Korona miłości

ROZDZIAŁ V

          Przy Franciszku siedziałam do wieczora. Dopiero kiedy zaczęło się ściemniać, jedna z służących odprowadziła mnie do mojej komnaty. Nie mogłam jednak zasnąć. Całą noc myślałam o tym,jak bardzo musieliśmy się zmienić przez ostatnie lata. Po kilku godzinach przewracania się z boku na bok, wyjęłam z szufladki stolika papeterię i zapaliłam małą świeczkę. 

„Kochana Matko...
U mnie wszystko w porządku...(...)"

          Pierwszy raz w życiu pisałam list do matki. Zawsze była obok, więc nie było takiej potrzeby. Teraz czułam jednak, że muszę jej coś powiedzieć. Czułam się jak mała dziewczynka, która przybiegała w rozpostarte ramiona matki i siedząc na matczynych kolanach opowiadała o wszystkim, co widziała, słyszała.

„(...)Bash ma cudowną rodzinę. Zapewne pamiętasz księżną Aurelię, jego żonę."

          Księżną Aurelię. Zaczęłam się zastanawiać, czy wypada mi się tak do niej zwracać. W końcu była żoną księcia.

„(...)Poznałam również Anastasię. Ich córkę. Jest bardzo podobna do matki."

          W tym momencie spojrzałam na śpiącą dziewczynę. Właściwie nie miała żadnych zmartwień, poza tym,aby w przyszłości znaleźć miłość. Czegoż można chcieć więcej? Była księżniczką, miała wszystko... Miała też pewność, że za kilka lat nie zasiądzie na tronie.
Perspektywa mojej przyszłości, w porównaniu z przyszłością córki Bash'a miała znaczącą różnicę. Ja byłam jedyną następczynią Szkockiego tronu. Od dziecka uczona dworskich manier, wychowywana nie tylko przez matkę, ale także jej doradców, zapoznawana z problemami kraju. To było moje życie... Życie przyszłej królowej Szkocji.

„(...) Widziałam się także z Franciszkiem.Nie wiem, czy będziesz w stanie w to uwierzyć, ale to już nie ten sam chłopiec, którego kiedyś znałam. Zmienił się...Bardzo..."

          O Franciszku nic więcej nie napisałam.Uznałam, iż tyle wystarczy. Reszta pozostanie moją tajemnicą,przynajmniej na razie. Podpisałam list, po czym schowałam do koperty i zakleiłam. Wróciłam do łóżka. Czy matka odpisze? Po raz pierwszy otrzyma ode mnie list. Nie byłam pewna, jak zareaguje.Miałam nadzieję, że gdy go otrzyma, na jej twarzy pojawi się uśmiech.