Chapter 8
Friday
Sophia's POV
*
Paalis nako ng office late nako umuwi ngayon. Ako na lang ata ang nandito at syempre pati yung guard. Pinatay ko na yung ilaw at sinarado ang pinto ng aking opisina naglakad nako palabas,pero parang may nakita akong pamilyar na lalaki. Nakatalikod siya pero alam kung siya yun.
Argghh! Jeeezz! Tutulo na naman luha ko! Tumingala ako para pigilan ito. And I did it! I dont need to waste my tears. He doesn't deserve it anyway. Naglakad ako patungo sa kanya dahil magkatabi lang sa parking lot ang aming mga sasakyan. Malapit nako sa kanya kaya mas lalo kong nilakasan yung loob ko na wag maging ilang sa kanya dapat malaman niya na move on nako noh! Ng magkatinginan kami ngumiti ko sa kanya. Hindi ko alam kung pano nangyare yun,nakangiti ako sa kanya habang nakatingin! Yes! Achievement toh! Wohoooo! I was about open the door when he suddenly called me....... "Reese"
Siya lang ang tumatawag sakin ng ganun. Actually Sophia Reese ang buo kong pangalan pero simula ng nangyari ang nakalipas ayokong may tumatawag sakin ng Reese.At sa tuwing tinatawag niya ako sa pangalan na yan wala na talo na ako. Pero hindi! Hindi dapat ako magpa epekto ngayon! Not now! Controll yourself sophie! Inhale. Exhale again! Inhale. Exhale. Humarap ako sa kanya and--
"Yes?" Sabi ko habang nakangiti. Oh diba? Galing ko umarte. Haha
"Im sorry" there! Yun narinig ko na! Narinig ko na yung apologize niya.
"Let's not talk about it. Past is past Angelo. I moved on already. Dont be sorry." Sige lang sophie magpakaplastic ka pa. Pero bakit ganito yung nararamdaman ko? Parang I feel comfortable when we are having this conversation. Walang halong ilang. Siguro nga nakamove on na talaga ako
"So, how are you Angelo?"
"Hindi maayos simula nung iniwan kita." Wow just wow! So let give him around of applause readers!
"Tanga mo kasi nakahain na nga inayawan mo pa. Tss. "Syempre sa isip ko lang yan. Napa smirk ako sa sinabi nitong lalaking toh.
"I don't know what to say" saad ko. Wala naman talaga akong masasabi sa kanya.
"Wala ka naman dapat sabihin Reese. Ako ang dapat may sabihin. Im really sorry Reese" muka naman siyang sincere. Why dont I forgive him diba?
"Okay lang Angelo,ano ka ba. Apologize accepted!" Sabi ko habang nakangiti. Pero this time sincere na rin yung pag ngiti ko. I dont know why. Parang wala na lang yung ginawa niyang pananakit sakin. Napatawad ko na talaga siya. Hmm wait pansin ko nakatitig sakin si Gelo.
"Hey,but that doesn't mean na Im going to give you another chance. Hindi ako si Basha at hindi rin ikaw si Popoy! So there's no second chance for us!" Pasigaw na sambit ko
"But everyone deserves second chance. Sophie pinagsisihan ko yung ginawa ko sayo noon. Please? Sana bigyan mo pa ako ng isa pang chance"seryosong saad ni Gelo.
"Gelo tama na ang minsang pananakit mo sakin. Ang sakit sakit Gelo eh. Ni wala ka man lang sinabi kahit isa kung bakit moko iniwan. So I dont think if you really deserve a second chance." Nangingilid na ang mga mata ko pero pinunasan ko agad yun.
"Papatunayan ko sayo na ma---
"Sinabi niyang tama na diba? Dimo ba siya naiintindihan pre?" Nagulat ako nung biglang dumating si Lance. Hindi ko inaasahan ang pangyayare ngayong araw nato.
"Sino ka ba?" Jeez may namumuong tensyon.
"Im his suitor.(inakbayan niya ako). And im here to pick her up." What???!!! Suitor? At kelan pako pumayag na ligawan niya.
"Manliligaw pala eh. So may the best man win?" What? Anong pinagasasabi nilang dalawa. My gosh! Gusto kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko.
