A Twist In Their Stories

Chapter 4

Chapter 4

*** Renesmee’s POV***

[Let Me Be The One by mi-mhytot]

Sh!t.. this should not be me.. i shoud be the Queen bitch.. pero bakit ang hina ko?.. bakit ako naiiyak ngayon?.. Sh!t.. asar.. nakakasawa na din umiyak.. hindi dapat ako ang umiiyak.. t@ngin@ng mga luha to.. ayaw tumigil..

Marahas kong pinahid nag mga luhang gumagapang pababa sa aking pisngi.. pero kahit anong gawin kong pagpahid .. pinapalitan parin ito ng panibagong luha galing sa mga mata ko.. please tears, stop falling..

Sh!t.. for sure ang pangit ko na.. ang g@aong yun kasi ang may kasalanan.. tsk!! I shall seek my revenge to that dumb@ss.. Yung putik nay un... magbabayad sya sa pagpapaiyak sa akin

Hindi ba nya alam na mahal ang mga luha ko?.. he’s doomed.. I’ll let him see what a Renesmee Clarkson can do.. coz i am the heartbreaker.. and no one would take title that away from me..

Thet stupid dumb@ss ... he’ll gonna pay for these tears..

.. pero .. bakit ba to nangyayari sakin???  .. may ginawa ba akong  mali.. kung meron man..ano yun?? nagkulang ba  ako? Saan naman??? Kulang pa bayung ipinapakita kong pagmamahal sa kanya?? Kaya ko bang mawala sya sa buhay ko? .. kakayanin ko ba???

*phone ringing*

Sh!t!!! wrong timing naman to si Kyo tumawag.. what to do?.. pag di ko to sasagutin.. ipapatrace nya ang no ko.. knowing him.. madali nya akong mahahanap..

Renesmee.. compose yourself.. inhale.. exhale..

I pushed the answer button and greeted Kyo..

“  Oh? Anong kailanagn mo at napatawag ka?” bungad ko kay Kyo

{hindi kita masasamahan mamaya ok?.. may meeting kami nga gang e.. si pinuno kasi..}

“ .. ok.. yun lang ba?..”

{grabeh ka.. yan lang ba sasabihin mo?.. nakakapag tampo naman..}

“ e nakakasawa na kaya yang mukha mo.. araw-araw na kitang nakikita e.. pagpahingahin mu naman ako sa mukha mo..”

{hoy babae.. madaming nagkakandarapa sa mukhang to no.. iniiyakan din to ng kapwa mong babae..}

“ k,.. fine.. bye..”

At binaba ko na yung phone... baka di ko na mapigilan ang sarili ko na mapahikbi.. marinig pa  nya..

Pagkatapos nun.. dumausdus na naman yung mga luha sa mata ko.. hindi ko talaga mapigilang umiyak..

Eto nab a yung tinatawag na karma?..  sh!t lang..

Sabi nila kapag nilabas mo na yung hinanakit mo o sama ng loob mababawasan na yung sakit.

Eh bakit ganun pa rin ang pakiramdam ko?

Para na kong mamamatay..

Maya maya’y may narinig akong mabis na yabag ng paa... sh!t na naman.. baka may makakita sa akin na ganito ang sitwayon ko.. walang dapat na makakita sa akin na umiiyak..

Madali kong pinahid yung mga luha ko.. delikado na..

“ hah! Hah! Hah!”

Hingal na hingal yung babae na nakahawak sa puno.. para syan nasa marathon  sa pawis nya..

“hindi na ata nila ako mahahanap sa lugar na to.. ito na yung pinakadulong part ng park na to e.. hah! Tsaka minsan lang din naman naming to nadadaanan e..” sabi nung babae sa sarili nya..