Before He Cheats

Chapter 48: Stephanie

I knocked the door once. No one is opening the door. I did it twice. Narinig ko ang isang tinig na sumigaw at wala pang halos isang minuto ay bumukas ang pinto. Nakasilay sa pagbukas ng pinto ang isang babaeng nakatapis ng tuwalya, amoy bangong paligo  at kung hindi ko siya titingnan ng mabuti- kamuntik ko na siyang hindi makilala. 

"Geneva." she greeted. "Hey, Cas, you have visitor." 

Cas? 

Tinawag niya si Lucas nang Cas.  Hindi ko alam na may palayaw pala siyang ganoon at hindi ko alam na pumupunta pala ang babaeng ito sa apartment niya. Akala ko ba ay walang nakakaalam sa apartment nang lalaking ito.

"Get inside, he's still in bed." nakangiting sabi nito sa kin. 

Hindi ko siya magawang sagutin. Taas ang kilay kong pinako ang tingin ko sa kanyang tapis ng towel na katawan at ang amoy niya. Bed? Nasa kama si Lucas, anong ibig sabihin nang babaeng ito. May nangyari sa kanila ni Lucas? Kagabi? Kaninang umaga? O baka lang nga ay katatapos lang?

"Cas?" tawag pa niya ulit sa Lalaki. 

Kahit kailan talaga hindi ko na gusto ang babaeng ito. Ewan ko ba, since the first time I saw her alam kong may gusto na siya sa ex-husband ko. At teka lang, bakit naman ako magseselos eh ex-husband ko nga diba? wait, nagseselos?

Hindi ako nagseselos no! 

"No, it's okay. I shouldn't be in here." I said. 

"Wait, nagbibihis lang si Lucas." 

Fuck what? May gusto ba talaga siyang ipahayag sa akin? Kung hindi lang ako disenteng tao at pinalaki ng papa ko na mabuting tao at hindi mang-aaway ay susuntukin ko na talaga ang babaeng ito sa harap ko. 

That was when I stopped my anger when I heard Lucas' footsteps heading. Nang makita ako nito ay bigla itong nabigla. Ano lang? Parang nakakita lang ng multo? 

"Gev." he said softly. "What can I do for you?" 

I smiled instantly and controlled my posture. "I just want to say thank you personally for signing the papers." 

Tumango ito. "No problem. Iyon naman ang gusto mo diba?" 

"Yeah." 

I watched Stephanie standing in front of us, hindi man lang ba ito magbibihis? Bakit nandito pa ito at nakikinig sa usapan namin? If she thinks, na aagawin ko sa kanya ang lalaking ito- mali siya. Because now, I fully understand why Lucas made no hesitations na pumirma sa annulment papers, may binabahay pa lang siya rito. 

"I'm leaving." sabi ko sa kanilang dalawa. 

Pero pinigilan ako ni Stephanie. "Wait, kain muna tayo. I'll cook. What the two of you like?" 

Tumanggi ako. "Really, thank you pero may dadaanan pa kasi ako." 

Nagmake-face ang babae. "Ganoon ba, sige. Susunod nlang." 

I walked towards the door , leaving them but I stopped when I noticed Lucas' hand. Sandali akong nakatitig rito. Nasa mukha nito ang pag-alala. 

"What?" tanong ko sa lalaki. 

"Hatid na kita sa labas." - sabi nito. 

Umiling ako. "No, its okay. Samahan mo na lang si Stephanie." 

And then ay iniwan ko na sila. I walked straight to the elevator and when I waited para bumukas ang elevator ay nabigla ako nang biglang sumulpot ang Lalaki sa tabi ko. Tinaasan ko siya ng kilay para malaman niyang nagtatanong ako kung bakit siya narito. 

"I just want to explain what you saw in my room. I mean Stephanie." 

Pagak akong tumawa. Ano ba ang gusto niyang sabihin? Na galit ako o kaya'y nagseselos ako, hell no. Hindi kaya. 

"I don't need fucking explanation, cause I don't fucking care Lucas." - '

Napatawa siya ng konti na para bang inaasar niya ako. "Really, it sounds like you're upset." 

"I am not upset. Why should I ?" - 

"I don't know." 

Matiim na tingin ang ginawa ko sa kanya. We heard the signal of elevator opening. That was when I stepped in and vanished out of his sight.