganun. Masyado po kayong advance." Sabi ni Lucas. Natawa naman si Mama.

"'To naman eh sa nag tatanong lang. Gusto ko lang naman kasing mag kaapo-" di natuloy ni mama ang sasabihin nita dahil bigla nanaman pinutol ni Lucad ang sasabihin ni Mama.

"Mommy!"

"Okay okay. Eh sa matanda na ako eh." Pag papatuloy ni Mama sa sasabihin niya na ganiha ay naudlot. I mean, na kanina ay naudlot.

"Mommy, 38 ka pa nga lang eh. Gusto mo na bang mag kaapo sa ganyan na edad. At anong matanda?! 38 matanda?! Yun ngang si Author eh, 12 years old pa lang, 39 na nanay niya." Mahabang pahayag ni Lucas.

Luhhh oh Author, dinamay ka pa.

(Oo nga eh. Ang sama ng boypren mo! Pasabing gusto niya ng mag break na kayo?!)

B-bakit author? Mag brebreak kami?!

(Uh... chikret. Pasabi na lang ah. Geh bye)

Sie author. Pero wag naman.

"Uhh, Lucas, pinabasabi ni author kung gusto mo na ba daw mag break tayo." Pag singit ko sa usapan namin.

"Luhh. Pasabing wag naman sana. At saka peace na kami." Sabi niya.

Oh author narinig mo na sabi niya?

(Pwede na geehh. Wag nyo na akong kulitin)

Okay okay.

"Uhhm. Sino si Author?" Pag tatanong ni mama.

"Ah. Siya po yung gumagawa ng pangyayari." Pag sasagot ko sa tanong niya.

"Ahh." At nag patuloy na kami sa pag kain.

Kumakain pa kami ng bigla akong may naalala.

"Ah! Lucas, asaan pala yung iba?" Pag tatanong ko. Eh sa di ko na sila nakita eh.

"Ah sila ba? Nasa may game room. Plano na namin to." Tumango tango naman ako bilang sagot.

"Ahm sige mom. Una na kami sa taas." Sabi ni Lucas ng matapos na kaming kumain.

"Ahh, sige." Tapos humarap saakin si mama. "Ikaw naman Kazumi anak, mag kwentuhan tayo next time ah, pag wala si Lucas." Kumindat naman siya na parang sinasabi niya na isa raw malaking panira si Lucas, kaya natawa naman ako, sabay sabing, "Haha, sige mama." Tapos ayun hinila na ako na Lucas sa kung saan man.

©ʙʟᴀᴄᴋ_ᴅᴏʟʟᴇᴛᴛᴇ📝