Kanlı Geceler

Zamansız Zamanlama

Zaman tattırır bize bütün acıları ve zaman iyileştirir kendi açtığı yaraları. Bu durumda iki çeşit insan vardır. İlk grup başa çıkamaz bu yaralarla ikinci grup ise sonuna kadar savaşır ve sabırla bekler yara kabuklarının iyileşmesini. Zaman bana da gösterdi acı yüzünü. Kavruldu içim, benim yaralarım o kadar derinlere kadar indi ki kabuk bağlasa bile içi hep kan dolu. Anlamıştım ki benim için bütün ışıklar söndü ve yolun sonundayım. Çok yaklaşmıştım, uçurumun ucuna geldiğimde son kez yaktım sigaramı. Hayatımın sonuna doğru gelirken sigaramın da sonuna gelmiştim ve son kez çektim içime kara dumanı batmakta olan güneşe karşı.

Demir yanımdan gittiğinden beri aklım ondaydı çok sinirlenmişti gelen telefona. Düşünmeden edemedim. O sırada telefonum titremeye başladı. Arayan Salih abiydi.

"Efendim Salih abi"

"Nasılsın Vera" demişti ama sesinde çözemediğim bir tını vardı.

"İyiyim abi bir sıkıntı mı var?"

"En kısa sürede yanıma uğra video hazır ve sana anlatmam gereken şeyler var"

"Tamam yarın geleceğim"

Anında içimi garip bir sıkıntı sarmıştı. Video hazırdı ama ters giden bir şey vardı ve o neydi. O kadar çok düşünmüştüm ki saatin ne ara bu kadar geçtiğini fark edememişim.Güneş ışıkları penceremden içeri girdiğinde hiç uyumamış olduğuma üzülerek aşağı indim annem uyuyordu tabii ki bu saatte neden kalksın ki. Isıtıcıya su koydum ve beklemeye başladım suyun kaynadığını bildiren sesle suyu bardağa koyup kahve yaptım.

Kahve ile sigaramı içtiğim sıra annem geldi yanıma.

"Hey sabah sabah içme şunu" dedi. Her anne gibi beni koruma çalışıyordu. Sadece gülümsedim.

Sigara bitince hızlıca odama gidip hazırlandım. Tekrar mutfağa girip su içtim. İçimde kötü bir his vardı.

"Anne ben çıkıyorum geç gelirim bekleme beni"

Kafasıyla onayladı hala uyku sersemi olması beni güldürdü.

İki sokak ötede olan arabama gidip hızlıca Salih abinin yanına gittim. Geldiğimi belirten bir mesaj attıktan sonra beklemeye başladım.

"Vera, gel" dedi bana uzaktan.

Bir masaya oturdu bende onu taklit ettim. Bir-iki kere öksürdükten sonra bana bir bellek uzattı. Hızla etrafı kontrol ettim ve elinden alıp cebime koydum.

"Vera nasılsın kızım seni biraz daha iyi gördüm" sesinde endişe vardı. Dikkat çekememeye çalışıyordu.

"İyiyim abi daha iyiyim sen nasılsın?"

"Sağol bende iyiyim. Şimdi beni iyi dinle. Bu adamlardan birini bıçakladılar. Babanın arkadaşlarından. Çok ciddi bir durumu yok. Sadece gözünü korkutmak için küçük bir oyun gibi düşün. Ve senin videoyu onlara izlettim, biraz zor oldu bu yüzden geç kaldım kusura bakma kızım. Baban olacak o piç bir süre kendine gelemedi. Yani planın işe yarıyor ve yarayacak. Senden çok dikkatli olmanı istiyorum."

İçim bir tuhaf olmuştu duyduklarımdan sonra özellikle 'baba' kelimesinden sonra. Ama intikam planım işe yarıyor bu biraz içimde ki ateşe su döküyor.

"Salih abi çok teşekkür ederim. Ben yakın zaman içinde tekrar uğrarım kendine iyi bak"

Ayağa kalktığımda o da kalktı. Kafamla selam verip yanından ayrıldım.

