Dış Kapının Dış Mandalı

&

Benim sustuklarım konuştuklarımdan ve yazmadıklarım ise yazdıklarımdan milyonlarca kat fazla. Çünkü susmak bazen yapılabilecek en güzel eylem. Hiç kaliteli sustunuz mu? Ben çok kaliteli susarım mesela. Birini tanıdım. Çok güzel susardı. Öyle güzel susardı ki, birlikte susmak ve ebediyete kadar konuşmamak isterdiniz. O öldü. Uzun yıllar önce. Konuşurdu ama fazla konuşmazdı çok sevmesine rağmen. Çünkü küfürlerime denk gelesice insanların bitmek bilmeyen önyargıları, bitmek bilmeyen aşağılama içgüdüleri. Ve bir sır vereyim mi? Aralarında bende vardım. Konuşmayı severken genelde susan o insan şimdi konuşma hakkına sahip bile değil. Şimdi bozulması mümkün olmayan bir sessizlikte kendiyle başbaşa. Şimdi o gitti ve bunu yeni kabulleniyorum. Ondan bahsetmek istedim çünkü o çok özel. Belki de benim buraya yazdığım değersiz ve üç kuruş etmeyen kelimelerinden bin kat daha özel. O bir erkek değil. Dedim ya, ben sevgili şu bu olaylarına giren biri değilim. O benim kuzenim. O benim yıllar sonra bile varlığını baş ucumda hissettiğim kardeşim. Ruhu şad olsun. Sessizliğinde özelsin güzelim. Ve sana bir borcum var. Gerçek bir özür borcum. Beni yokluğunda bile ayağa kaldıran tek insan. Senin sustuklarını bağırmak için buradayım ve binlerce kez özür dilerim.