Kanlı Geceler

Eve Dönüş

Doktor yüzüme gülümseyerek baktığında içimdeki acıyı bir kez daha hissettim. Ben artık gülümsemeyi unutmuştum ve nerede olduğumu yeni anlamıştım. Çok uzun zamandır buradayım.Evet rehabilitasyon merkezindeyim. Hiçbir şey yapmak istemiyorum ama eskisi gibi de çok canım acımıyordu.

Doktor bana "kendini nasıl hissediyorsun?" diye sorunca ne cevap vereceğimi bilemedim çünkü uzun zamandır hiçbir soruya cevap veremiyordum.

Doktor bana bir kaç tane daha gereksiz ve tekrar aynı soruları sorduğunda hiçbir cevap vermedim, kafasını olumsuz şekilde sallayarak kağıda bir şeyler yazdı ve "Odana gidebilirsin" dedi.

6 aydır burada tedavi görüyordum ve hayatım gerçekten çok korkunç bir durumdaydı ama hayatımda iyi bir şeyler de vardı ya da ben öyle düşünüyorum.

Bu 6 ay içinde annem babamdan boşanmıştı. Babam ve pislik arkadaşları çoktan hapsi boylamış bense burada içimdeki intikam ateşiyle yanıyordum.

Annem bir gün ziyaretime geldiğinde "hayatım, yeni biriyle tanıştım ve sen yokken yalnız kalmak istemiyorum" dediğinde ne yapmam gerektiğini bilemedim. Bu süreçler benim için çok zordu. Annemi çok seviyorum ve onu kırmak hiç istemiyorum ama ben yeterince kırıldım.

İlk başta çok olumsuz baktım ve anneme "ben istemiyorum" dedim. Ve annemin gözünden geçen hayal kırıklığı beni yerle bir etti tekrar.

"Bir dahaki buluşmamızda seni onunla tanıştırmak istiyorum eminim çok sevceksin." dedi.

Hiç bişey söylemeden masadan kaltım ve hasta bakıcının koluna girerek tekrar o küçük karanlık odaya girdim bu 6 ay içinde 17 yaşını bitirip 18 yaşıma girdim ve doğum günüm de annem ve beni tanıştırmak istediği kişiy ile elinde kocaman bir pastayla geldiler ve o an anladım ki herkes benim babam kadar pislik olamaz.

Bu zorlu süreçte yeni bir ev almıştı. Yeni odama girdiğimde herşeyin sade renklerden oluştuğunu gördüm ve yatağımın yanındaki duvarda ki raflarda sadece kitap vardı. Kitapları sevdiğimi biliyordu annem. Ben odayı incelerken elinde bavullarla içeriye Ahmet abi girdi. Çok vicdansız davrandığımı biliyorum ama erkeklerden nefret ettiğim için

"Gerek yoktu ben alırdım" dedim en soğuk sesimle. Ahmet abi küçük bir tebessüm ile yatağıma oturdu ve

" Vera biraz otursana konuşalım" dedi. Hiç istemesem de yatağın diğer ucuna oturdum ve evet dermiş gibi kafa salladım.

"Bak Vera neler yaşadığını biliyorum ama ne hissettiğini bilmiyorum. Neler düşündüğünü ne yapmak istediğini. Evet anlıyorum yaşadığın travma çok ağır ama bana bir şans vermeni istiyorum rica ediyorum. Anneni gerçekten çok seviyorum ve o da beni seviyor seni korumak istiyorum benim kızım da annesinde kalıyor onu çok özlüyorum. Eğer bana şans verirsen seni onunla tanıştırmak isterim." dedi.

Boş boş yüzüne baktım ve çokta sıcak olmayan bir gülümseme ile karşılık verdim. " Öncelikle teşekkür ederim. Annemi çok seviyorum ve kolay şeyle yaşamadım. Bende sizi tanımak istiyorum" dedim.

Yüzünde kocaman bir gülümse ile "teşekkür ederim" dedi ve elini uzattı tereddüt etsem de elini sıktım. Odadan çıkınca rahat bir nefes aldım.

Kıyafetlerimi yerine yerleştidikten sonra giyinip dışarı çıktım soğuk hava yüzüme çarpınca yaşadığımı hissettim bir sigara yaktım ve ciğerime dolan duman iyi hissettirdi. Sahile gelince bir tane bankta oturdum ve çok uzun zamandır aklımda olan planları düşündüm.

Eve dönerken hava kararmaya başlamıştı. Barlar sokağına girdiğimde sarhoş adamları görünce olduğum yerde çakılı kaldım. Hemen geri dönerek eve kadar koştum.

Annem beni soluk soluğa görünce korktu "Vera annecim iyi misin? Bişey mi oldu? Koştun mu sen?" bir sürü soru yağmuruna tuttu.

"İyiyim anne biraz üşüdüm ve koşarak ısınırım diye koştum o yüzden bişey yok korkma" dedim.

Aniden beni kendisine çekti ve ağlamaya başladı. O ağladıkça sinir oldum gözümden bir damla yaş akmadı.

Annem geri çekildiğinde "özür dilerim bazen böyle oluyorum" dedi sıcak bir gülümse ile yanağına bir öpücük kondurup odama gittim.

Bavulumdan çıkardığım çeşitli işkence aletlerine bakıp gülümsedim. Herşey bu gece yeni başlıyor ve ben çok büyüdüm.