Arabaya binip müzik açtım. Vücudum istemsiz kasılmıştı. Arabayı boş bir araziye çekip indim. Öğlen vakitleri olsada hava bulutlu olduğu için güneş yoktu. Bir sigara yaktım o sırada telefonum çalmaya başladı. Her zamanki gibi bakmadan açtım.

"Efendim"

"Hey, naber" tabi ki Demir'den başkası değildi.

"İ-iyiyim senden naber" lanet olsun kekeledim. Ben heyecanlandım mı yoksa.

"Bende iyiyim. Şey, nerdesin buluşalım mı?"

"Dışarıdayım deniz manzaralı çok güzel bir yer var konum atayım gel istersen"

"Ahh tabii ki o zaman bekliyorum"

"Tamam görüşürüz" kalbimin bu kadar hızlı atması bana bir ihanet gibi geldi. Konumu atıp beklemeye başladım. O sırada tekrar titredi telefonum. Demir mesaj atmıştı.

"20 dakikaya oradayım"

Arabanın içine geçip oturdum. Kafamı direksiyona koydum. Ne ara uyuya kaldım anlamdım lastik sesi duyduğumda kafamı hızlıca kaldırdım. Dikiz aynasından kendime bakıp dışarıya çıktım. Demir elinde sigarasıyla karşıladı beni. Gülüşünün çok güzel olduğunu söylemiş miydim.

Büyük adımları ile yanıma yaklaştı ve sarıldı. Evet sarıldı. Bayılacak gibi hissettiğimde hızlıca ondan ayrıldım. Bu tepkime bozulmuş olacak ki kaşlarını çattı.

"Şey yanlış anlama geçmişten kalan bir travma"

"Yok. Yani sorun yok" dedi tekrar gülerek. Ve o güldüğünde kalbimde bir kuş kanat çırptı.

Arabaya geçip sigara aldım ve hızlıca yakıp dışarıya çıktım. Daha sonra arabaya yaslanıp manzarayı izleyen Demir'i izledim. Ben odaklanmış ona bakarken aniden gözleri bana döndü.

"S-sence de manzara çok güzel değil mi?"hadi ama Vera kızım konuyu böyle mi değiştiriyorsun.

Yandan bakarak gülümsedi.

"Bence de çok güzel büyülendim" dedi ama o sırada karşıya değil bana bakıyordu.

Bir süre hiç konuşmadık sadece uzaktan gibi gelen şarkıları dinledik ve sigara içtik.

"Vera sana bir şey sorcam?" dedi aniden.

"Tabii ki"

"Gözlerinde neden bu kadar kırgınlık var. Dudakların gülse bile onlar hep ağlıyor. Kahkahaların da hep göz yaşı var. Kelimelerin hep üzgün. Ne kadar iyi gibi görünsende içinde kan var. Seni bu kadar üzen şey ne cidden sinirleniyorum."

Gözlerimi ondan kaçırdım. Nasıl anlatabilirim ki öz babamın ve arkadaşlarının bana tecavüz ettiğini. İlk karşılaştığımız gün katil olup ceseti yok ederken ona yakalandığımı.

Sadece gülümsedim ve sigaramdan uzunca bir nefes aldım.

"Asla normal bir hayatım olmadı. Aslında her şey çok güzeldi ama bir gün dünya benim için dönmeyi bıraktı. Ve bu yüzden belkide böyleyim"

Anladım gibi bir şeyler mırıldandı. Daha fazla soru sormaması beni mutlu etmişti.

Ama sonra bana yaklaştı ve yumuşak dudaklarını dudaklarıma kapattı. İkimizde hiç hareket ettirmedik. O sıra anladım ağladığımı. Sonra yavaşça geri çekildi. Ve gözlerimi öptü. Kalbim bana ihanet edercesine yerinden çıkacak gibi atıyordu.

"Çok özür dilerim Vera ben dayanamadım. Göz yaşlarını öpmek istedim. Sana iyi gelmek istiyorum sadece. Gerçekten çok özür dil-"

Daha fazla konuşmasına izin vermeden bu sefer ben öptüm onu. Hemen karşılık verdi.

Planlarım yeni yoluna girerken bu kalp çarpıntısı da neyin nesi. Ben ne yaptım.

Hikaye hakkında ne düşünüyorsunuz. Lütfen güzel yorumlarınızı eksik etmeyin💜💜