*****
Jasmine's POVLumipas ang mga oras, pagtambay at kwentuhan na lang ang nangyari samin ni Mark. Masarap kasama si Mark, kahit isang araw naramdaman ko ang pagiging comportable kasama siya. Nakalimutan kong ang ibang tao at mga bagay na laging sumasagi sa isip ko. Hapon na ng ihatid ako ni Mark sa bahay. Masyadong napasarap ang kwentuhan namin at pag iikot sa bahay niya.
"Mark, thank you sa paghatid huh, naabala pa kita. Sabi ko naman sayo magtataxi nalang ako." nahihiyang nakatingin sa kanya. Nasa harap na kami ng bahay namin
"Ano ka ba, ako kaya ang nagdala sayo dun. Tsaka gaya ng sabi ko kanina hindi madaling kumuha ng taxi." nakangiteng sabi nito at ginulo ang buhok ko.
"Ei! Nagugulo ang buhok ko. " suway ko dito na parang naiilang at agad tinapik ang kamay nya.
"Aray! Tsk! Ang arte. E kanina nga ng gulo-gulo na yan di kana gagalit. At may uhog pa noon ang mukha mo di mo pinapansin. Tapos ngaun? Graveh siya." at umasta siya naparang nagagalit. Napangite na lang ako at napahinga ng malalim. Okey na talaga ako, pagkasama ko tong lalaking to pakiramdam ko hindi valid ang maging malungkot.
"Ah basta. Sorry huh." tapik ko sa balikat nito t nakangiteng tumingin sakanya.
"Ayoko di ko tinatanggap ang sorry mo, nasaktan na ako." agad itong umirap sakin kasabay ng pagcross-arms. Graveh ang arte.
"Ayy kapal ng mukha. Anong akala mo, nagsosory ako dahil tinapik kita? Ulol! Nagsososorry ako kasi naabala pa kita sa nangyari sakin. Nasaktan. Nasaktan. Lol!" irap ko naman dito at napangite nalang.
"Ang sama talaga ng ugali mo ano? Ikaw na nga itong nanakit! Ikaw pa tong may ganang--- Hayss! Tsk! Kahit na! Hindi ko parin tatanggapin ang sorry mo kahit para saan man yun. Magsosorry ka na nga lang ganyan ka pa." nakataas na kilay na sabi nya. Kalah mo siya ang babae, makapagdamdam.
"Oh edi wag! Hindi naman kita pinipilit na tanggapin un. Sinasabi ko lang, nang alam mo! Kapal mo huh! At thank you din.." mataray na sabi ko. Nakakatuwang isipin na ganito na ako kasigla at parang hindi ako nalungkot kanina.
"Hindi ko tinatanggap." sabi nya na parang natataray na lalaki. Ang sama! Hindi bagay!
"May sinabi ba akong tanggapin mo!?" bara ko naman at agad inirapan niya ako.
" Umayos ka nga! Seryoso to! Sasapakin kita pag di ka umayos!" panakot ko naman at agad siyang iniharap."Talo ka! Ikaw sumuko!" pitik niya sa ilong ko at nakangiteng aso. Sabi ko na nga ba ee, ang arte kasi.
"Aray! Ou na talo na ako. Tss! Para kang bata. Makinig ka na lang sa sasabihin ko." pag-iiba ko naman sa usapan at agad nagseryoso
"Ou na sige na. Oh anong kwento? Siguraduhin mong trending yan ha." Taas kilay naman niyang sabi at agad siyang umayos at tumingin sakin.
" Thank you..." hindi ko pa naiituloy ay biglang.
"Pangatlong beses na yan." agad ko naman siyang tinapik sa noo.
" Makinig lang sabi! May sinabi na ba akong umimik ka?" pagtataray ko. Kulet talaga ng taong to. Hirap.kausap.
"Aray! Bakit mo ko tinapik!? Ang sakit kaya! Ganyan ka ba magthank you? Graveh. Sige na wag na. Okey na ako." hawak hawak ang noo na sabi niya sakin at napapangiwi nalang.
"Sige sa bawat sabat mo. Tapik sa parte ng mukha mo ang gagawin ko." paalala ko naman na di inaalis ang tingin.
"Para namang ang daming pwedeng tapikin sa mukha ko. Bukod sa noo at dalawang pisngi." irap nito sakin at agad kong tinapik sa mata.
"A-raaay! Sh*t!" sigaw nito at agad tinakpan ang mata. "Nak ng!? Para san naman yun!? Jasmina nakakarami kana ha! Nakakasakit ka na." paalala niya sakin habang binabalaan ako ng daliri nito.
YOU ARE READING
He's my "SEATMATE" and also my "BOSS"!!?
RandomIm Myla Jasmine Reyes, im a Personal Assistant of our CEO in Santos Company. And my Boss... was my seatmate and also my bestfriend's ultimate crush in high school. Im Mark Jhon Santos im the new CEO of our company. And my P.A...was my seat mate and...