Schrik

Hoofdstuk1

Waarom is er iemand in godsnaam zo stom geweest om school uit te vinden! Ik had nu nog heerlijk in mijn bed kunnen liggen, maar in plaats daarvan zit ik nu in de wiskunde les bij die idioot van een Veldhuisen. Ik zucht diep. "En Simone weet jij het antwoord op deze som?", Veldhuisen kijkt me vragend aan. Shit! Ik heb dus echt geen flauw idee waar hij het over heeft. Ik heb echt geen zin in nog een preek, aan het begin van de les liep die ook al te zeiken omdat ik me huiswerk niet af had. "Komt er nog wat van." , vraagt hij duidelijk geërgerd. "Ik weet het niet." , antwoordt ik. "Je zat dus helemaal niet op te letten!" roept Veldhuisen, hij kijkt erbij alsof hij de loterij heeft gewonnen. "Ik weet het niet omdat ik er niks van snap", zeg ik zo overtuigend mogelijk. Veldhuisen zucht en legt het nog een keer uit. Ik maak van de tijd gebruik om bij Larissa te kijken, die haar schrift naar me toe draait. "Zo Simone, snap je het nu wel?", vraagt Veldhuisen. "Ja", antwoord ik. "Het antwoord is 447". Hij kijkt me nog even onderzoekend aan, maar draait zich dan toch om, om het huiswerk op het bord te schrijven. "Thanks, dat ik mocht kijken Riss". "No problem", lacht Larissa. "Denk je nou echt dat ik het jou zou aandoen om twee keer naar zijn preek te luisteren." "dat zou ik niet overleven" , grijns ik terug. 'Heeft die klacht nog geholpen?', vraagt Larissa weer serieus. 'Wat denk je, hij staat nog steeds voor de klas. Gisteren kreeg ik een brief van school dat ze er niks aan gaan doen.' 'balen.' ik kijk Larissa aan, ik vind het fijn dat ze me steunt. "Tanks Riss', zeg ik daarom. 'He', zegt Larissa en ze kijkt me liefdevol aan, 'daar ben je vriendinnen voor.'

Het schoolplein is overvol. Ik sta samen met Deemi, Esra en Larissa helemaal achterin tegen het hek aan. 'En hoe ging het bij jullie vanmorgen?', vraagt Esra. Esra en Deemi zitten niet bij ons in de klas. 'Wiskunde was verschrikkelijk!', roep ik uit. 'Die smerige Veldhuisen zat weer de hele tijd naar me te gluren, ik wordt echg misselijk van die vent.' 'je had toch een klacht ingediend bij de rektor? Heeft dat niet geholpen dan?' vraagt Deemi. 'Natuurlijk heeft Veldhuisen alles ontkent en de rektor vond het verder niet de moeite waard.' 'wat naar voor je.', fluistert Esra zacht. 'Heey! Niet zo sip kijken joh!', roept Larissa. 'Luister, we gaan vanmiddag lekker wat drinken saampjes en daarna gaan we lekker hangen bij mij thuis, misschien mogen jullie wel blijven slapen!' typisch Larissa, altijd over enthousiast. Mijn moeder laat me sowieso niet logeren, het is een doordeweekse dag en mijn moeder is een enorme zeurpiet. Maar ja, tegen een drankje met mijn beste vriendinnen zeg ik nooit nee!

