Dış Kapının Dış Mandalı

&

İnsanların bulunduğu ortamlarda hep farklı bir yerleri olur. Ama bir yere sahip olduğunu, oraya ait olduğunu bilirler. Bildikleri içindir zaten tüm bu rahatlıkları, tüm bu her şeyi boşvermişlikleri. Ait olamamak, kendini hissedememek insanı yakar. Beynini uyuşturucu gibi uyuşturur ve fazla ait hissedememe hissi insana zararlıdır. Ben doğduğumdan beri kendimi ait hissetmiyorum hiçbir şeye, hiçbir yere. Tek cazip gelen toprak bana. O da bir parçam olduğu için böyle güzel görünüyordur gözüme belki de? Belki de sadece kafamdaki deli saçmasından ibaret düşündüklerim. Normal olmadığım her zaman kabul ettiğim ve kendime sık sık tekrar ettiğim bir gerçek ama normalin gerçek tanımı nedir ki sanki? Gerçekten normal diye bir şey var mı? Ya da varsa bile bilinen anlamına mı rivayet ediyor? İnsanların gözünde ki normale erişmek ne kadar zor peki? Ya da nereden gidilir oraya? Bir bilen varsa söylesin. Yoksa kaybedeceğim. Kendimi, benliğimi, ben olamayışımı bile kaybedeceğim.

Ve delireceğim en müsait köşe başında. Çünkü o kadar delirtmeye yakın ki zihnimin kuytularında saklanan düşünceler beni, delirmeme çok az kala bekliyorum hâlâ.

Çok az bir zaman var.

Belki delirmeme çeyrek kalmıştır?