Edebiyat Öğretmenim

19.Bölüm

Keyifle okumanız dileğiyle... :)

"Deniz artık gidebilir miyiz?"

"Nereye?"

"Evime."

"Senin evine mi?" kafasını kaldırdı ve yüzüme baktı.

"Yani beni eve bıraksan diyorum?"

"Hee, tamam, bir dakika, ne tamam'ı ya? Hayır, yani niye? Ne güzel beraber vakit geçiyoruz işte."

"Yarın sınavım var Deniz, çalışmam lazım, öğretmenim olarak şuan beni hemen evime götürmen gerekiyor."

"Şuan öğretmenin değil sevgilinim Toprak." gözlerimi devirdim. "Benim evime gidelim çalıştırayım diyeceğim ama ... biliyorsun durumları."

"Ne zaman gidecek o kadın?" Bildiğiniz üzere başımızda bir "Lale" belası var. Deniz'in babasının sırf para için, iş ortağının kızıyla Deniz'i evlendirmek istiyor ve birbirlerini -daha doğrusu Deniz'in o kızı sevmesi için- babası Lale'yi Deniz'in evine göndermiş ve o kız orda kalıyor!!!

"Bilmiyorum ama gideceğe benzemiyor."

"Başka bir eve taşınıyorsun."

"Ne?"

"Başka, bir, eve, tanışıyorsun!" yüzüme hala şaşkın şaşkın bakıyor ya!

"Başka evim yok?"

"O evde, o kadınla kalmanı istemiyorum."

"Tamam, bende istemiyorum da nereye gideceğim?"

"Bilmem."

"Sende kalabilirim aslında." çapkınca göz kırptı.

"Ne demek sende kalabilirim ya! Ne diyorsun sen?!" ardı ardına sırtına vurdum, gülerken ellerimi tuttu.

"Niye hemen yanlış anlıyorsun? Aklın fikrin orada Toprak, çok ayıp!" dalga geçiyor birde benimle ya!

"O anlamda söylemedim ki ben sen öyle anladın asıl senin aklın fikrin orda!"

"Konu sen olunca evet ama cidden kalacak yerim yok, sokakta mı kalayım onu mu istiyorsun?"

"Gerekirse evet!"

"Ne demek evet ya, sokakta daha kötüleri var. Sen bana ne olsun istiyorsun?" yalandan bir üzüntüyle söylediği şey bende gülme isteği uyandırsada gülmedim gözlerimi devirdim ve yanaklarını sıktım.

"Ne çok konuştun!"

"Çenebaz mı diyorsun sen bana?"

"Evet, şuana kadar böyle bir yönün olduğunu bilmiyordum, öğrenmiş oldum."

"Sen kime çenebaz diyorsun haa?!" diyerek beni gıdıklamaya başladı. Ben gıdıklamanın etkisiyle kahkahalara boğulurken Deniz de benim halime gülüyordu.