Het is druk bij de Starbucks, maar Larissa wilde er perse naar toe. De rij waar we in staan lijkt eindeloos. 'Heey, meiden, laten we een gekke naam op de bekers laten zetten, wordt lachen.' ik zucht soms wordt ik gek van al die idiote idieeen van Larissa. 'Riss, ik weet niet of...' ' ja! Welke namen zullen we kiezen.' roept Deemi dars door me heen. 'Laten we er Veldhuisen op zetten!' oppert Esra. Larissa lacht, ' ja joh, dan schrijven we er "Veldhuisen de pedo" op. 'Nee joh, dat slaat helemaal nergens op', bemoeit Deemi zich ermee. 'Mmm?' mijmert Esra, 'wat dachten jullie van....' 'Thomas' piep ik. 'Wat' zegt Larissa, 'waarom zouden we..' 'nee' snauw ik ' hij zit daar.' 'oh jeetje! Tomas is hier!' schreeuwt Larissa door de zaak, meerdere gezichten draaien onze kant op. Ik kan nauwelijks ademhalen, wat doet mijn ex-vriend hier in godsnaam nou weer. 'Rustig maar Simi.' fluistert Deemi in mijn oor. 'Wij zijn bij je.' jaja, denk ik geërgerd. Dat is juist precies waar ik bang voor ben. Thomas en ik zijn niet heel soepel uit elkaar gegaan. Sinds ik hem dumpte heb ik nog niet met hem gepraat, en het laatste wat ik wil is dat mijn vriendinnen zich ermee gaan bemoeien. Vooral omdat mijn vriendinnen het echte verhaal niet weten. Maar het is al te laat. Ik merk het pas als Esra me op mijn schouder tikt en wijst. Ik val bijna flauw als ik zie waarnaar Esra wijst. Larissa staat bij Thomas zijn tafel en praat met hem. Terwijl ze praten zie ik allerlei emoties voorbijkomen op Larissa's gezicht: woede, verdriet, terleurstelling, ongeloof. Ik weet niet hoe snel ik naar het tafeltje moet rennen. 'Riss.' hijg ik. 'We zijn bijna aan de beurt ik denk dat...' 'bijna aan de beurt!' , roept Larissa spottend. 'Weet je zeker dat dat de waarheid is. Straks lieg je nog een keer.' 'Riss, asjeblieft kom nou mee, ik leg alles later uit maar ik..'. 'Dacht het ff niet. Ik heb echt totaal geen zin om met jou nog wat te drinken. Ga maar lekker weg.' langzaam draai ik me om. Ik ga niet meer terug naar Deemi en Esra, die hoeven vast ook niks meer met me te maken te hebben als Larissa ze de waarheid heeft verteld over mij en Thomas. Opeens kan ik mijn tranen niet meer tegenhouden. Zo hard als ik kan ren ik het cafe uit. Ik spring op mijn fiets en race naar huis.

Thomas en ik is een lang verhaal. Ik heb hem vier maanden geleden in het park ontmoet. Ik was meteen verliefd geworden op zijn bruine krullen en prachtige smaragdgroene ogen. Hij was heel lief voor me en binnen een week had ik voor het eerst in mijn leven een vriendje. Ik was hopenloos verliefd, tot een maand geleden. Ik werd gewoon op een ochtend wakker en besefte dat ik hem niet meer leuk vond. Zomaar opeens. Ik durfde het hem niet te vertellen. Een paar weken later nodigde hij me uit voor een etentje, om onze drie maanden te vieren. Ik kon gewoon geen nee zeggen. En dus ging ik mee. Toen moest Thomas naar de wc, ik bleef alleen achter. Toen zag ik wat uit zijn jaszak hangen. Een stukje lint. Het was een klein doosje met een roze lint erom heen. Ik maakte het open. Ik schrok me rot toen ik erin keek. In het doosje zat een kettinkje met een zilveren hartje eraan, for ever yours, stond erop. Hoe kon ik nou ooit nog zeggen dat ik niet meer van hem hield. In blinde paniek heb ik mijn spullen gepakt en ben weggerend. Daarna heb ik thomas nooit meer gesproken. Mijn vriendinnen heb ik vertelt dat Thomas mij gedumpt had, omdat ik me zo erg schaamde voor wat er was gebeurd.

De telefoon gaat. Ik hoor hoe mijn moeder hem opneemt. Ik lig op bed en staar naar het plafond. Ik moest heel hard huilen toen ik thuis kwam. Ik heb nog nooit ruzie gehad met Larissa. Ik hoor mijn moeders voetstappen de trap op komen. De deur van mijn slaapkamer gaat open. Ik schrik als ik mijn moeder zie. Haar ogen zijn rood en vochtig en haar gezicht is lijkbleek. 'Mam! Wat is er!' , roep ik uit. 'Oh, lieverd.' , snift mijn moeder. 'Er is iets heel ergs gebeurd.' 'mam, wat is er aan de hand.' , vraag ik wantrouwig. Mijn moeder snift nog een keer. 'De politie belde net. Ze hebben het lichaam van Larissa op een bedrijventerrein gevonden.' mijn moeders stem breekt. 'Wat...wat..ik..ik begrijp het niet. 'Lieverd.' zegt mijn moeder. 'Larissa is dood.'