Dış Kapının Dış Mandalı

&

Derinliği belli olmayan bir deniz gibi hayat. Belirsizliklerle dolu ve biz insanlar içinde bir oraya bir buraya çırpınıp duruyoruz. Ölümden korkan insanlar... Ölüm belki de sanıldığı kadar kötü değildir? Bu dipsiz kuyudan kurtulmaya birebirdir belki? Belki sadece çırpınışlarına bir kılıf bulabilmektir amaç. Belki belki belki... İşte hep böyle. Belirsiz ve varsayımlar üzerine her şey. Ama bazen tutunacak dal arayışına girenler olur. Aradığı dalı bulanlar olur, aydınlığa çıkanlar. Onlar ölenler arkadaş! Onlar gerçek yaşama ulaşanlar. Ölüm güzel arkadaş, ölüm çok güzel! Yaşamak ne kadar güzelse bazılarına ölüm bin katı güzel. Maharet yaşamakta değil ki işte, ölebilmekte. Öldürmekte değil ama vaktiyle ölmekte.
Intihar edecek değilim, aklımın ucundan bile geçmiyor. Sadece ölüm kötü değil demek istiyorum kelimelerimde, cümlelerimde. Yaşadığın hayatın acıları denizin tuzluluk seviyesi gibi. Ne kadar tuzluysa denizin suyu içinde boğulup su yuttuğunda çok daha fazla acıtır. Bazıları şanslı, tuzu az denizlere düşmüş kendi hayatında boğuluyor ama mutlu. Ve birde acılarının, tuzun hakim olduğu hayat denizleri var, onlar acıdan önünü göremeyenler, benim gibi kelimelere dökenler, şarkı söyleyenler, çizdikleriyle anlatanlar, bağıranlar, susanlar, ağlayanlar...