Schrik

Hoofdstuk 10

'Zullen we er Veldhuisen de pedo opzetten!', het is een enorm kabaal in de Starbucks, maar Larissa's stem is duidelijk hoorbaar. 'Nee, dat kan echt niet.', zeg ik. Stiekem moet ik lachen om de gekke ideeen van Larissa. 'Thomas', hoor ik ineens naast me. Simone staart met een wit gezicht naar een jongen aan een tafel in de hoek. Ik weet wie Thomas is, ik ken de verhalen in ieder geval. Die klootzak die het via sms had uitgemaakt.Simone was gek op hem geweest en had niets zien aankomen. 'Ojee, Thomas is hier!', schreeuwt Larissa hard. Simone krimpt in elkaar als een aantal mensen verstoord opkijken. Ik leg mijn hand op haar schouder, 'Het is oké Simi', fluister ik, 'wij zijn bij je.'. Gek genoeg lijkt ze daar niet bepaald rustiger van te worden. Ik besluit het maar even te laten en kijk om me heen. 'Waar is Riss?', verbaasd kijk ik Esra aan. 'Die is bij die jongen waar Simone het over had.', antwoord ze. 'Oh nee! Je mag niks tegen Simi zeggen Es!'. Maar het is al te laat, Esra heeft haar al op de schouder getikt. Ik zie hoe Simone naar de tafel sprint. Esra en ik kijken gespannen toe wat er gebeurt. Ik zie Larissa boos naar Simone kijken. 'Wat zou er gebeurt zijn?', fluistert Esra. Simone probeert met Larissa te praten, maar die is niet voor reden vatbaar. Dan zegt Larissa iets en draait zich vervolgens boos van Simone af. 'Oh nee.', zeg ik tegen Esra. Simone draait zich om en loopt het café uit. Larissa is intussen bij die Thomas aangeschoven. Zodra we onze koffie  hebben, lopen Esra en ik naar haar toe. 'Hey Riss, waar is Simone?', vraagt Esra luchtig. 'Die bitch is vertrokken.', antwoord Larissa bot. 'Jeetje Riss!', roep ik uit. 'Dat zég je toch niet, wat is er in hemelsnaam gebeurt!'. 'Kom erbij.', Larissa klopt op de bank en wijst  vervolgens naar Thomas, 'Thomas en ik zullen alles uitleggen.'. Aarzelend kijk ik naar Thomas, maar als ik zie dat Esra zonder aarzelen op de bank ploft, ga ik toch ook zitten. Met open mond hoor ik het verhaal aan. Als het afgelopen is, is het even stil. 'Sorry dames, ik moet weg.', verontschuldigd Thomas zich. We wensen hem een fijne middag en Larissa geeft hem zelfs een knipoog! 'Luister eens Riss,', begin ik weer, 'Ik vind dat je het weer goed moet maken met Simone. Jullie zijn al zo lang vriendinnen en bovendien is Thomas maar één kant van het verhaal, misschien is er wel veel meer gebeurd dan we denken.'. Even ben ik bang dat Larissa boos wordt, maar gelukkig zwijgt ze. 'Deemi heeft gelijk. Je moet mensen vergeven, zo hoort dat, Simi heeft jou ook zo vaak vergeven.', valt Esra me bij. Een flits van woede schiet door Larissa's ogen, dan zucht ze. 'Misschien hebben jullie gelijk.', zegt ze. Esra en ik zuchten allebei opgelucht, Larissa moet erom lachen. We blijven gezellig kletsen en de Starbucks wordt leger en leger. Na een kwartier moet Esra ervandoor. Larissa en ik blijven nog even. Maar na een half uur moet ik toch écht weg. 'Goed,', knikt Larissa, 'ik moet nog even naar de wc en dan kunnen we gaan.'. Ik kijk haar na als ze wegloopt. Ineens hoor ik een piep, Larissa's telefoon ligt midden op de tafel en trilt zachtjes. Nieuwschierig pak ik hem op,  gelukkig weet ik haar code. Ik tik vlug op het appje en begin te lezen. Vanavond op de afgesproken plek, €200,- ,luidt het appje. Verbaasd kijk ik ernaar, aan wie moet Larissa 200,- geven? Ik scroll naar boven, meer van dit soort berichten verschijnen, allemaal met flinke bedragen. Nu wil im toch wel weten wie dit is. Het nummer staat niet in haar contacten, maar heeft wel een profiel foto. Ik tik erop. Ik schrik als ik het gezicht herken, het is Thomas! 'Wat doe je!?', ik schrik van Larissa's stem. Ze trekt de telefoon uit mijn hand en leest het appje. 'Shit!', foetert ze en ze stopt haar telefoon weg. 'Wat is dit? Wordt je gechanteerd? Riss wat is er?', ik kijk haar vragend aan. 'Gaat je niks aan.', snauwt ze. Ik wil haar tegen me aan trekken, maar ze duwt me weg. 'Je zegt dit tegen niemand! En je doet ook niks, ik regel dit zelf. Anders kan je deze vriendschap wel vergeten.', Larissa staat op en ik ga mee. Op de fiets drukt ze me nog een keer op het hart niks te zeggen of te doen. Thuis blijf ik maar aan haar denken. Maar ik doe niks zo als ik beloofd heb. Niet wetend hoeveel spijt ik van deze beslissing zou krijgen.