The Real Love Story

TRLS 20

Follow me on Instagram and Twitter @rhumqueen :)

[Scarlette's POV]

3 days after my last encounter with Alexander and I haven't seen him since then. He did not visited his condo unit and the only communication we had was his secretary who went here yesterday. 

"Mr. Aguilar is busy at the moment. He apologize for his absences," 

That's exactly what Mr. George- Alexander's secretary- told me upon his visit. 

I highly doubt it tho. I think there's more to just being busy. Pakiramdam ko tuloy ay ako ang dahilan kung bakit ayaw niyang bumisita sa sarili niyang condo. 

Did I assumed too much?

Come to think of it, hindi ko pa nakikitang makipag-halubilo si Alexander sa ibang babae maliban na lang kay Sharmaine at Shannon na parehong malapit sa kanya. Paano nga kaya kung ganun lang siya makitungo sa mga babae?

Napahilamos ako ng mukha ko. Naaalala ko na naman ang huling pag-uusap naming dalawa. Ni hindi ko man lang siya hinayaang sumabat at tuloy tuloy lang ako sa pagsasalita. Damn it, nagwalk out pa ako! 

Ang tapang kasi, sarkastikong bulong ng isip ko. 

Napailing nalang ako. Kung meron mang magandang naidulot ng hindi niya pagpapakita sa akin, yun ay ang peace of mind ko. Hindi ko na kailangang maging awkward at hindi ko na kailangang mailang sa kanya. Hindi rin naman ito ang unang beses na hindi siya bumisita sa condo niya kaya ayos lang.

His disappearance made me think clearly. It helped me focused on better things, too. Like my work in his condo which will be fully furnish by the end of the week. 

Alas tres ng hapon nung mapagpasyahan kong umuwi nalang. Wala naman ng masyadong gagawin sa condo at nababagot na rin ako sa pananatili ko doon. 

I was walking to my car which was parked at outside the building while playing with my car key in my hands. Okay lang naman dahil mahigpit ang security dito at may gate pa bago marating mismo ang building. 

I stopped midway when I saw someone. Pamilyar sa akin ang eksenang ito lalo na nung mapagtanto ko kung sino ang nasa tapat ng sasakyan ko.

"Okay lang ba talaga sayong bangasan ni Dalton yang pagmumukha mo?"

Salubong ko kay Spencer at ipinagpatuloy ang paglalakad papunta sa harapan niya. I can feel my hands trembling kaya mas minabuti kong itago ito. I crossed my arms and raised my brow to him.

He smiled, "Kanina pa ako dito, mukha hindi naman yata alam ni Dalton na nagtatrabaho ka sa lugar na ito." 

Of course he doesn't know! 

Kumunot ang noo ko nung mapagtanto ang mga salitang ginamit niya. 

"How the hell did you find me here?" Tanong ko sa kanya.

"Sharmaine told me." 

Right, I murmured.

Bakit ba hindi ko naisip na maaaring sabihin ni Sharmaine sa kanya ang nakita niya noong nakaraang mga araw? 

And just hearing her name made me cringe. I haven't seen her after the bar incident too and I'd like to keep it that way. 

Napabuntong hininga ako at pagod siyang tinignan, "Are you going to push me to listen to your explanations again?" 

Sumeryoso ang mukha niya, "Are you going to let me?" 

I stiffened. Seeing his hopeful face makes me cursed in my mind. Hindi niya ako pinilit pero binigyan niya ako ng option! Sana pala ay pinilit niya nalang para mas madaling tarayan siya at tumakas dito.