The Perfect Girl

Chapter Fifty Six

Kazumi's POV.

8 'o clock na nung magising ako.

Kaya agad akong naligo. Pagkatapos 'kong mag bihis ay bumaba na ako para kumain.

"Good Morning, mom!" Sabi ko nang makita ko siyang kumakain habang nagbabasa ng news paper. Tinignan niya ako at tumango.

Umupo na ako at nag simula nang kumain.

Nasa gitna ako nag pag kain ko nang biglang nagsalita si Mommy.

"Narinig ko sa ate mo na hinahanap mo raw si Lucas?" Tiningnan ko siya at nakataas lang ang kilay niya.

Pinunas ko muna ang aking bibig bago mag salita. "Uhm, opo eh."

"'Di ka ba nahihiya sa parte mo? Kababae mong tao tapos ganyan ka?! Where's your pride and dignity, woman?!" Tumaas na ang kanyang tono.

"Why do you even care mom?!" Napataas na rin ang tono ko. Parati na lang. Lahat na lang.

"Nevermind." Kumalma na siya. Buti naman. I don't want to disrespect my mother so as much as possible, iniiwasan ko na lang siya na makausap.

"Are you going to find him?" Tanong niya in a very calm tone.

"Yes, mom."

"Aren't you going to get your grades first?" Taas kilay niyang tanong.

"Oh. I will." Sabi ko at tumayo na. "Thanks for the breakfast." Tiningnan ko si nanay. Tumango lang siya at ngumiti.

"I have to go, mom. Bye." I said and lumabas na.

Nag drive ako papuntang school.

Bakit ko ba nakalimutan tanungin kung nasaan si Ate? Aish you're so stupid, Kasumi.

Pumila na ako kung saan kumukuha ng grades. At pagkatapos nun, dumeretso na ako ng caf.

Nakita ko sina Ate sa isang table kaya lumapit naman ako. Lahat sila napatingin saakin.

"Kasumi, upo ka." Elle smiled habang tinuturo yung bakanteng upuan sa gitna nila ni Krisha.

Bumaling ang tingin ko kay Krisha na katabi ko.

"Umuwi na ba ang kuya mo, Krisha?"

"Yes. Actually kagabi pa. Tapos tatawagan na sana kita kaso sabi niya wag na raw. So ayun, pinabayaan ko na lang. Sorry ah? But I think kuya is still mad at you or something." She smiled sadly. Tumango naman ako.

"I understand. Nasa bahay ba siya ngayon?"

Umiling siya sabay sabi, "Nandito rin ata."

Tumayo na ako. "I need to go guys."

"Pero kakarating mo lang, diba?" Ani Cleo.

"Kain ka muna!" Ani Gia.

Umiling iling ako.

"'Di na. Kailangan ko lang talagang umalis. Sige, kita na lang tayo."

"Sige." Narinig kong sabi ni Cleo. Tumango naman ang iba.

Inikot ko ang buong campus pero 'di ko siya nakita. Kaya sinubukan 'kong pumunta sa playground ng pre-school. At 'di nga ako nagkakamali, nandito nga siya.

"Lucas...." Tawag ko sakanya. Gulat naman siyang lumingon saakin.

Mabilis akong nakalapit sakanya.

"I'm so sorry, Lucas. Sa nakita mo. 'Di ko ginusto yun. Bigla niya na lang ako sinunggaban ng halik. Sorry, Lucas."

"Okay na. You don't need to explain everything. I understand. I trust you. Nagulat lang talaga ako nun. And I'm sorry." Bigla siyang tumayo at nag lakad palayo saakin.

I know something's up. I can feel something's wrong.

Pero ano?

"Lucas! Wait!" Sigaw ko. Napatigil naman siya sa paglalakad.

"May problema ba?" Sabi ko nang nakalapit na ako sakanya.

"Wala. Wala, Kazumi. Everything's good, actually." Ani niya at nag simula na ulit na mag lakad.

Hinarang ko siya at matalim na tinitigan sa kanyang mata. Una siyang umiwas.

So siya ang may mali, hindi ako.

"If you're still mad at me, please don't be that cold. You can shout at me! Just don't be like that! Please!" Sigaw ko. Hindi ko na napigilan at tumulo na ang luha ko. Alam ko yun.

"I have no rights to shout at you, Kazumi!" Sigaw niya pabalik.

"So anong tawag mo sa ginawa mo?" Sarcastic kong tanong.

Umuling na lang siya at akmang lalampasan niya na ako, pero dahil nga di ako slow, agad ko siyang naharang, ulit.

"Ano ba?! I need time to think, Kazumi!"

"To think about what, Lucas?!"

Lucas' POV.

"To think about what, Lucas?!" Inis na sambit niya. Buti na lang at walang masyadong tao dito kundi gumagawa na kami ng eksena. Well ganun naman yun pero iba parin pag may tumitingin.

Pero, kahit saang anggulo man tingnan. Mali 'to.

Maling mali.

Kaya kahit na masaktan kaming dalawa, gagawin ko pa rin ang tama.

Bumuntong hininga muna ako bago nag salita.

"I'm breaking up with you, Kazumi." Kalmado 'kong sabi.

-------------

Say wut?! HAHAHAHAHA BA'T DAW NAKIKIPAG BREAK SI LUCAS.

and sorry if this is very lame. Sadyang di ko lang alam kung paano ko gagawin.....

So, dis is so complicated... wahhhhh!

Ano kaya ang rason ni Lucas???? Mehehehehe.

Next chapter ulit! :))