Δεν είναι όλες τους ίδιες

Κεφαλαιο 23

20 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ (2 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ)

Το ταξιδι κυλησε χωρις κανενα προβλημα. Το επομενο κομματι ηταν να πανε στο ξενοδοχειο να τακτοποιηθουν και αργοτερα βγηκαν βολτα. Οπως συνεβη στην Ναπολη, ετσι συνεβη και στο Βερολινο. Τα παιδια βρεθηκαν μπροστα σε πολλους θαυμαστες τους και περασαν αρκετη ωρα βγαινοντας φωτογραφιες, δινοντας αυτογραφα και συζητωντας κιολας μερικες φορες.

Κατα το απογευμα της ιδιας μερας, και ενω η παρεα ειχε βγει βολτα, ο Steve συναντησε την Emily. Το ολο συμβαν εγινε εντελως τυχαια, αφου τα δυο παιδια συναντηθηκαν εξω απο το σταδιο το οποιο επαιζε αγωνα η ομαδα της Ρωσιας.

-Επ, τι κανεις εσυ εδω?, ρωτησε εκπληκτη η Emily μολις ειδε τον Steve.

-Emily? Πως βρεθηκες εδω?, ρωτησε και ο Steve με την ιδια εκπληξη?

-Επαιζε ο Adam και ηρθα να δω τον αγωνα του, ειπε η Emily χαμογελωντας.

-Με ποιους επαιζε?, ρωτησε ο Steve.

-Με Νορβηγια. Αλλα πες μου, ποτε ηρθες στη Γερμανια?, ειπε η Emily και σταυρωσε τα χερια της.

-Το πρωι. Ημασταν στην Ναπολη για τον τελευταιο αγωνα των ομιλων.

-Μαλιστα... και με ποιους παιζετε?

-Με την Τουρκια...

-Καλη τυχη, ειπε η Emily και εδωσε το χερι της στον Steve. Εκεινος την μιμηθηκε.

-Πες και τον Adam το ιδιο. Και ελπιζω να μιλησουμε ξανα, απαντησε. Η Emily εφυγε και ο Steve συνεχισε την βολτα του με την παρεα του.

Η αληθεια ειναι πως σε αυτη τη βολτα δεν ηταν και τοσο ομιλητικος ο Steve. Αυτο ομως δεν ηταν αποτελεσμα καποιου κακου συμβαντος. Απλα σκεφτοταν τη συζητηση του με την Anastasia. Οι υπολοιποι τον καταλαβαν.

-Ρε μαλακα, τι εχεις και δεν μιλας καθολου?, ρωτησε ο Dean.

-Τιποτα... απλα σκεφτομουν..., του απαντησε χαμηλοφωνα ο Steve.

-Εγινε κατι σοβαρο?, ρωτησε αγχωμενος ο Dean.

-Τιποτα μωρε, μιλησα χθες με την Anastasia...

-Ωχ... μαλωσατε?

-Οχι. Απλα επειδη μιλησαμε, ετυχε να θυμηθω οσα περασα μαζι της.

-Πες μου οτι μετανιωσες που χωρισατε...

-Οχι ρε μαλακα. Μετα απο αυτο που εκανε με τον Oliver, ουτε καν..., απαντησε ο Steve με ενα πολυ σοβαρο βλεμμα.